ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1210

ไทเฮาและพระราชธิดาที่พลัดพรากจากกันมานานโผเข้ากอดกันพลางร่ำไห้ ฉากเช่นนี้ฟังดูซาบซึ้งใจยิ่งนัก!

กระนั้น หลิ่งอวี๋กลับพบบรรยากาศที่แตกต่างออกไป

เมื่อมินานมานี้ ฮองเฮาเว่ยเพิ่งถูกไล่ไปอยู่ตำหนักเย็น ตระกูลเว่ยก็รับตัวองค์หญิงใหญ่กลับคืนมาในเวลานี้ ทั้งยังมีเรื่องการพระราชทานสมรสระหว่างเฮ่อหรงกับมู่หรงชิ่งอีก

หากพิจารณาเหตุการณ์เหล่านี้แยกกันก็อาจไม่มีอะไร ทว่าหากนำมารวมกันแล้ว กลับมีความแปลกประหลาดซ่อนอยู่ในทุกเรื่อง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลิงอวี๋คิดว่า ก่อนหน้านี้ฮองเฮาเว่ยวางยาพิษไทเฮา แล้วมู่หรงเหยียนซงก็ยังเอ่ยถึงสาเหตุการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิสูงสุดที่ผิดปกติอีก...

องค์หญิงผู้นี้เป็นพระราชธิดาของไทเฮา หากนางคิดร้ายต่อไทเฮา ก็ยากที่จะรับรองได้ว่าไทเฮาจะมิถูกพิษของนาง!

“เซียวหลินเทียน ท่านลองเข้าไปหาทางใกล้ชิดกับมู่หรงเหยียนซงดู ส่วนหม่อมฉันจะเข้าวังไปสืบข่าวในวันพรุ่ง!”

หลิงอวี๋มิรู้ว่าเมื่อองค์หญิงใหญ่กลับมา ไทเฮาจะยังคงปฏิบัติต่อตนเช่นเดิมหรือไม่

มิว่านางจะสนิทสนมกับไทเฮาเพียงใด ก็เทียบมิได้กับพระราชธิดาแท้ ๆ ของพระองค์!

ยิ่งไปกว่านั้น หลิงอวี๋ยังต้องการสืบถามข่าวคราวจากขันทีเซี่ยว่า ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นระหว่างไทเฮากับองค์หญิงใหญ่ นางรู้สึกว่าหากสามารถหาความกระจ่างในเรื่องนี้ได้ ก็จะช่วยเหลือพี่น้องตระกูลมู่หรงได้

เซียวหลินเทียนก็มีสีหน้ากังวลเช่นกัน เขาจำองค์หญิงผู้นี้ได้มิค่อยชัดเจนนัก แต่ก็รู้สึกเช่นเดียวกับหลิงอวี๋ว่าการที่องค์หญิงใหญ่กลับมาในเวลานี้มิใช่เรื่องดีแน่!

วันรุ่งขึ้น เซียวหลินเทียนจึงอ้างเหตุผลเพื่อแสดงความยินดีกับการพระราชทานสมรส ไปที่ศาลาพักม้าเพื่อขอเข้าพบมู่หรงเหยียนซง แต่ผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่หลิงอวี๋คาดการณ์ไว้

เขามิได้พบกับมู่หรงเหยียนซง คณะทูตกล่าวว่า มู่หรงเหยียนซงออกไปกับตระกูลเฮ่อตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อตระเตรียมสินสอดทองหมั้นให้มู่หรงชิ่ง พร้อมทั้งปรึกษาหารือเรื่องการอภิเษกสมรส

มู่หรงชิ่งและเฮ่อหรงจะอภิเษกสมรสกัน จักรพรรดิจึงพระราชทานจวนอ๋องหลังหนึ่งให้แก่เฮ่อหรง ซึ่งก็คือจวนเดิมของแม่ทัพหลูผู้ลักลอบสร้างอาวุธในเหมืองแร่

“อาอวี๋ เรามิได้พบองค์หญิงใหญ่มานานหลายปีแล้ว ถือว่าเป็นการรับรู้ญาติเช่นเฮ่อหรงอย่างเป็นทางการครั้งแรก ด้วยเหตุผลและความเหมาะสม เราควรเตรียมของกำนัลบางอย่าง เจ้าว่าเราควรจะมอบของกำนัลอะไรให้ดี?”

เซียวหลินเทียนมิถนัดเรื่องการเลือกของกำนัล จึงขอความคิดเห็นจากหลิงอวี๋

“หากจะให้ผู้ใหญ่ก็ควรมอบเครื่องประดับหรือหยก องค์หญิงใหญ่ประทับอยู่ที่อารามจิ้งซือมาโดยตลอด เลือกของที่เรียบง่ายดีกว่าเพคะ!”

“เฮ่อหรงกำลังจะอภิเษกสมรสมิใช่หรือ? ครั้งนี้มอบของกำนัลเล็กน้อยพอเป็นพิธีไปก่อน ถึงคราวอภิเษกสมรสจริงค่อยมอบของกำนัลชิ้นใหญ่”

หลิงอวี๋คิดพลางพูดไปด้วย “เฮ่อหรงมีนิสัยอย่างไร เขามิใช่พวกเดียวกันกับฮองเฮาเว่ยใช่หรือไม่? หากอุปนิสัยมีความเหมาะสมคู่ควร มู่หรงชิ่งก็สามารถแต่งงานกับเขาได้”

เซียวหลินเทียนแสยะยิ้มเย็นชา “ข้าได้ให้ท่านจินต้าไปสืบแล้ว เฮ่อหรงมิได้เป็นอย่างที่เราคิดเลย! ก่อนหน้านี้เขาแสร้งทำเป็นร่างกายอ่อนแอ หลบหน้าอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านของตระกูลเฮ่อ ทว่าในความเป็นจริงแล้ว เขามีส่วนร่วมในกิจบางอย่างขององค์ชายเว่ยด้วย!”

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกใจสั่น “ท่านหมายความว่า เหมืองแร่ กิจการของตระกูลหยางในเว่ยโจวที่ติดต่อกับฉีตะวันออก เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยงั้นหรือ?”