ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1272

หลิงอวี๋เห็นว่าป้าสะใภ้ใหญ่รับปากแล้วก็โล่งอกเช่นกัน

คนที่ทำผิดต่อตนคือหลิงเสียงเซิงกับหวางซือ นางแก้แค้นก็มิสามารถนิ่งดูดายมิสนใจจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนได้

มีป้าสะใภ้ใหญ่ช่วยดูแลท่านอดีตเสนาบดี​ นางก็วางใจ

หลิงอวี๋เอ่ยกับหลิงเสียงเซิงตรง​ ๆ​ “ท่านพ่อ​ ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน​ ถือโอกาสตอนที่ท่านยังมิไป​ พาคนไปเอาสินสอดของหลิงเยี่ยนคืนจากตำหนักองค์ชายเว่ยเถิด!”

“ท่านอ๋อง​ ท่านจัดองครักษ์​ไปกับท่านพ่อสักกลุ่มหนึ่งเถิด! หม่อมฉันมิอาจปล่อยสินสอดของท่านแม่หม่อมฉันให้องค์ชายเว่ยเปล่า​ ๆ​ ได้เพคะ!”

หลิงเสียงเซิงยอมรับว่า ตนเป็นลูกสาวต่อหน้าองค์จักรพรรดิแล้ว​ หลิงอวี๋ก็มิอยากจะทำให้เสียคำพูด การเรียกท่านพ่อนี้ก็นับว่าเป็นการปรองดองกันแล้วกระมัง!

ขอเพียงต่อไปหลิงเสียงเซิงมิทำสิ่งใดเกินเหตุ หลิงอวี๋เองก็เห็นแก่หน้าของท่านอดีตเสนาบดี มิอยากจะขัดแย้งกับหลิงเสียงเซิงอีก

“เอ่อ...”

หลิงเสียงเซิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งพลางเอ่ย “อาอวี๋ ในเมื่อเจ้าส่งคนไปมาคอยจับตาดูหวางซือ เหตุใดเจ้าจึงทนมองนางเอาเงินของท่านปู่เจ้าไปให้สายลับได้เล่า! นั่นมันหลายแสนเชียวนะ!”

หลิงอวี๋อ่านความคิดของหลิงเสียงเซิงออก นี่เขาทำใจเรื่องเงินเหล่านั้นมิได้สินะ?

นางจึงเอ่ยไปตามตรง “ท่านวางใจแล้วไปเอามาเถิด องค์ชายเว่ยระวังพวกเราทั้งยังหยิ่งในศักดิ์ศรีด้วย จะต้องคืนสินสอดของหลิงเยี่ยนมาแน่นอน!”

“เมื่อเอาสินสอดของท่านแม่ข้ากลับมาได้ก็มิต้องแบ่งให้ข้าแล้ว เอากลับคืนไปให้จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเถิด นับว่าข้าชดใช้ที่ท่านปู่ต้องสูญเสียเงินเหล่านี้ไป!”

“ส่วนความสูญเสียอื่น ข้าจะเอาคืนจากอิงเหนียงเอง!”

“จริงสิ พวกท่านอย่าได้พูดเรื่องอิงเหนียงออกไปเชียว เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้ไปทำแผนการของท่านอ๋องกับท่านอ๋องเฉิงเสียหาย!”

ท่านอดีตเสนาบดีกำลังคิดที่จะห้ามหลิงอวี๋มิให้เอาสินสอดกลับมาให้จวนเสนาบดี แต่คิดแล้วก็มิได้พูดออกไป

มิรู้ว่าหลิงอวี๋จะยังหย่าร้างกับเซียวหลินเทียนอยู่หรือไม่ เอาสินสอดกลับมาแล้วเขาจะดูแลแทนหลิงอวี๋ชั่วคราว ต่อไปก็ดูตามสถานการณ์แล้วค่อยคืนให้หลิงอวี๋

กู่ซุ่ยสามารถเลือกที่จะออกไปได้ หลิงอวี๋จะให้เงินก้อนหนึ่งแก่นางให้นางไปอยู่ที่อื่นที่สงบสุข

ส่วนกู่ซุ่ยเองก็สามารถเลือกที่จะอยู่ต่อได้ หลิงอวี๋จะมิเปิดเผยตัวตนของการเป็นสายลับของนาง

ตอนนี้กู่ซุ่ยตอบกลับมาแล้วว่ายินดีจะอยู่ต่อ

นางรับใช้เห็นว่าสีหน้าของหลิงอวี๋ดูผิดปกติจึงรีบเอ่ย “แม่นางกู่บอกว่า ที่นางอยู่ต่อมิใช่ว่าอยากจะแย่งชิงสิ่งใด แค่รู้สึกว่านางอายุมากแล้ว ไปที่อื่นมิสู้อยู่จวนเสนาบดีเจ้าค่ะ!”

“นายท่านรองเองก็ถือว่าปฏิบัติต่อนางดี นางจึงจะอยู่กับเขาในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่เจ้าค่ะ!”

ตั้งแต่ที่กู่ซุ่ยเข้ามาในจวนเสนาบดีเพื่อทำงานให้หลิงอวี๋ นางก็มีความรอบคอบอย่างดีมาตลอด และไม่มีความเห็นแก่ตัวเลย

กู่ซุ่ยคิดเช่นนี้ หลิงอวี๋ก็มิได้คิดว่าผิด จึงคิดแล้วเอ่ยออกไป

“เช่นนั้นเจ้าไปแจ้งแม่นางกู่บอกว่าข้าให้นางหยุดวิธีการคุมกำเนิดเสีย อายุของนางก็มิได้นับว่ามาก ยังตั้งครรภ์ได้ หากมีลูกให้เลี้ยงก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่จวนเสนาบดีได้!”