ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1310

ต่อมา องครักษ์ลับที่แต่งกายเหมือนเซียวหลินเทียนและสวมหน้ากากก็เดินเข้ามาในห้องส่วนตัวจากประตูลับ

ทั้งสามคนพาเซียวหลินเทียนไปที่ประตูลับอย่างเงียบ ๆ ด้านอิ๋นฮู๋ก็แบกเซียวหลินเทียนลงไปที่ห้องลับใต้ดินของหอริมธารา

เมื่อประตูห้องปิดลง สิ่งที่เกิดขึ้นข้างในก็ไม่มีใครได้ยินทั้งสิ้น แม้แต่เสียงที่ดังจากด้านบนก็ยังถูกกลบด้วยเสียงขององครักษ์ลับที่พูดคุยเลียนแบบท่าทางของเซียวหลินเทียน

หลิงอวี๋และหลิงซวนลอบออกจากวังมาสักพักหนึ่งแล้ว ไทเฮาทราบเรื่องนี้แล้วเช่นกัน และยินดีช่วยปกปิดให้กับพวกนาง

ด้วยความช่วยเหลือของขันทีโม่ พลังวิญญาณของหลิงอวี๋เพิ่มพูนขึ้นอย่างมากทีเดียว วิธีแก้พิษกู่ก็เป็นสิ่งที่ขันทีโม่แนะนำ

นางให้หลิงซวนช่วยพยุงเซียวหลินเทียน จัดท่าทางให้นั่งพิงกำแพง แล้วก็เอ่ยว่า “หลิงซวน เจ้าคอยดูข้าอยู่ข้าง ๆ หากเจ้าพบว่าข้ามีอาการคล้ายจะหมดสติ จงใช้เข็มเงินแทงข้าเสีย!”

“ข้าจะล่อหนอนกู่ออกมา ระหว่างนี้จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด มิเช่นนั้นเซียวหลินเทียนต้องถึงแก่ชีวิตเพราะเลือดคั่งในสมองมากเกินไป!”

หลิงซวนรู้ว่าเรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง จึงพยักหน้าหนักแน่น รับเข็มเงิน แล้วก็คอยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ หลิงอวี๋

หลิงอวี๋คลายอาภรณ์ของตนเอง

พิษกู่ที่เซียวหลินเทียนได้รับคือกู่ดูดวิญญาณและกู่ใจเดียวกัน นางต้องใช้เลือดจากหัวใจของตนเพื่อล่อให้หนอนกู่ออกมาจากร่างกายของเซียวหลินเทียน

นางหยิบเข็มเจาะเลือดที่เตรียมไว้ หาตำแหน่งหัวใจของตน เช็ดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ แล้วแทงเข้าไปอย่างมิลังเล

ความเจ็บปวดรุนแรงแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของหลิงอวี๋ในทันที นางต้องรักษาสติ จึงมิสามารถใช้ยาสลบระงับความรู้สึกให้กับตนเองได้

แต่ความเจ็บปวดเช่นนี้จะมีสักกี่คนที่ทนได้กัน หน้าผากของนางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อในทันที

หลิงซวนมองด้วยความตกใจและเจ็บปวดเป็นที่สุด

นางเห็นหลิงอวี๋ขยิบตาสองครั้ง ซึ่งเป็นสัญญาณที่พวกนางตกลงกันไว้ หมายความว่านางยังพอทนได้

หลิงซวนมิกล้าพูดอะไร คอยเฝ้าดูเลือดของหลิงอวี๋ที่ไหลออกมาจากเข็มด้วยความกังวล

“กรีดข้อมือของเซียวหลินเทียน!”

หลิงอวี๋ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยช้า ๆ

หลิงซวนมิพูดอะไร วางเข็มเงินลง แล้วจับมือของเซียวหลินเทียน กรีดข้อมือเขาอย่างแรงด้วยมีดผ่าตัด

หนอนกู่ตกใจ รีบหดตัวกลับ หลิงซวนออกแรงดึง ทำให้หนอนกู่ทั้งตัวถูกหลิงซวนดึงออกมาได้สำเร็จ

หลิงอวี๋ยื่นขวดที่มีเลือดอยู่จำนวนมากให้นางทันเวลา หนอนกู่ก็ถูกจับโยนลงไปในขวด มันกระตุกอยู่สองสามครั้ง แล้วก็ค่อย ๆ สงบลง

หลิงอวี๋ปิดฝาขวดแล้วจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลิงซวนทรุดตัวลงนั่งบนพื้นด้วยความอ่อนแรง เอ่ยด้วยเสียงแผ่วระโหย “อาจารย์ ข้ากลัวแทบตาย กลัวว่ามือของข้าจะลื่นหลุด แล้วทุกอย่างก็จะสูญเปล่า!”

ทั้งสองมองหน้ากัน เหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้า

หลิงอวี๋หน้าซีด นางเองก็กลัวมิแพ้กัน

โชคดีที่หลิงซวนให้ความร่วมมืออย่างดี จึงจับหนอนกู่ตัวนั้นไว้ได้

ในร่างกายของเซียวหลินเทียนมีกู่อยู่สองตัว กู่ใจเดียวกันตัวแรกฝังตัวอยู่ใกล้ตำแหน่งหัวใจ การล่อให้มันออกมาจากร่างมิใช่เรื่องยากนัก

กู่ดูดวิญญาณต่างหากที่ฝังตัวอยู่ในสมองของเซียวหลินเทียน มิรู้ว่าจะสามารถล่อให้มันออกมาได้อย่างราบรื่นเช่นนี้หรือไม่...