ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1264

“แม่ของข้าต้องเจ็บปวดทรมานเช่นนั้นอยู่ทั้งคืน เสียเลือดไปตั้งมากมาย...”

“กระทั่งตอนเช้าตรู่เด็กทั้งสองถึงได้หลุดออกมา ส่วนแม่ของข้าก็แทบจะสิ้นลมหายใจแล้ว!”

หลิงอวี๋นึกถึงหลานฮุ่ยจวนที่ต้องเจ็บปวดอยู่ตลอดทั้งคืนโดยไม่มีผู้ใดสนใจ นางจะรู้สึกสิ้นหวังเพียงใดหนอในยามนั้นที่นางไร้หนทางจะขอความช่วยเหลือ!

นางพูดร้องเรียนออกไปโดยมิสามารถควบคุมน้ำตาอันแสนเจ็บปวดใจของตนได้เลย จากนั้นก็ตวาดหวางซือ “หวางซือ เป็นสตรีเช่นเดียวกันแท้ ๆ เหตุใดเจ้าถึงใจร้ายวางยาพิษกับสตรีนางหนึ่งอย่างใจร้ายได้ถึงเพียงนี้?”

“เจ้าเห็นหลิงเยี่ยนต้องแท้งลูกเจ้ายังปวดใจกับสิ่งที่นางได้รับถึงเพียงนั้นเลย เช่นนั้นท่านแม่ของข้าเล่า? ในยามที่นางร้องขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวดและสิ้นหวังนั้นเจ้าทำสิ่งใดอยู่รึ?”

“ฟังเสียงร้องไห้ของนางด้วยความยินดีอยู่ใช่หรือไม่? หวางซือ หากพระชายาเว่ยทำกับหลิงเยี่ยนเช่นนี้ เจ้าจะทำเยี่ยงไร?”

ป้าสะใภ้ใหญ่กับหลิงหว่านเพิ่งได้ยินสาเหตุการตายของหลานฮุ่ยจวนเป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินว่าหวางซือทำเรื่องเหล่านี้ทั้งสองก็รู้สึกขนลุกระคนอกสั่นขวัญแขวนทันที

พวกนางมิอาจจินตนาการได้เลยว่า สตรีเช่นหวางซือจะทำเรื่องเลวร้ายที่สวรรค์มิอาจให้อภัยได้เช่นนี้!

นี่มีความแค้นฝังลึกอะไรกันจึงได้ทำการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งถึงเพียงนี้!

“อธิบายมาสิ เจ้าอยากได้หลักฐานมิใช่หรือ? หลักฐานก็อยู่นี่แล้วอย่างไรเล่า เจ้าอธิบายให้ข้าฟังชัด ๆ มาทีละหน้าเสียบัดนี้เลยสิ!”

“ข้าก็อยากจะดูว่า ปากที่มีคารมคมคายของเจ้าจะล้างมลทินให้กับการกระทำผิดทั้งหมดนี้ของเจ้าได้หรือไม่”

หลิงอวี๋สะอื้น เสียงแหบแห้งไปเล็กน้อยทำเอาเซียวหลินเทียนที่ฟังอยู่ด้านข้างปวดใจอย่างมาก

เขาได้ฟังหลิงอวี๋พูดเรื่องเหล่านี้มาบ้างแล้ว ทว่าเมื่อได้ฟังอีกรอบก็ยังตกใจอยู่เช่นเดิม

เหตุใดใต้หล้านี้จึงมีคนที่ชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้กัน!

หลิงเสียงเซิงรู้เรื่องพวกนี้แค่เพียงผิวเผินเท่านั้น เขารู้ว่า ยามนั้นหลานฮุ่ยจวนตั้งครรภ์นอกสมรส และรู้เรื่องที่ท่านแม่กับหวางซือบีบบังคับให้หลานฮุ่ยจวนทำแท้ง

แต่เขามิรู้ว่า เรื่องที่หลานฮุ่ยจวนตั้งครรภ์นอกสมรสนั้นหวางซือได้ส่งคนไปทำให้นางต้องเป็นมลทิน

เมื่อได้ยินว่าหลานฮุ่ยจวนตกเลือดอยู่ในกระท่อมไม้และร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวังอยู่ตลอดทั้งคืน จิตใจของหลิงเสียงเซิงก็สั่นไหวขึ้นมาโดยมิรู้ตัว

ว่ากันตามตรง หลานฮุ่ยจวนในตอนวัยสาวนั้นงดงามมากจริง ๆ ก่อนหน้าที่หลิงเสียงเซิงจะแต่งงานกับนางก็เคยมีความรู้สึกดีกับนางอยู่เช่นกัน

สตรีที่ศีลธรรมเสื่อมโทรมเช่นนี้ก็ควรจัดการเช่นนี้แล!

“หวางซือ เจ้า… เหตุใดเจ้าจึงกล้าทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้?”

หลิงเสียงเซิงมองสตรีผู้อยู่ข้างกายเขามาครึ่งชีวิตอย่างตกใจ ในร่างกายที่มีค่าและมีเกียรติของนางซ่อนความใจดำอำมหิตเช่นนี้ไว้ได้เยี่ยงไรกัน?

หวางซือก้มหน้าลงมองหลักฐานที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นเหล่านั้น และฟังคำกล่าวโทษของหลิงอวี๋ที่น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด

นางทำราวกับว่ากำลังฟังเรื่องราวของผู้อื่นอยู่ เรื่องราวเหล่านั้นตนเป็นคนทำจริง ๆ หรือ?

ใบหน้าที่คุ้นเคยของแม่นมเหมา หลิงผิงและหลิงหลานคนสนิทของตน รวมถึงหลานฮุ่ยจวนพลันแวบผ่านสายตาของนางไป

ใบหน้าของบางคนเลือนรางในความทรงจำไปแล้ว แต่เมื่อหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นมากลับชัดเจนขึ้นมาทุกคน...

ภาพที่หลานฮุ่ยจวนนอนอยู่ในกระท่อมไม้เลือดท่วมกายก็ยิ่งชัดเจนขึ้นราวกับยังมีชีวิตอยู่ เหมือนดั่งย้อนกลับไปในวันนั้น

นางผลักประตูกระท่อมไม้เข้าไปก็เห็นหลานฮุ่ยจวนกับดวงตาของนางที่แดงฉานราวกับเลือด...