ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1219

ข้อมูลในคำพูดของมู่หรงชิ่งมีมากเกินไปจนทำให้หลิงอวี๋มิสามารถทำความเข้าใจได้ไปสักพัก นางอยากจะเอ่ยถามอะไรอีกแต่ก็ได้ยินเสียงนางรับใช้คนสนิทของมู่หรงชิ่งดังมาจากข้างนอกเสียก่อน

“องค์หญิงชิ่ง รีบออกมาเร็วเพคะ พระชายาเว่ยมาแล้ว!”

มู่หรงชิ่งมองไปทางหลิงอวี๋อย่างร้อนใจ หลิงอวี๋จึงรีบเอ่ย “เจ้าออกไปก่อนเถิด! วางใจได้ ข้าต้องขัดขวางงานแต่งของเจ้ากับเฮ่อหรงให้ได้! ส่วนเรื่องของหลิงเยี่ยน ข้าจะช่วยให้เสด็จพี่ของเจ้าได้ชี้แจงให้ชัด!”

มู่หรงชิ่งมองหลิงอวี๋อย่างลึกซึ้งพลางเอ่ยออกมาอย่างมีความหมาย “พี่หญิงหลิงหลิง พวกเรากับเจ้าต่างหากที่เป็นครอบครัวเดียวกัน!”

“ตอนนี้หลิงเยี่ยนข่มขู่เสด็จพี่มิหยุดเลย แล้วก็อาจจะข่มขู่เจ้าด้วย… ตัวตนของเจ้า หากหลิงเยี่ยนรู้เข้าละก็ เช่นนั้นเจ้าต้องรีบคิดหามาตรการรับมือแล้ว!”

หลิงอวี๋ใจสั่น หวางซือกับหลิงเสียงเซิงต่างก็รู้เรื่องที่ตนมิใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของหลิงเสียงเซิง หากหวางซือบอกกับหลิงเยี่ยน เช่นนั้นตนก็ต้องรีบคิดมาตรการรับมือไว้จริง ๆ

มู่หรงชิ่งไปแล้ว พระชายาเว่ยก็ซื้อชุดที่ถูกใจไปสองสามชุด นางมิได้สงสัยมู่หรงชิ่ง เมื่อเรียกมู่หรงชิ่งแล้วก็ออกไปเลย

หลิงอวี๋รอให้พวกนางไปไกลก่อน เมื่อเดินออกจากประตูลับไปถึงในเรือน นางรับใช้ของเรือนหยกอำไพก็ถือชุดเดินมา

หลิงอวี๋เบี่ยงตัวหลบนาง แต่ในชั่วพริบตาที่เบี่ยงตัวหลบ นางก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายสังหารบนตัวของนางรับใช้

หลิงอวี๋ไม่มีเวลาให้ได้คิดจึงยื่นมือออกไปแทงเข็มเงินที่สร้างขึ้นพิเศษในแขนเสื้อออกไป

แล้วนางรับใช้ผู้นั้นก็ดึงกริชสีน้ำเงินแวววาวออกมาจากในอาภรณ์เช่นกัน

ทั้งสองลงมือแทบจะเวลาเดียวกัน เข็มเงินของหลิงอวี๋แทงไปทางหน้าอกของนางรับใช้ แต่นางรับใช้เห็นเข้า กริชที่จะแทงไปทางหลิงอวี๋จึงทำได้เพียงต้องหันกลับมาขวางเข็มเงินเอาไว้

“ชิ้ง!”

เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ ยังมิทันจะสิ้นเสียง หลิงอวี๋ก็ขว้างระเบิดควันเล็ก ๆ ออกไป จากนั้นก็กลิ้งไปกับพื้นหลบการโจมตีของนางรับใช้

“หญิงน่ารังเกียจ เจ้ามีกระบวนท่าเท่านี้รึ?”

นางรับใช้เห็นว่าควันสีน้ำเงินกำลังพุ่งกระจายออกมาในอากาศก็กลัวว่าจะมีพิษจึงรีบหลบ แล้วก็คิดจะโจมตีอีกครั้ง แต่เถาจื่อกับหานเหมยถือดาบพุ่งเข้ามาก่อน

แต่นางก็ยังคงบ่นเสียงแผ่วเบาอยู่ดี “พระชายา บ่าวบอกแล้วว่าแผนของท่านอันตรายเกินไป แต่ท่านก็ดึงดันจะทำตามนี้ให้ได้...”

“วรยุทธของไป๋สั่วมิ่งผู้นั้นสูงมากจริง ๆ เมื่อครู่บ่าวกังวลว่านางจะปลิดชีพท่านแล้ว! ครั้งต่อไปท่านจะเสี่ยงเช่นนี้มิได้แล้วนะเจ้าคะ หากเกิดอุบัติเหตุกับท่าน พวกเราจะอธิบายกับท่านอ๋องอย่างไรเล่าเจ้าคะ!”

หลิงอวี๋จึงเอ่ยปลอบใจ “คราวหน้าข้ามิต้องเสี่ยงแล้ว วันนี้ข้าสามารถล่อให้นางออกมาได้ แผนการก็สำเร็จแล้ว!”

เมื่อครู่หลิงอวี๋บอกกับเถาจื่อและหานเหมยไว้ว่า อย่าเข้าใกล้มากเกินไป นางอยากให้โอกาสไป๋สั่วมิ่งได้เข้าใกล้ตน ตนจะได้วางหมากไว้บนตัวของนางได้

หลิงอวี๋ได้ความคิดนี้มาหลังจากที่ได้รู้ว่า ไป๋สั่วมิ่งเป็นกวนอิมพันหน้า ขอเพียงพวกนางทำสัญลักษณ์ไว้บนตัวของไป๋สั่วมิ่ง ต่อให้ไป๋สั่วมิ่งผู้นั้นจะพรางตัวได้มากเพียงใดก็หนีมิพ้นหรอก

เมื่อครู่หลิงอวี๋ขว้างระเบิดควันที่ทำขึ้นเป็นพิเศษออกไป ในระเบิดควันนั้นจะเป็นกลิ่นที่คนทั่วไปมิสามารถสังเกตได้ ขอเพียงติดไปตามร่างกายแล้วก็จะออกฤทธิ์ต่อเนื่องไปครึ่งเดือน

เช่นนี้แล้ว ขอเพียงไป๋สั่วมิ่งเข้ามาใกล้ หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนที่ไวต่อการรับรู้เหมือนกันก็จะพบไป๋สั่วมิ่งท่ามกลางผู้คนได้ทันเวลา

สิ่งที่หลิงอวี๋ต้องการมิใช่เพียงแค่ไป๋สั่วมิ่ง แต่ยังมีหัวหน้าหอเหยี่ยวราตรีที่อยู่เบื้องหลังของนางด้วย...