ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1218

มู่หรงชิ่งพยักหน้าแล้วเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างคับแค้นใจพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “คนตระกูลเฮ่อบอกว่า หลิงเยี่ยนเป็นชายารองขององค์ชายเว่ย บอกว่าเสด็จพี่ข้าดื่มมากเกินไปแล้วไปข่มเหงหลิงเยี่ยนจนทำให้เด็กในท้องของนางหลุดออกมา!”

“พวกเขาบีบให้เสด็จพี่ลงนามให้หนังสือรับผิด! ตอนนั้นท่านพี่ยังคงมึน ๆ อยู่จึงถูกคนของตระกูลเฮ่อกดมือลงนามในหนังสือรับผิดไป!”

“หลังจากนั้น พวกเขาก็ให้เสด็จพี่ตอบตกลงเรื่องงานแต่งงาน มิเช่นนั้นจะกราบทูลจักรพรรดิอู่อันเรื่องความผิดของเขา!”

“พวกเขายังบอกอีกด้วยว่า ตอนนี้ทูตของทั้งสามแคว้นยังมิได้ไปจากเมืองหลวง หากรู้เรื่องที่เสด็จพี่ทำลงไปอย่างละอายเช่นนี้ จะต้องต่อต้านเขาอย่างแน่นอน!”

หลิงอวี๋รู้สึกหวั่นใจมาก เขามิเชื่อว่ามู่หรงเหยียนซงจะทำเรื่องเช่นนี้ได้ลง ทว่าหากมู่หรงเหยียนซงลงนามไปแล้ว เช่นนั้นผู้ใดจะเชื่อว่ามู่หรงเหยียนซงมิได้ทำเล่า!

มิน่า ตระกูลเฮ่อถึงได้คอยจับตามองพี่น้องมู่หรงอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ที่แท้ก็มีเรื่องลับ ๆ เช่นนี้นี่เอง!

ขอเพียงมู่หรงชิ่งแต่งงานกับเฮ่อหรงแล้วทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกเสียก่อน ตระกูลเฮ่อจึงจะวางใจได้

“เสด็จพี่โกรธมาก แต่ก็ไม่มีวิธีใดเลย เขามิสามารถทำลายชื่อเสียงเช่นนี้ได้!”

“เสด็จพี่ให้คนไปหาอาจารย์ของเขาแล้ว เขาบอกว่า ต่อให้ต้องเปิดศึกกับฉินตะวันตก เขาก็จะไม่มีทางให้ข้าต้องแต่งงานกับเฮ่อหรงอย่างมิยุติธรรมเช่นนี้ได้!”

มู่หรงชิ่งเอ่ยอย่างกังวล “แต่นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้เลย! เสด็จพ่อของข้าไม่มีทางเปิดศึกกับฉินตะวันตกเพื่อข้าหรอก! เสด็จพ่อของข้ายังมีองค์ชายอยู่อีกสองคน พวกเขาเป็นเหมือนกับองค์ชายคังกับองค์ชายเว่ยที่ปฏิบัติต่อท่านอ๋องอี้เลย ต่างก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะปราบปรามเสด็จพี่ของข้า!”

“ตระกูลเฮ่อมองเห็นในจุดนี้จึงได้กล้าใช้วิธีเช่นนี้มาบีบเสด็จพี่ของข้าเรื่องการแต่งงาน!”

มู่หรงชิ่งมองหลิงอวี๋แล้วก็อดมิได้เอ่ยออกมาเสียงเบา “เพื่อที่จะเอาใจเสด็จพี่ เฮ่อหรงยังสัญญาไว้อีกว่า ขอเพียงองค์ชายเว่ยได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาท หลังจากองค์จักรพรรดิมีพระชนมายุร้อยปี องค์ชายเว่ยจะยอมมอบเมืองสองเมืองให้เสด็จพี่ และจะช่วยให้เสด็จพี่ได้ขึ้นครองบัลลังก์จักรพรรดิของเยวี่ยใต้!”

หลิงอวี๋มีเวลามิมาก จึงทำได้เพียงถามเข้าประเด็นสำคัญ

“ข้าออกมาพบเจ้าก็ต้องถามอยู่แล้ว เสด็จพี่บอกว่า เขาเองก็ฟังเรื่องนี้มาจากอาจารย์ของเขาเช่นกันแล้วรู้สึกว่า จักรพรรดิสูงสุดสิ้นพระชนม์อย่างมีเงื่อนงำ! จริงสิ อาจารย์จินผู้นี้ชื่อว่าจินโหย่ว เขาเป็นหัวหน้ากลุ่มองครักษ์ค่ายกองทหารเสือของจักรพรรดิสูงสุดของพวกเจ้าในตอนนั้น!”

“คืนวันที่จักรพรรดิสูงสุดสิ้นพระชนม์ เขาหนีออกจากฉินตะวันตกจนข้ามคืน หลังจากเกิดเรื่องทุกคนต่างก็สงสัยว่าเขาสมรู้ร่วมคิดกับแคว้นศัตรูแล้วก็ไล่ล่าเขาไปทั่วทุกที่เลย!”

มู่หรงชิ่งเอ่ยอย่างมิพอใจในความมิเป็นธรรม “ครอบครัวของอาจารย์จินถูกราชองครักษ์ของค่ายกองทหารเสือสังหารไปทั้งหมด หลายปีมานี้อาจารย์จินหลบ ๆ ซ่อน ๆ แต่ก็มิยอมแพ้ในการตรวจสอบ แต่นักฆ่าที่คอยตามสังหารเขาก็มิยอมแพ้ที่จะไล่สังหารเขาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงมิกล้ากลับมาที่ฉินตะวันตกอีกเลย!”

“อาจารย์จินบอกว่า ตอนนั้นจักรพรรดิสูงสุดถูกลอบปลงพระชนม์ เดิมทีอาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้วในระหว่างทางกลับ แต่เมื่อกลับถึงวังหลวงก็เริ่มอาการหนักขึ้นมาอีก ผลก็คือหมดสติแล้วจากไปเลย!”

“อาการคล้ายกันกับตอนที่ไทเฮาถูกวางยาพิษหมดสติไป ดังนั้นเสด็จพี่ของข้าจึงสงสัยตระกูลเฮ่อ เพราะว่าตอนนั้นราชองครักษ์ของค่ายกองทหารเสือก็คือเฮ่อจิ้นผู้นำตระกูลเฮ่อ!”