ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1312

ริมฝีปากสัมผัสริมฝีปาก ลิ้นเกี่ยวกระหวัดพันกัน

มันควรเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความโรแมนติก แต่กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายในทุกวินาที

หลิงซวนมิกล้าแม้แต่จะกะพริบตา จ้องมองทั้งสองคนอย่างมิละสายตา กลัวว่าในวินาทีถัดไปหลิงอวี๋จะถูกพิษทำร้ายจนตาย!

หรือไม่เซียวหลินเทียนก็อาจจะกระอักเลือดตายเสียก่อน!

ร่างกายของหลิงอวี๋แนบชิดกับเซียวหลินเทียน ใช้ร่างกายของตนช่วยกดการดิ้นรนของเซียวหลินเทียน

ตอนนี้โลกของนางมีเพียงหนอนกู่ตัวนั้นที่อยู่ในสมองของเซียวหลินเทียน!

พลังวิญญาณทั้งหมดของนางจดจ่ออยู่กับหนอนกู่ตัวนั้น

นางรู้สึกได้ว่า มันกำลังถูกบางสิ่งดึงรั้งไว้ในหัวของเซียวหลินเทียน ดูเหมือนดิ้นรนอยู่เป็นเวลานานทีเดียวกว่าจะค่อย ๆ ไหลลงมา

หลิงอวี๋พบความผิดปกติ การดิ้นรนของเซียวหลินเทียนจะสงบลงก็ต่อเมื่อหนอนกู่ตัวนั้นเลือกทิศทางการเคลื่อนที่ของมันเองได้

นางไม่มีเวลาคิดอะไรมาก เพ่งพลังจิตทั้งหมดไปที่หนอนตัวนั้น

กลิ่นหอมเอียนของเห็ดสีม่วงแผ่ซ่านไปทั่วทั้งโพรงปาก ชวนให้รู้สึกสดชื่นเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งกลิ่นหอมนี้ยังเป็นเครื่องมือชั้นดีสำหรับดึงดูดหนอนกู่อีกด้วย

เพียงดื่มเลือดที่ผสมผสานกับเห็ดสีม่วง หนอนกู่ก็จะยิ่งแข็งแกร่งเปี่ยมพลังมากขึ้น

หลิงอวี๋รู้สึกได้ว่า หนอนตัวนั้นกำลังเข้ามาใกล้ทีละน้อย

หลิงซวนที่เฝ้าดูอยู่รู้สึกว่าทุกวินาทีช่างทรมานอย่างเหลือจะกล่าว

ในชีวิตนี้ นางมิเคยประสบกับความกังวลใจเช่นนี้มาก่อน ทั้งที่มองมิเห็นควันไฟหรือสงคราม แต่กลับรู้สึกขยาดกลัวมากกว่าการอยู่ท่ามกลางสนามรบที่เต็มไปด้วยเลือดจริง ๆ

นางเห็นหลิงอวี๋หลับตา แพขนตางอนยาวสั่นระริก เหงื่อกาฬไหลลงมาจากใบหน้า

หลิงซวนมิกล้าเข้าไปเช็ดให้ด้วยซ้ำ แม้แต่ลมหายใจของตนก็แผ่วเบาแทบมิได้ยิน ด้วยกลัวว่าจะรบกวนพิษในร่างของเซียวหลินเทียน เผลอทำร้ายหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนเสียเปล่า

เวลาผ่านไปทีละนาที หลิงซวนรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว คิดว่าหากหลิงอวี๋มิหมดสติ นางคงจะเป็นลมไปเสียก่อน

จู่ ๆ หลิงซวนก็เห็นหลิงอวี๋ขยิบตา

หลิงซวนผงะไปเพียงวินาทีเดียว มิพูดอะไรทั้งสิ้น รีบใช้เข็มเงินแทงเข้าที่ท้ายทอยของหลิงอวี๋

นี่คือสัญญาณที่หลิงอวี๋และนางตกลงกันไว้ หมายความว่าหลิงอวี๋ทนมิไหวแล้ว และจวนจะหมดสติ

ในขณะที่หลิงซวนกำลังกังวลใจ นางก็เห็นหลิงอวี๋ผลักร่างเซียวหลินเทียนออกไปอย่างแรง ทันใดนั้นก็แย่งเข็มเงินจากมือของหลิงซวน แล้วแทงเข้าที่ลำคอตนเองอย่างรวดเร็ว

จากนั้นหลิงอวี๋ก็หันหลังกลับ กัดฟันเคี้ยวอย่างโกรธแค้น

ภายในห้องลับที่เงียบสงบ เสียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของหลิงอวี๋จึงชัดเจนเป็นพิเศษ

หลิงซวนฟังแล้วรู้สึกขนลุกซู่ แต่ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของนางก็ปรากฏรอยยิ้ม

ขันทีโม่กล่าวว่า หากหนอนกู่กินเห็ดสีม่วง การกัดกินหนอนกู่ที่กินเห็ดสีม่วงอีกทีหนึ่งจะมีผลทำลายล้างรุนแรงมากกว่าการกินเห็ดสีม่วงเพียงอย่างเดียวหลายสิบเท่า

หลิงอวี๋ล่อหนอนกู่ออกมา ใช้เข็มเงินปิดทางมิให้มันเจาะเข้าไปในสมองของตน จากนั้นบดเคี้ยวหนอนกู่เป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วกลืนลงท้อง นั่นคือโชคดีจากความโชคร้าย!

“ขอแสดงความยินดีกับอาจารย์ หลังจากนี้พลังวิญญาณจะทวีความกล้าแกร่งขึ้นอย่างมาก ระดับขั้นการฝึกยุทธ์ก็จะก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว!”

หัวใจที่แขวนห้อยต่องแต่งอยู่แต่เดิมของหลิงซวนกลับเข้าที่ แสดงความยินดีกับหลิงอวี๋ด้วยใจจริง

หลิงอวี๋อดกลั้นอาการคลื่นไส้ กลืนหนอนกู่ที่บดเคี้ยวเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยลงไปในท้อง แล้วเอ่ยด้วยความขมขื่น

“หากมินับว่ามันดูดเลือดของข้าไปมาก ขันทีโม่ก็อาจกล่าวถึงประโยชน์ของมันในแบบที่น่าดึงดูดใจเกินไป… ต่อให้จ่ายเงินจ้างข้ามากเพียงใด ข้าก็ไม่มีวันยอมกินของน่าขยะแขยงเช่นนี้แน่!”