ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1245

มู่หรงเหยียนซงอดกลั้นความโกรธไว้นานแล้ว เมื่อเจอจักรพรรดิอู่อันซักถามเช่นนี้ก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ย “หนังสือมีแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมคิดว่าอธิบายจากปากจะดีกว่า!”

มู่หรงเหยียนซงเล่าออกมาว่าตนเองถูกเฮ่อหรงเชิญไปที่หมู่บ้านตระกูลเฮ่ออย่างไร แล้วถูกเฮ่อหรงใส่ยาลงในเหล้า เมื่อฟื้นขึ้นมาก็พบว่าหลิงเยี่ยนนอนอยู่ข้าง ๆ ตน

เมื่อเล่าไปถึงตรงนี้ หลิงเสียงเซิงก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ “องค์ชายจิ้น ท่านอย่าได้พูดจาเหลวไหล เยี่ยนเอ๋อร์ของกระหม่อมถูกส่งไปที่ตำหนักองค์ชายเว่ย จะไปที่หมู่บ้านตระกูลเฮ่อได้เยี่ยงไร!”

หวางซือก็หน้าซีดไปเช่นกัน หลิงเยี่ยนถูกองค์ชายเว่ยรับเข้าตำหนักองค์ชายเว่ย เดิมทีหลังจากสามวันจะต้องกลับบ้าน

นางยังเตรียมงานเลี้ยงอย่างตื่นเต้นด้วยซ้ำ ไหนเลยจะคิดว่าพระชายาเว่ยจะส่งคนมาบอกว่า หลิงเยี่ยนแพ้ท้องออกไปไหนมิได้ จึงยกเลิกการกลับบ้าน

หวางซือก็มิได้คิดอะไรมาก นางรู้สึกว่า องค์ชายเว่ยให้ความสำคัญกับลูกในท้องของหลิงเยี่ยนจึงได้มารับหลิงเยี่ยนเข้าตำหนักไป และจะต้องดูแลหลิงเยี่ยนเป็นอย่างดีแน่นอน

มู่หรงเหยียนซงมิสนใจคนต่ำต้อยเช่นหลิงเสียงเซิง พลางเอ่ยกับจักรพรรดิอู่อันด้วยเหตุผล “กระหม่อมถูกพวกเขาบังคับให้ลงนามในหนังสือยอมรับผิด! และบังคับให้ตอบตกลงเรื่องงานอภิเษกสมรสพ่ะย่ะค่ะ!”

“หลังจากนั้นเฮ่อหรงก็ห้ามมิให้กระหม่อมกับน้องชิ่งติดต่อกับผู้อื่น พวกเขาอยากรอให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกเสียก่อน จะได้ควบคุมพวกกระหม่อมพี่น้องไว้ในกำมือได้!”

“ที่กระหม่อมฟ้องร้องในวันนี้ก็เพราะอยากให้ฝ่าบาทให้ความเป็นธรรมกับพวกเรา มิเช่นนั้น วันนี้กระหม่อมกับน้องสาวก็จะยอมตายที่ฉินตะวันตก และจะมิยอมรับอภิเษกสมรสที่มิยุติธรรมเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”

มู่หรงชิ่งที่ปลอมตัวเป็นนางรับใช้ก็ยืนขึ้นในเวลานี้ แล้วไปยืนข้างมู่หรงเหยียนซงพลางเอ่ยอย่างแน่วแน่

“พวกเราสองพี่น้องมีใจเดียวกัน เสด็จพี่ทำเช่นไร หม่อมฉันก็จะทำเช่นนั้น! หม่อมฉันยอมตายแต่จะไม่มีทางแต่งงานกับคนที่แอบวางแผนร้ายใส่เสด็จพี่ของหม่อมฉันเป็นแน่เพคะ!”

สายตาของจักรพรรดิอู่อันมองไปทางองค์ชายเว่ยกับเฮ่อหรง เขาคิดเพียงว่า อับอายขายหน้าไปหมดแล้ว

การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นมีเรื่องสกปรกเช่นนี้ซ่อนอยู่ เรื่องนี้จะมิทำให้ทั้งสามแคว้นหัวเราะหรือไร?

มุมปากของหลิงอวี๋กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ พลางเอ่ยอย่างก้าวร้าว “เสด็จพ่อประทับอยู่ที่นี่ พระชายาเว่ยยังโกหกได้เต็มปากเต็มคำอีก ท่านมิรู้หรือว่านี่คือการหลอกลวงองค์จักรพรรดิ?”

องค์หญิงใหญ่มองหลิงอวี๋อย่างเย็นชาแล้วขมวดคิ้วอย่างมิพอใจ พลางเอ่ยกับไทเฮา

“ไทเฮาเพคะ ปกติแล้วพระชายาอ๋องอี้วางอำนาจเช่นนี้หรือเพคะ? ถึงอย่างไรพระชายาเว่ยก็เป็นสะใภ้ใหญ่ นางก้าวร้าวเช่นนี้เหมาะสมหรือ?”

หลิงอวี๋เผชิญหน้ากับองค์หญิงใหญ่พลางเอ่ยไปตามตรง “เสด็จป้าเพคะ หลิงอวี๋ก็พูดไปตามสถานการณ์ มิได้พูดจาก้าวร้าวเพคะ!”

“เรื่องเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของน้องสาว หม่อมฉันมีสิทธิ์ถามเพคะ!”

“ยิ่งไปกว่านั้น หม่อมฉันมิได้กล่าวหาพระชายาเว่ยอย่างไม่มีหลักฐาน… เสด็จพ่อเพคะ หม่อมฉันมีทั้งพยานบุคคลและพยานวัตถุ หลิงเยี่ยนมิได้ถูกส่งไปที่ตำหนักสวนท้อคิมหันต์เพคะ นางถูกพระชายาเว่ยกับเฮ่อหรงซ่อนตัวไว้จวนอ๋องหรงเพคะ!”