ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1240

มือสังหารเหล่านี้ถูกท่านอ๋องเฉิงส่งตัวไปขังที่ฝ่ายในราชสำนักแล้ว ท่านอ๋องเฉิงยังให้กลุ่มแม่ทัพกว่าร้อยคนที่ประจำการอยู่เมืองหลวงมาประจำการที่ฝ่ายในราชสำนักเป็นการชั่วคราวด้วย เพื่อป้องกันมิให้มือสังหารเหล่านี้ถูกช่วยออกไป

มิรู้ว่าท่านอ๋องเฉิงไปพูดอย่างไรกับจักรพรรดิอู่อัน จักรพรรดิอู่อันจึงได้อนุญาต

เซียวหลินเทียนอ่านข้อความที่หลิงอวี๋ส่งมาเสร็จแล้วก็เงียบไปสักพัก จากนั้นก็เรียกเผยอวี้ ฉินซาน หลี่ว์จงเจ๋อและอันเจ๋อมา จากนั้นทั้งห้าคนก็วางแผนร่วมกัน

ช่วงก่อนหน้านี้ฉินซานมิได้มาที่ตำหนักอ๋องอี้เลยเนื่องจากเรื่องของฉินรั่วซือ จึงรักษาระยะห่างกับเซียวหลินเทียนไป

เขารู้สึกละอายที่จะเจอเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋

ฉินรั่วซือน้องสาวตนเป็นบ้าไปแล้ว ถึงกับเผยแพร่ข่าวเท็จเรื่องโสมโลหิตออกไปทั่วเพื่อตำแหน่งชายารองของท่านอ๋องอี้ และยุยงให้องค์ชายทั้งสองมิลงรอยกัน

ที่ภัตตาคารจี๋เสียง เรื่องน่าอายที่ฉินรั่วซือทำไว้ไปถึงหูของฉินซาน ฉินซานจึงกลับไปดุด่าฉินรั่วซืออย่างรุนแรง

ฮูหยินฉินได้ยินแล้วก็ทั้งผิดหวังทั้งปวดใจ นางมิได้ตักเตือนฉินรั่วซือ เพียงแต่เอ่ยเรียบ ๆ “รั่วซือ เจ้าไปอยู่ที่วัดประจำตระกูลแถบชานเมืองสักพักเถิด!”

“แม่คิดว่า อยู่เมืองหลวงมันมีความเจริญมาบังตา ไปกินเจไหว้พระที่วัดประจำตระกูล จะช่วยชำระล้างจิตใจให้สงบ หรือไม่ก็ทำให้เจ้ารู้ว่าสิ่งที่ตัวเจ้าต้องการจริง ๆ นั้นคืออะไร!”

ฉินรั่วซือร้องไห้อ้อนวอนก็มิสามารถเปลี่ยนใจฮูหยินฉินได้ ตอนที่ถูกส่งตัวไปนางมิร้องไห้แล้ว นางมองฮูหยินฉินกับฉินซานอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยเพียงประโยคเดียว

“ข้าจะไปที่วัดประจำตระกูลตามคำขอร้องของพวกท่าน แต่เมื่อข้ากลับมาอีกครั้ง พวกท่านจะไม่มีสิทธิ์ห้ามข้าทำในสิ่งที่อยากทำอีกแล้ว! นับแต่นี้ชะตาของข้ามีเพียงข้าเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสิน!”

ความอดทนของฉินซานที่มีต่อฉินรั่วซือก็หมดสิ้นแล้วเช่นกัน แต่เพราะสายใยพี่น้อง เขาจึงเอ่ยกับนางอย่างให้คำแนะนำ “รั่วซือ ข้ากับท่านแม่หวังดีกับเจ้า แม้เจ้าเปลี่ยนไป พวกเราก็ยังคงเห็นว่าเจ้าเป็นคนในครอบครัว!”

“ทว่าหากเจ้าอยากจะใช้ชีวิตของตัวเจ้าเอง เช่นนั้นตระกูลฉินก็จะไม่มีบุตรีเช่นเจ้าแล้ว! เจ้าดูแลตัวเองเถิด!”

ฉินรั่วซือมิได้มีท่าทีใด ๆ แล้วพานางรับใช้ขึ้นรถม้าไป

เซียวหลินเทียนกำชับ “เผยอวี้ เจ้ากับอันเจ๋อต้องคอยสังเกตปฏิกิริยาขององค์ชายเว่ยกับตระกูลเว่ยอย่างใกล้ชิด อย่าให้เกิดเรื่องอันใดขึ้นเป็นอันขาด!”

เผยอวี้กับอันเจ๋อเห็นท่าทีของเซียวหลินเทียนที่พูดอย่างเคร่งเครียดเช่นนี้ อันเจ๋อจึงยิ้มออกมา “อาเทียน เจ้ากังวลว่า เฮ่อหรงจะก่อกบฏหลังจากที่ถูกเปิดโปงหรือ? เรื่องนี้มิน่าเป็นไปได้กระมัง!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างจริงจัง “เจ้าคิดว่าเป็นไปมิได้จริงหรือ? เฮ่อหรงแกล้งป่วยมิออกมาเผชิญภายนอกตั้งหลายปี แอบฝึกพลังของตนเองเงียบ ๆ เรื่องอื่นมิต้องเอ่ยถึง เอาแค่หอเหยี่ยวราตรีก็เป็นองค์กรยอดฝีมือขนาดใหญ่แล้ว!”

“พวกเราเปิดโปงเฮ่อเฉียง โค่นล้มฮองเฮาเว่ย หากตระกูลเว่ยสูญเสียการสนับสนุนไป พวกเจ้ากล้ารับประกัยหรือว่าพวกเขาจะมิเป็นสุนัขจนตรอกแล้วลองฮึดสู้ดูสักตั้ง?”

เผยอวี้สงบกว่าอันเจ๋อ เขาเอ่ยเสียงเรียบ “หากเป็นไปตามที่อาเทียนพูด ค่ายกองทหารเสือก็ถูกควบคุมอยู่ในมือของตระกูลเว่ยกับตระกูลเฮ่อ เช่นนั้นความกังวลของอาเทียนก็มีความเป็นไปได้จริง ๆ !”

“ระวังไว้ก่อนดีกว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เราเตรียมพร้อมไว้ก่อนจะดีกว่า!”

หลี่ว์จงเจ๋อได้ยินดังนั้นใจก็รู้สึกหนักอึ้ง งานแต่งงานพรุ่งนี้รู้สึกว่าจะมิใช่งานแต่งงานแล้ว แต่เป็นภัยพิบัติที่ต้องสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งต่างหาก...