ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1266

“เจ้าดูสิ่งนี้อีกที เจ้าจะบอกกับจวนขุนนางเยี่ยงไรว่า เหตุใดรายการสินสอดของหลิงเยี่ยนจึงมาปรากฎอยู่ในสินสอดของท่านแม่ข้าได้?”

หลิงอวี๋เอารายการสินสอดของหลิงเยี่ยนที่ค้นหามาโยนไปที่ตัวหวางซือด้วย

ปัญหาที่เข้ามาติด ๆ กันนี้ทำให้หวางซือรับมือมิไหว มีหรือที่นางจะมิรู้ว่าตนเองยักยอกสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเท่าใด สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในสินสอดทั้งหมด หากนำไปให้จวนขุนนางเทียบดูก็มิอาจปฏิเสธได้เลย

“หลิงอวี๋ เจ้าเนรคุณ ต่อให้ข้าจะนำสินสอดของแม่เจ้าไปสมทบให้หลิงเยี่ยนแล้วจะอย่างไรเล่า?”

“หลังจากที่แม่เจ้าตาย ตระกูลหลิงของเราก็เลี้ยงดูพวกเจ้าสองพี่น้องจนเติบโตมา ที่ข้านำสินสอดของแม่เจ้ามาก็แค่นำมาชดเชยความเสียหายของตระกูลหลิงเท่านั้นเอง!”

“เหลวไหล!”

ท่านอดีตเสนาบดีอดมิได้ที่จะโพล่งขึ้นมา เขาโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว

“ตอนนั้นที่ท่านอัครเสนาบดีหลานจากไป ก็ได้ให้เงินก้อนโตไว้ให้ฮูหยินของข้าแล้วบอกว่าเป็นค่าเลี้ยงดูหลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยง เงินเหล่านี้มากพอที่จะเลี้ยงทุกคนในตระกูลหลิงด้วยซ้ำ ไหนเลยต้องเอาสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเลี้ยงดูสองพี่น้องอีก!”

“หวางซือ เจ้าช่างทำให้ตระกูลหลิงเสียหน้าจริง ๆ ช่างน่ารังเกียจนัก!”

ป้าสะใภ้ใหญ่กับหลิงหว่านฟังแล้วก็รู้สึกว่าหน้าร้อนขึ้นมาเช่นกัน ช่างน่าละอายที่ตระกูลหลิงมีคนที่คอยจัดการเรื่องภายในบ้านเช่นนี้

“หากอาอวี๋มิเอ่ยถึงเรื่องนี้ ข้าก็ต้องถามเช่นกัน เงินก้อนนี้ไปอยู่ในมือของเจ้าหลังจากที่ฮูหยินผู้เฒ่าจากไป แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ใดเล่า?”

ท่านอดีตเสนาบดีเอ่ยถามเสียงแข็ง “เจ้าอย่าได้บอกข้าเชียวว่าใช้เป็นค่าใช้จ่ายของจวนเสนาบดีไปหมดแล้ว? ข้าให้คนไปตรวจสอบบัญชีในมิกี่ปีมานี้อย่างเงียบ ๆ มิเห็นทิศทางที่เงินเหล่านี้ใช้ไปเลย!”

ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ได้บอกท่านอดีตเสนาบดีเรื่องที่หวางซือยักยอกเงินของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนไปแล้ว เมื่อท่านอดีตเสนาบดีไปตรวจสอบบัญชีดูก็ตกใจ

หลิงอวี๋ตัดบทนางอย่างทนมิไหว นางจดจำไว้ว่า หลานฮุ่ยจวนถูกวางยาพิษจนตาย กอปรกับที่ตนก็ถูกหวางซือวางยาพิษเช่นกัน ความเคียดแค้นที่หนักเป็นสองเท่านี้จะมาถูกความบิดพลิ้วไร้เหตุผลของหวางซือเอาชนะไปง่าย ๆ ได้อย่างไรเล่า!

นางมองไปทางหวางซือด้วยใบหน้าเย็นชา “หวางซือ การที่เจ้าวางแผนทำร้ายท่านแม่ของข้าเพื่อจะนั่งในตำแหน่งฮูหยินหลิงก็ชั่วร้ายมากพอแล้ว! แม้ว่าคิดจะแย่งชิงสินสอดของนาง หลังจากที่ลูกนางออกมาก็ให้นางออกไปจากบ้านตัวเปล่าก็ได้นี่ เหตุใดยังต้องวางยาพิษนางอีก?”

หวางซือนึกถึงการตายของหลานฮุ่ยจวนว่านางตายโดยมิได้มีหลักฐาน ไหนเลยจะยอมรับ นางเอ่ยอย่างปากแข็ง “แม่ของเจ้าป่วยตาย! หลิงอวี๋ เจ้าอย่าเอาโคลนมาสาดใส่ข้าเลย!”

หลิงอวี๋เห็นว่าจนถึงตอนนี้แล้วหวางซือก็ยังคงปากแข็งอยู่จึงหัวเราะเยาะออกไป “หวางซือ เจ้าจะบีบให้ข้าร้องเรียนจวนขุนนางจริง ๆ ใช่หรือไม่? กระดูกของแม่ข้ายังมิได้สลายไปหมดหรอกนะ ขอเพียงจวนขุนนางเปิดโลงศพตรวจสอบกระดูก ก็จะตรวจเจอว่านางตายเพราะถูกวางยาพิษ!”

“ทางข้ายังมีหลักฐานความผิดของเจ้าที่แม่นมเหมาส่งมาให้หลิงผิงอีก เจ้าคิดว่าหลิงผิงตายแล้วของเหล่านี้ก็จะหายสาบสูญไปด้วยเช่นกันหรือ?”

หลิงอวี๋จึงเพิ่มไม้ตายไปอีกอย่าง “หลังเตียงในห้องนอนเจ้ามีรูลับอยู่ หากจวนขุนนางไปตรวจค้นจะต้องค้นเจอยาพิษที่เหลืออยู่อย่างแน่นอน! เจ้าคงต้องคิดไว้ดีแล้วว่าจะอธิบายต่อจวนขุนนางเยี่ยงไรกระมัง?”