ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1199

ณ วังหลวง

ในยามเช้าตรู่ ขันทีฉางปัดแส้พลางเอ่ยออกมา “มีเรื่องก็กราบทูล ไม่มีเรื่องก็ถอยกลับไป!”

คำพูดของขันทีฉางเพิ่งจะสิ้นสุด หลี่ว์เซียงก็กอดสาส์นที่จะกราบทูลออกมาแล้วคุกเข่าลง จากนั้นก็เอ่ยเสียงสะอื้น “ฝ่าบาท กระหม่อมต้องการร้องเรียนพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิอู่อันตะลึงแล้วมองไปทางขันทีฉาง

ขันทีฉางเองก็ดูตะลึงเช่นกัน สิ่งนี้ทำให้จักรพรรดิอู่อันมิพอใจมาก เขาจ้องมองขันทีฉางแล้วหันไปทางหลี่ว์เซียง “เจ้ามีเรื่องอันใดก็พูดมาเลย!”

ขันทีฉางผู้นี้สู้ขันทีเซี่ยมิได้เลยจริง ๆ อย่างน้อยในยามนี้ขันทีเซี่ยก็เตือนตนได้ว่าหลี่ว์เซียงจะทำสิ่งใด

หลี่ว์เซียงมิได้ลุกขึ้น เขาคุกเข่าพลางยกสาส์นกราบทูลสูงขึ้น “กระหม่อมมิได้มีเรื่องกราบทูล แต่กระหม่อมจะร้องเรียนพ่ะย่ะค่ะ! โปรดฝ่าบาทดูสาส์นกราบทูลก่อนแล้วค่อยดำเนินการตัดสินเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิอู่อันโบกมือ แล้วขันทีฉางก็วิ่งเหยาะ ๆ ไปรับสาส์นกราบทูลของหลี่ว์เซียง

เหล่าขุนนางต่าง ๆ ด้านล่าง มีมิกี่คนที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นอกจากนั้นยังมิรู้เรื่อง

เมื่อเห็นหลี่ว์เซียงร้องเรียน ขุนนางที่มิรู้เรื่องก็ตกใจ หลี่ว์เซียงคงมิได้จะจัดการใครใช่หรือไม่?

ฮองเฮาเว่ยเพิ่งจะเข้าตำหนักเย็นไป หลี่ว์เซียงก็คิดจะจัดการกับคนตระกูลเว่ยแทนท่านอ๋องอี้แล้วหรือ?

เว่ยเฉิงมองไปทางหลี่ว์เซียงอย่างระวังตัวก่อนเลย

องค์ชายคังกับจ้าวฮุยสบตากัน ทั้งสองล้วนเป็นคนที่รู้เรื่องจึงครุ่นคิดกันอยู่เงียบ ๆ พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์ใดจากเรื่องนี้ได้บ้าง!

จักรพรรดิอู่อันกวาดสายตาอ่านสาสน์กราบทูลของหลี่ว์เซียง เมื่อเห็นว่าเมื่อคืนเซี่ยโฮ่วตานรั่วได้ทำการทำลายหลุมศพและเฆี่ยนตีศพแล้ว คิ้วหนา ๆ ของเขาก็เลิกขึ้นสูงทันที

นี่… เซี่ยโฮ่วตานรั่วทำเช่นนี้มันเกินไปแล้วจริง ๆ!