ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1227

แม้ว่าองค์ชายอิงจะมิได้พูดออกมาตรง ๆ แต่ข้อความที่แทรกอยู่ในคำพูดนั้นมันแสดงออกมาเช่นนี้

เซียวหลินเทียนคิดพลางจงใจพูด “ว่ากันว่า เมืองโม่เหอนั้นมิว่าปลูกสิ่งใดก็ตายหมด แค่คิดว่าข้าต้องไปในที่กันดารย่ำแย่นั้นก็ทนมิไหวแล้ว หากองค์ชายอิงช่วยได้เช่นนี้ก็จะดีที่สุด!”

หลิงอวี๋เคยพูดว่า โม่เหออาจจะมีสมบัติอยู่ พวกเขายังมิเคยไปสถานที่จริง แต่องค์ชายอิงเคยไปมาแล้ว หรือว่าโม่เหอจะมีของดีที่พวกเขามิรู้อีก?

คำพูดนี้ของเซียวหลินเทียนอยากจะลองหยั่งเชิงองค์ชายอิงดู

“จะยากอะไรกัน ก็แค่ใช้กำลังคนมากหน่อย!”

องค์ชายหัวเราะ อยากจะเลี่ยงเรื่องโม่เหอไป เขาจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจ “อ๋องอี้ เช่นนั้นเรื่องขององค์หญิงก็คงต้องขอร้องเจ้าแล้ว”

เซียวหลินเทียนสับสนว้าวุ่นใจ องค์ชายหนิงสนใจองค์หญิงหก ตอนนี้องค์ชายอิงก็จะมาแย่งชิงองค์หญิงหกอีก หรือว่าจะเป็นการมุ่งเป้ามากันเพื่อโม่เหอ?

ก่อนหน้านี้องค์ชายหนิงใช้เมืองโม่เหอมาเดิมพันจนแพ้ไป อาจจะมิรู้ข้อดีของโม่เหอก็เป็นได้!

ส่วนองค์ชายอิงก่อนหน้านี้ก็มิได้หลงใหลโม่เหอ แล้วเหตุใดจึงทำให้ทั้งสองคนมาแย่งชิงโม่เหอกันกะทันหันเช่นนี้?

ฉีตะวันตกกับเว่ยเหนือต่างก็อยู่ใกล้กับโม่เหอ หากองค์หญิงหกแต่งงาน ขอเพียงเอ่ยผ่านเสด็จพ่อ เสด็จพ่อก็อาจจะเอาศักดินาที่ดินขององค์หญิงหกมาแลกกับโม่เหอของตนจริง ๆ

แต่งงานกับองค์หญิงหกก็หมายถึงจะได้โม่เหอ...

เซียวหลินเทียนระวังตัวขึ้นมาทันที เขากระตุกยิ้มพลางเอ่ย “องค์ชายอิง เจ้าเองก็ใจร้อนเกินไป! เจ้าบอกว่า องค์ชายหนิงกับองค์หญิงหกใกล้ชิดกัน แล้วจู่ ๆ จะให้องค์หญิงหกมาแต่งงานกับเจ้า ข้าเองก็คงจะจัดการได้ยากกระมัง!”

“อีกอย่าง ช่วงนี้ข้าก็กำลังปวดหัวกับเรื่องสหายของพระชายาอ๋องอี้! ไม่มีเวลาไปจัดการเรื่องนี้หรอก!”

สายตาขององค์ชายอิงฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมา จากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงต่ำพลางเอ่ย “มู่หรงชิ่งมิได้ยินดีที่จะแต่งงานกับอ๋องหรงใช่หรือไม่?”

“เรื่องนี้ข้าเองก็รู้สึกว่ามันแปลกเช่นกัน ก่อนหน้านี้ข้ามิเห็นได้ยินว่า มู่หรงชิ่งชื่นชอบผู้ใดเลย แต่จู่ ๆ ก็มีอ๋องหรงโผล่มา...ไหนจะองค์หญิงใหญ่อีก!”

“อ๋องอี้ เจ้าเพิ่งจะไล่องค์ชายเว่ยไป นี่จะมิเป็นการขัดขวางเจ้าหรือ?”

“แล้วก็ให้คนไปทำความเข้าใจกับเรื่องทางโม่เหอให้ชัดเจนโดยเร็วที่สุด! จะต้องมีผู้ใด หรือสิ่งใดที่ดึงดูดความสนใจขององค์ชายอิงกับองค์ชายหนิงเป็นแน่!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เฉาอี้พยักหน้าแล้วให้องครักษ์ผู้หนึ่งไปแจ้งท่านจินต้า

ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังเดินอยู่ก็นึกถึงสิ่งที่หลิงอวี๋เคยบอก ช่วงนี้องค์ชายรุ่ยมิได้ปรากฏตัวในเมืองหลวงเลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามิได้สนใจพี่สามผู้นี้เลย แต่เรื่องของเฮ่อหรงเป็นสัญญาณเตือนให้เซียวหลินเทียน

องค์ชายรุ่ยเหมือนกันกับเฮ่อหรงคือ มีความรู้สึกถึงการมีอยู่น้อยมาก

หากว่าองค์ชายรุ่ยจงใจลดการมีตัวตนลงแล้วแอบวางแผนอยู่อย่างลับ ๆ เช่นนั้นเขาจะเป็นศัตรูที่น่ากลัวยิ่งกว่าองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังเป็นแน่!