ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1300

เสียงของขันทีโม่นั้นอ่อนโยนราวกับการสะกดจิต ทำให้หลิงอวี๋ยอมหายใจเข้าออกตามเสียงของเขาโดยมิรู้ตัว

เวลาผ่านไปทีละน้อย หลิงอวี๋ดูเหมือนมิรู้สึกขาดอากาศหายใจอีกต่อไปแล้ว ความเจ็บปวดจากการถูกพันธนาการทั่วร่างกายก็ค่อย ๆ เลือนหายตามไปด้วย

สายตาของนางมีเพียงขันทีโม่ หูของนางได้ยินเพียงเสียงของขันทีโม่เช่นกัน

หลิงอวี๋มิรู้ตัวเลยว่า ร่างกายของนางค่อย ๆ ลอยขึ้นจากพื้น ปลายเท้าห่างจากพื้นประมาณหนึ่งเมตร

ร่างกายของนางเปล่งแสงสีเหลืองอ่อน แสงนี้สลัวรางอย่างยิ่งแต่ก็เพียงพอให้ขันทีโม่ได้มองเห็น

“หายใจต่อไป”

ขันทีโม่แนะนำหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ทำตามโดยมิรู้ตัว

มิรู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ขันทีโม่ก็โบกมือหนึ่งครั้ง หลิงอวี๋ถึงค่อย ๆ หย่อนตัวลงมาถึงพื้น

นางรู้สึกว่า ร่างกายของนางเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน ความหนักอึ้งตามเนื้อตัวผ่อนเบาลงมาก นางมองไปที่ขันทีโม่ด้วยความประหลาดใจ เมื่อครู่เขาเพิ่งสอนวิธีเพิ่มพลังวิญญาณให้กับนางใช่หรือไม่?

“พื้นฐานดี แต่ว่าวิธีที่เจ้าฝึกก่อนหน้านี้มิถูกต้อง หากเจ้าฝึกฝนตามวิธีของข้า ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแล้ว วรยุทธจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว”

ขันทีโม่หยิบสมุดเก่า ๆ ออกมาจากอกเสื้อ “เจ้ารู้วิชาการแพทย์ เช่นนั้นข้าก็จะมิพูดมาก หาสมุนไพรสำหรับปรุงยาในสองหน้าแรกให้ครบ แล้วข้าจะสอนเจ้าปรุงยา”

“เจ้าไม่มีเวลามากพอที่จะฝึกฝนอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้อีกแล้ว จำเป็นต้องพึ่งพาพลังจากภายนอกเพื่อเพิ่มพูนพลังวิญญาณภายในอย่างรวดเร็ว”

“วันพรุ่งยามไฮ่[footnoteRef:0] ข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าต้องเตรียมสมุนไพรให้พร้อมสรรพ” [0: ยามไฮ่ เริ่มนับตั้งแต่เวลา 21.00 – 23.00 น]

เมื่อกล่าวจบ ขันทีโม่ก็คู้ตัวลง กลายเป็นขันทีแก่หง่อมหลังค่อมดังเดิมอีกครั้ง แล้วเดินออกไป

หลิงอวี๋รีบเปิดสมุดที่ขันทีโม่มอบให้ สมุนไพรเหล่านี้หามิยาก ภายในวังหลวงมีทั้งหมด

นางเขียนใบเทียบแล้วส่งให้หลิงซวน ให้เขาไปหาขันทีเซี่ยเพื่อเตรียมสมุนไพรให้กับนางอย่างลับ ๆ

หลิงซวนหายไปครึ่งวันจึงกลับมา นางโกรธมากขณะกล่าวกับหลิงอวี๋ “อาจารย์ ขันทีเซี่ยตอบตกลงว่าจะเตรียมสมุนไพรให้ท่านและจะแอบส่งมาให้เจ้าค่ะ”

“ฝ่าบาททรงบริภาษ[footnoteRef:1]ท่านอ๋องอี้ว่า การจะหย่าขาดกับท่านนั้นเป็นไปมิได้ และสั่งให้อ๋องอี้รออยู่เฉย ๆ ฉินรั่วซือนั้นเป็นได้เพียงชายารอง หากยังก่อเรื่องอีก พระองค์จะสั่งประหารฉินรั่วซือเสีย” [1: ทรงบริภาษ หมายถึง กล่าวติเตียน, กล่าวตำหนิ]

หลิงซวนกล่าวต่ออย่างขุ่นเคือง “บางทีท่านอ๋องอี้อาจเห็นว่า พระองค์เองทำให้องค์จักรพรรดิพิโรธแล้ว จึงมิกล้าตรัสเรื่องนี้ซ้ำอีก บอกเพียงว่าจะกลับไปเตรียมงานอภิเษก และจะพาฉินรั่วซือเข้ามาอยู่ในตำหนักภายในสิบวัน”

หลิงอวี๋รู้สึกสับสน

สิบวันหรือ นางจะหาหนทางแก้พิษให้เซียวหลินเทียนได้ทันในเวลาอันสั้นเช่นนี้หรือ?

นางจะสามารถเพิ่มพูนพลังวิญญาณของตนอย่างรวดเร็วได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้หรือไม่?

“อาจารย์ ขันทีเซี่ยยังบอกด้วยว่า เขาส่งเยวี่ยเยวี่ยไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนอย่างปลอดภัยแล้ว ฉินรั่วซือถึงกับขัดขวางมิให้ขันทีเซี่ยพาเยวี่ยเยวี่ยไป ทว่าขันทีเซี่ยโกรธมาก ดุด่าว่านางไปยกใหญ่”

“นอกจากนี้พี่จ้าวและคนอื่น ๆ ยังช่วยพูดแทนเยวี่ยเยวี่ย ดังนั้นขันทีเซี่ยจึงมิสนใจนาง พาตัวเขาออกมาได้อย่างราบรื่นดีเจ้าค่ะ”

หลิงอวี๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตราบใดที่เยวี่ยเยวี่ยและคนอื่น ๆ ปลอดภัยดี เช่นนั้นนางก็จะสามารถจัดการกับฉินรั่วซือได้อย่างเต็มที่...