ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1265

ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างยิ่ง พร้อมทั้งความเยือกเย็นที่เสียดแทงไปถึงกระดูกและความโหดร้ายที่มิอาจอธิบายเป็นคำพูดได้...

ทำเอาหวางซือฝันร้ายถึงดวงตาคู่นั้นทุกคืนอยู่ช่วงหนึ่งเสียด้วยซ้ำ!

ส่วนผลที่ตามมาก็คือทำให้ลูกที่หวางซือตั้งครรภ์อยู่ในตอนนั้นหลุดออกมา แล้วจากนั้นมาก็มีลูกมิได้อีกเลย

นั่นเป็นเด็กผู้ชายที่เป็นรูปเป็นร่างชัดเจนแล้วด้วย!

หวางซือรู้ว่าเป็นเพราะถูกหลานฮุ่ยจวนสาปแช่งไว้จึงทำให้ตนสูญเสียลูกชายและโอกาสการตั้งครรภ์อีกไป!

มีเพียงต้องทำให้หลานฮุ่ยจวนหายไปจากใต้หล้านี้เท่านั้นนางจึงจะหยุดฝันร้ายนี้ได้เสียที และนางจะได้นั่งในตำแหน่งฮูหยินหลิงอย่างมั่นคง!

หวางซือกำลังครุ่นคิดตกอยู่ในภวังค์แล้วก็ได้ยินเสียงหลิงอวี๋ตวาด “หวางซือ เจ้าวางยาพิษท่านแม่ของข้า หลักฐานความผิดเป็นที่ประจักษ์ชัด เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?”

หวางซือใจสั่นแล้วรีบปัดความคิดสับสนวุ่นวายออกไป จากนั้นก็เอ่ยโต้แย้ง “อาอวี๋ ข้ามิเคยทำเรื่องพวกนี้เลย! ตอนนั้นหลานฮุ่ยจวนลักลอบมีความสัมพันธ์กับผู้อื่นจริง ๆ ฮูหยินผู้เฒ่าต่างหากที่สั่งให้คนเอายาทำแท้งไปให้นาง...”

“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังกล้าจะเถียงข้าง ๆ คู ๆ อีก! ทั้งยังคิดจะโยนความผิดทั้งหมดไปให้ฮูหยินของข้าอีกรึ!”

ท่านอดีตเสนาบดีตวาดด้วยความโกรธ “แหกตาของเจ้าดูให้ดีเสีย คำให้การบางส่วนในนี้ก็เป็นคำให้การของพวกนักเลงที่เจ้ายุยงให้ไปทำหลานฮุ่ยจวนต้องเสื่อมเสีย!”

“พวกเขายังคงมีชีวิตอยู่ หากเจ้าอยากพบพวกเขา ข้าก็จัดให้เจ้าได้!”

นักเลงพวกนี้หลังจากที่ถูกท่านอดีตเสนาบดีจับตัวได้ก็ถูกส่งไปใช้แรงงานที่เหมืองแร่และมิสามารถออกมาได้อีกเลย

“ส่วนคำให้การที่เหลือ ข้าก็ไปตามหาคนรับใช้ที่เจ้าหาข้ออ้างต่าง ๆ ไล่พวกเขาออกจากจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนให้เขียน พวกเขาล้วนรับประกันได้ว่า วันนั้นคนที่ให้ยาทำแท้งแก่หลานฮุ่ยจวนก็คือเจ้ากับแม่นมเหมาคนสนิทของเจ้า!”

ท่านอดีตเสนาบดีเคียดแค้นชิงชังเป็นอย่างยิ่ง “ข้าคิดว่าเรื่องภายในบ้านมิควรนำออกไปให้ภายนอกรับรู้ เห็นแก่ในส่วนที่เจ้าเลี้ยงดูหลิงเยี่ยนกับหลิงเฟิงจึงมิอยากจะถือสาหาความกับเรื่องนี้อีก!”

“แต่เจ้าก็มิเปลี่ยนแปลงนิสัย ทั้งยังกล้าวางยาพิษอาอวี๋และสั่งให้หลิงหลานกับหลิงผิงไปวางยานาง จนทำให้ตับและถุงน้ำดีของนางเสียหาย มีผลต่ออารมณ์และจะทำให้มีชีวิตอยู่มินาน!”

“หุบปากของเจ้าไปเสีย!”

หลิงอวี๋พูดตัดบทนางอย่างโมโห “หวางซือ พี่ชายของข้ามีความสามารถ มิจำเป็นต้องพึ่งตำแหน่งรัฐทายาทให้เขาสำเร็จยิ่งขึ้นไปอีกหรอก เขามิได้หวงตำแหน่งรัฐทายาทของตระกูลหลิง!”

“มีเพียงคนที่มิได้มีความสามารถเท่านั้นจึงจะวางแผนจัดการผู้อื่น! ดังเช่นเจ้า… หวางซือ หากเจ้ามิวางยาพิษท่านแม่ของข้า เจ้าจะแย่งชิงสินสอดของนางมาได้เยี่ยงไร!”

“เจ้าคิดว่า เจ้าให้หลิงผิงขโมยรายการสินสอดของข้าไปแล้วข้าจะมิรู้ว่าสินสอดของแม่ข้ามีเท่าใดรึ?”

“เจ้าดูเอาเถิดว่านี่คือสิ่งใด?”

หลิงอวี๋เอารายการสินสอดของหลานฮุ่ยจวนที่ท่านอดีตเสนาบดีให้ออกมาจากให้บรรดาหลักฐาน ทั้งยังมีรายการสินสอดที่หวางซือให้ตนด้วย นางโยนทั้งหมดไปบนหน้าของหวางซือ

“พวกเราต้องไปเผชิญหน้ากันที่จวนขุนนางหรือไม่? ให้ทางจวนขุนนางตัดสินว่าเจ้ายักยอกสินสอดที่ท่านแม่ทิ้งไว้ให้ข้าไปเท่าใดกันแน่!”