ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1271

หวางซือยังพูดมิทันจบก็สิ้นลมหายใจไปเสียแล้ว

ที่มุมปากของนางยังมีรอยยิ้มเยาะเย้ยอยู่เลย หลิงอวี๋มองแล้วก็ขมวดคิ้ว

แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิได้หวังที่จะพึ่งคำสารภาพของหวางซือมาโค่นล้มพระชายาเส้า แต่อย่างน้อยก็สามารถเพิ่มหมากในการต่อสู้กับพระชายาเส้าไปได้อีกหนึ่ง

ไหนเลยจะคิดว่าหวางซือจะหวาดหวั่นพระชายาเส้าเช่นนี้

ป้าสะใภ้ใหญ่สะดุ้งตกใจกับการตายของหวางซือ นางมองอยู่นิ่งมิรู้ว่าควรจะเห็นใจหวางซือหรือว่าควรจะโกรธเกลียดที่นางทำเรื่องเลวร้ายกับหลานฮุ่ยจวน

หลิงเสียงเซิงกลัวเพียงว่า ความชั่วร้ายของหวางซือจะดึงตนเข้าไปเกี่ยวด้วย และไปทำให้ท่านอ๋องอี้กับหลิงอวี๋เกลียดตนเอง

เขารีบเอ่ยกับหลิงอวี๋อย่างรวดเร็ว “อาอวี๋ หวางซือกลัวความผิดฆ่าตัวตายไปแล้ว นางเองก็รับโทษที่ควรจะได้รับแล้ว! เจ้าอย่าได้โกรธเกลียดนางอีกเลย!”

“พ่อขอโทษเจ้ากับแม่ของเจ้าที่แม้แต่หวางซือทำเรื่องที่เลวร้ายเหล่านี้ก็ยังมิรู้… วันข้างหน้าพ่อจะย้ายหลุมศพของแม่เจ้าเข้าไปที่หลุมศพบรรพบุรุษของตระกูลหลิง...”

“มิต้อง! ท่านแม่ของข้าจากไปอย่างสงบไปนานแล้ว ข้าเชื่อว่านางก็คงมิอยากให้ฝังนางไว้ในหลุมศพบรรพบุรุษตระกูลหลิงหรอก!”

หลิงอวี๋พูดตัดบทหลิงเสียงเซิงอย่างเย็นชา นางมิได้มีความรู้สึกดีต่อพ่อผู้นี้เลย

เพียงแต่คนที่วางยาพิษหลานฮุ่ยจวนคือหวางซือ

แม้ว่าตอนนั้นหลิงเสียงเซิงจะมิได้ปฏิบัติดีต่อหลานฮุ่ยจวน เมินเฉยกับการที่หลานฮุ่ยจวนถูกฮูหยินผู้เฒ่าหลิงกับหวางซือรังแก แต่นอกจากนี้เขาก็มิได้ทำเรื่องที่เลวร้ายมากมายอะไร

หลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยงเองก็เติบโตมาในจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ถึงอย่างไรก็ต้องไว้หน้ากัน เห็นแก่หน้าของท่านอดีตเสนาบดี นางจึงมิสามารถเอาเรื่องหลิงเสียงเซิงได้อีก

ท่านอดีตเสนาบดีกลัดกลุ้ม เขารู้ว่าแม้ว่าครอบครัวของตนจะมีบุญคุณต่อหลิงอวี๋ แต่ก็หักล้างกับที่หวางซือวางยาพิษหลานฮุ่ยจวนและทำร้ายหลิงอวี๋กับพี่ชายมิได้

เขาไม่มีหน้าจะพูดให้ครอบครัวของตนเองเลย ทำได้เพียงมองหลิงอวี๋อย่างรู้สึกผิด พลางเอ่ยหยั่งเชิง “ในเมื่อหวางซือจะตายรับโทษไปแล้ว เรื่องหย่าร้างนาง...”

“ท่านปู่ นี่เป็นเรื่องครอบครัวท่านพ่อ จะจัดการเรื่องของหวางซืออย่างไร หลิงอวี๋ก็มิยุ่งหรอกเจ้าค่ะ!”

“แต่ว่า… ข้าไม่มีทางไหว้หลุมศพหวางซือ!”

หลิงอวี๋เอ่ยเสียงเรียบ

แต่เมื่อคิดว่า ชีวิตภายหน้าของตนกับหลิงเฟิงยังคงหวังให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนอุ้มชูอยู่ หากมิทำเช่นนี้จะทำให้ทั้งสองขุ่นเคืองเอาได้

“ขอรับ ข้าจะทำตามที่ท่านพ่อบอก!”

หลิงเสียงเซิงมองหวางซือที่อยู่ที่พื้นอย่างรังเกียจ แล้วออกไปหาคนสนิทมาสองคนให้เอาผ้าขาวมาคลุมหวางซือแล้วยกออกไป

ท่านอดีตเสนาบดีมองไปทางป้าสะใภ้ใหญ่ “สะใภ้ใหญ่ พรุ่งนี้เจ้ากับหว่านเอ๋อร์ย้ายกลับมาเถิด! ครอบครัวใหญ่ที่จวนเสนาบดีแห่งนี้เชื่อใจพวกเจ้า!”

ป้าสะใภ้ใหญ่อ้าปาก ในช่วงนี้นางยืนหยัดด้วยตัวเอง มิต้องคอยดูแลชายชรา และมิต้องกังวลกับเรื่องต่าง ๆ ใช้ชีวิตกันอย่างสบาย มีหรือจะยอมกลับมาลำบากอีก

แต่ท่านอดีตเสนาบดีมีลูกชายอยู่สองคน หลิงเสียงเซิงต้องไปที่บ้านเกิดเพื่อจัดการกับเรื่องของหวางซือ เช่นนั้นแล้วเรื่องต่าง ๆ ภายในบ้านจะต้องให้ท่านอดีตเสนาบดีทำเองอย่างนั้นหรือ?

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ!”

ป้าสะใภ้ใหญ่มิสามารถปฏิเสธได้ จึงทำได้เพียงรับปากไป