ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1299

หลิงอวี๋เห็นว่าขันทีโม่แย้มยิ้มอย่างเป็นมิตร ความระแวดระวังในใจก็ลดลงไปบ้าง

นางมิรู้จริง ๆ ว่าในยาแก้พิษของหลานฮุ่ยจวนนั้นมีหญ้าลมดำผสมอยู่ ซึ่งน่าจะเป็นหนึ่งในส่วนประกอบที่นางตรวจสอบมิพบ

หากเป็นเช่นที่ขันทีโม่กล่าว นั่นก็คงจะเป็นสิ่งที่ผู้คนในแดนปีศาจปรารถนาเป็นอย่างยิ่งจริง ๆ

หากขันทีโม่คิดร้ายต่อนาง การเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปก็มีแต่จะทำให้ผู้คนมากมายพากันมาแย่งชิงยาเท่านั้น

“ขันทีโม่ ท่านมาจากแดนปีศาจหรือ?”

หลิงอวี๋ถามอย่างลังเล

“ใช่แล้ว”

ขันทีโม่ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

หลิงอวี๋นึกถึงหยกหล้าสุขาวดีของหลานฮุ่ยจวน แล้วก็ถามหยั่งเชิงต่อไปอีกว่า “ท่านมาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งใดหรือ?”

ขันทีโม่เหลือบมองหลิงอวี๋อย่างมีนัยสำคัญ แล้วหัวเราะกล่าว “เจ้าเป็นบุตรสาวของหลานฮุ่ยจวน... คงมีพลังจิตวิญญาณที่หลานฮุ่ยจวนถ่ายทอดให้ใช่หรือไม่?”

“เจ้าวางใจเถิด ข้ามิได้มาเพื่อตามหาสมบัติของมารดาเจ้า ข้ามาที่ฉินตะวันตกก็เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะ”

“ข้ามิได้บอกเล่าเรื่องของแดนปีศาจแก่องค์จักรพรรดิสูงสุดและองค์จักรพรรดิอู่อันเลย สำหรับคนธรรมดาเช่นพวกเขาเหล่านี้ การมิรู้ย่อมเป็นพร”

“ดังนั้น พวกเขาจึงรู้เพียงว่า ข้ามีวรยุทธสูงส่ง และพอมีความรู้เรื่องการแพทย์อยู่บ้าง ข้าคิดว่าจะสามารถซ่อนตัวอยู่เช่นนี้ได้ตลอดไป ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข”

“แต่แล้วเก๋อเทียนซือก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเจ้า ความปรารถนานั้นของข้าดูเหมือนจะเป็นจริงมิได้แล้ว”

หลิงอวี๋ถามด้วยความอยากรู้ “เก๋อเทียนซือหายตัวไป เดี๋ยวโผล่เดี๋ยวหาย ขันทีโม่รู้ได้อย่างไรว่าเขามา?”

มุมปากของขันทีโม่เผยรอยยิ้มลึกลับ “เจ้าคิดว่า ข้าอยู่ในวังหลวงแล้วจะไม่มีเส้นสายข่าวสารเป็นของตนเองหรืออย่างไร?”

ขณะที่พูด ขันทีโม่ก็ยกฝ่ามือขึ้นฟาดเข้าหาหลิงอวี๋อย่างรุนแรง การโจมตีนี้คล้ายกับตอนที่เก๋อเทียนซือใช้กับหลิงอวี๋เมื่อครั้งก่อน เพียงแต่แรงของขันทีโม่นั้นรุนแรงกว่าของเก๋อเทียนซือมากนัก

หลิงอวี๋รีบตั้งรับ แต่ทันใดนั้น พลังที่เหมือนลมกระโชกแรงของขันทีโม่ก็โจมตีเข้ามา พลังวิญญาณอันน้อยนิดของหลิงอวี๋นั้นเหมือนหญ้าอ่อนที่ต้องเผชิญกับสายลมแรง ถูกโจมตีจนถอนรากถอนโคนในทันใด

นางรู้สึกราวกับมีตาข่ายที่มองมิเห็นพันธนาการไว้ทั่วร่างกาย มิสามารถแม้แต่จะกะพริบตาได้ ยิ่งมิต้องพูดถึงการโจมตีสวนกลับ

ตาข่ายที่มองมิเห็นนั้นรัดแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว หลิงอวี๋รู้สึกว่า อวัยวะภายในของนางถูกบีบอัดจนผิดรูป

นางหายใจมิออก ความรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น หน้าอกของนางเจ็บปวดไปหมด

รู้สึกว่าหากขันทีโม่ยังมิยั้งมือนางคงถูกเขาบีบอัดจนตายเป็นแน่

ขณะที่ความคิดว่าขันทีโม่อาจเป็นพวกเดียวกับเก๋อเทียนซือแวบเข้ามาในหัวหลิงอวี๋ได้มินาน เขาก็พูดขึ้นว่า “หายใจเข้า... จดจ่ออยู่ที่ตันเถียน จินตนาการว่ากำลังนำตาข่ายของข้ามาปรับใช้เป็นของตนเอง...”