ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1246

ทันทีที่หลิงอวี๋พูดสิ่งนี้ออกไป ทุกคนก็ตะลึงไปทันที

เฮ่อหรงกับองค์หญิงใหญ่ต่างก็ตะคอกเสียงแข็ง “พระชายาอ๋องอี้ เจ้าอย่ามาใส่ร้ายผู้อื่น!”

องค์หญิงใหญ่จึงยิ่งตะโกนใส่จักรพรรดิอู่อันกับไทเฮาด้วยความโกรธ “ฝ่าบาท ไทเฮา พวกท่านดู… พวกท่านดูเถิด...”

“นี่หากคนนอกใส่ร้ายเราก็ช่างเถิด ตอนนี้แม้แต่หลานสะใภ้ก็มาสาดโคลนใส่พวกเราด้วย นี่คือมิชอบที่พวกเรากลับมาแย่งความโปรดปรานของพวกเขาหรือ?”

“ไทเฮา หากมิจัดงานแต่งงานนี้แล้ว หม่อมฉันจะพาหรงเอ๋อร์กลับอารามจิ้งซือแล้วก็ได้เพคะ!”

พูดแล้ว องค์หญิงใหญ่ก็บีบน้ำตาออกมา

ไทเฮาโอบกอดองค์หญิงใหญ่ไว้แล้วมองไปทางหลิงอวี๋อย่างมิพอใจนัก แต่คำที่พูดออกมาก็ยังมิเป็นการเข้าข้างผู้ใด

“อาอวี๋ จะพูดสิ่งใดออกมาลอย ๆ มิได้ เจ้ามีหลักฐานจริงหรือไม่?”

คำพูดของไทเฮาทำให้หลิงอวี๋ค่อนข้างปลื้มใจ อย่างน้องนางก็มิได้ลืมว่าตนดีต่อนาง

“กราบทูลไทเฮา หลิงอวี๋มิได้พูดลอย ๆ เพคะ ขอเพียงให้คนเข้าไปตรวจค้น จะต้องพบหลิงเยี่ยนแน่นอนเพคะ!”

“อย่ามาก่อเรื่อง วันนี้เป็นงานอภิเษกสมรสของท่านอ๋องหรง จะให้เข้าไปตรวจค้นสุ่มสี่สุ่มห้าได้เยี่ยงไรกัน?”

เว่ยเฉิงอดมิได้ที่จะลุกออกมา “พระชายาอ๋องอี้ เจ้ามีความแค้นอะไรกับท่านอ๋องหรงกันแน่ ทีแรกก็ยุยงให้องค์ชายจิ้นออกมาก่อความวุ่นวาย ยามนี้ยังมาบอกว่าหลิงเยี่ยนถูกซ่อนไว้ในจวนอ๋องหรงอีก!”

“ข้าว่าเจ้าได้รับผลประโยชน์จากองค์ชายจิ้น คิดจะสมคบคิดกับแคว้นศัครู!”

“ฝ่าบาท ท่านอ๋องอี้และภรรยาได้มีการพบเจอกับองค์ชายจิ้นเป็นการส่วนตัวหลายครั้งพ่ะย่ะค่ะ ทั้งสองฝ่ายจะต้องมีเป้าหมายที่มิสามารถบอกผู้ใดได้อย่างแน่นอน! ฝ่าบาท อย่าได้หลงกลแผนการของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อตนถูกเอ่ยถึงเช่นนี้ เซียวหลินเทียนจึงลุกออกมา เขายิ้มบาง ๆ พลางเอ่ย “ใต้เท้าเว่ยพยายามขัดขวางมิให้เสด็จพ่อส่งคนเข้าไปตรวจค้น หรือว่าจะร้อนตัวเข้าแล้ว?”

วันนี้หลิงอวี๋มาสร้างปัญหาให้องค์ชายเว่ย เป้าหมายก็น่าจะเป็นการจัดการตระกูลเว่ยกับตระกูลเฮ่อ จุดนี้เหมือนกันกับจุดยืนของตน

ครั้งที่แล้วเว่ยเฉิงกล้าขัดขวางตนมิให้แต่งงานกับเซี่ยโฮ่วตานรั่ว ครั้งนี้เขาก็จะสุมไฟเช่นกัน!

องค์ชายคังเอ่ยสนับสนุน “เสด็จพ่อ ลูกคิดว่าองค์ชายอิงพูดถูกพ่ะย่ะค่ะ พระชายาอ๋องอี้เป็นคนในราชวงศ์ นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าการใส่ความจะต้องถูกลงโทษ แต่ที่นางยืนกรานเช่นนี้จะต้องมีเหตุผลแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

“ลูกเห็นด้วยกับการตรวจค้น!”

พระชายาเว่ยคาดการณ์ไว้ว่าเวลาพอสมควรแล้ว เฮ่อจู้น่าจะจัดการเรียบร้อยแล้ว นางจึงขยิบตาให้องค์หญิงใหญ่

องค์หญิงใหญ่ใช้ผ้าเช็ดที่หางตาแล้วเอ่ยกับจักรพรรดิอู่อันอย่างสะอึกสะอื้น “ฝ่าบาท ในเมื่อองค์ชายคังและอ๋องอี้ยืนกรานเช่นนี้ เช่นนั้นพี่ก็จะมิให้ฝ่าบาทลำบากพระทัยแล้วเช่นกัน เข้าไปตรวจค้นเถิดเพคะ!”

องค์หญิงใหญ่ถอยไปด้านข้างเงียบ ๆ อย่างน้อยใจ