ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1249

มู่หรงเหยียนซงเอ่ยถามติด ๆ กัน ทั้งยังดึงให้คดีที่ผิดทิศทางกลับมาเข้าที่ด้วย

จักรพรรดิอู่อันมองไปทางเฮ่อหรงอย่างเย็นชา เฮ่อหรงจึงคุกเข่าลงอย่างจนใจพลางเอ่ยเสียงเรียบ “ฝ่าบาท หลานมิรู้จริง ๆ พ่ะย่ะค่ะว่ามันเกิดเรื่องอันใดขึ้น!”

“หลานชื่นชอบองค์หญิงชิ่ง… แต่ร่างกายหลานมิแข็งแรงมาโดยตลอด ดังนั้นจึงมิกล้าคิดว่าจะสามารถแต่งงานกับองค์หญิงชิ่งได้!”

“วันนั้นหลานเชิญองค์ชายจิ้นไปกินดื่มพูดคุยกันที่หมู่บ้านจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ หลานคิดว่า อีกมินานองค์หญิงชิ่งก็จะกลับเยวี่ยใต้แล้ว จึงอยากจะใช้โอกาสนี้สนิทสนมกับพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ!”

“ผลก็คือ หลานดื่มไปเพียงมิกี่แก้วก็หมดสติแล้ว! หลังจากฟื้นขึ้นมาจึงได้รู้ว่าองค์ชายจิ้นเข้าวังมาคุยเรื่องแต่งงานกับฝ่าบาท!”

เฮ่อหรงเอ่ยอย่างจริงใจ “ฝ่าบาท หลานมิรู้จริง ๆ ว่าหลิงเยี่ยนมาอยู่ที่จวนอ๋องหรงได้เยี่ยงไร! จวนอ๋องหรงนี้ฝ่าบาทเพิ่งประทานให้หลานเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง คนรับใช้ในตำหนักเหล่านี้หลานก็ยังมิได้รู้จักมักคุ้นมากนักด้วยซ้ำพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์หญิงใหญ่ฟังถึงตรงนี้แล้วก็ช่วยเอ่ย “ฝ่าบาท บางทีรองราชองครักษ์เฮ่อกับพระชายาเว่ยอาจจะสงสารหรงเอ๋อร์ก็ได้นะเพคะ มิอยากให้เขาต้องพรากจากสตรีในใจจึงได้ทำเรื่องเช่นนี้!”

“เฮ่อจู้ พระชายาเว่ย เหตุใดพวกเจ้าจึงเป็นเช่นนี้ นี่มิใช่การทำให้หรงเอ๋อร์ต้องอยู่ในจุดที่ไร้ความเมตตาหรอกหรือ?”

เฮ่อจู้ลอบกัดฟัน คำพูดขององค์หญิงใหญ่คือจะให้ตนกับพระชายาเว่ยยอมรับผิดเช่นนั้นหรือ?

แม้ว่าเฮ่อจู้จะเกลียด ทว่ายามนี้องค์หญิงใหญ่ก็เท่ากับว่าเป็นผู้นำตระกูลเฮ่อ ชะตาชีวิตของทั้งตระกูลเฮ่อล้วนอยู่ในกำมือขององค์หญิงใหญ่ เขาจะกล้ามิฟังคำพูดของนางได้เยี่ยงไร

เฮ่อจู้ตัดสินใจก้มหน้าลงพลางเอ่ย “ฝ่าบาท กระหม่อมทำเองทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมเอ็นดูเสี่ยวหรง เห็นว่าเขาเศร้าหมองที่จะมิได้แต่งงานกับองค์หญิงชิ่ง ดังนั้นจึงคิดแผนการเช่นนี้ออกมาพ่ะย่ะค่ะ!”

“หลิงเยี่ยนนางมีดีอะไรกันถึงได้คู่ควรมาแย่งความโปรดปรานของพระชายาเว่ยไป กระหม่อมจึงวางแผนจัดการนางด้วยเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมกังวลว่า หากเอาตัวหลิงเยี่ยนไปซ่อนที่ไร่นาแล้วนางจะหนีไปได้ จึงพาตัวนางมาซ่อนไว้ที่จวนอ๋องหรง! อ๋องหรงกับองค์ชายเว่ยมิทรงทราบนี้เลย กระหม่อมยอมรับผิดพ่ะย่ะค่ะ!”

เฮ่อจู้หันไปหามู่หรงเหยียนซงกับมู่หรงชิ่งแล้วเอ่ยอย่างจริงใจ “องค์ชายจิ้น องค์หญิงชิ่ง ทุกสิ่งล้วนเป็นสิ่งที่กระหม่อมทำเพียงผู้เดียว กระหม่อมยอมตายเพื่อเป็นการประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ!”