ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1313

ขณะที่หลิงอวี๋ยังกล่าวมิจบ นางก็รู้สึกถึงคลื่นความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาจากภายในราวกับไฟที่ลุกโชน

นางทรุดตัวนั่งลงกับพื้นโดยพลัน แล้วรีบกล่าวว่า “ไปช่วยเซียวหลินเทียนจัดการบาดแผลก่อน ข้าต้องรวบรวมสมาธิเพื่อดูดซับพลังของมัน...”

หลิงอวี๋หลับตาลง

หลิงซวนตกใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของหลิงอวี๋แดงก่ำขึ้นมาในชั่วพริบตา

เห็ดสีม่วงนี้มีฤทธิ์แรงเช่นนี้เชียวหรือ?

หลิงซวนมิกล้ารบกวนหลิงอวี๋ จึงย่องเบา ๆ ไปดูเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนนั่งก้มหน้าอยู่ ยังคงสลบไสล

หลิงซวนตั้งใจจะคลายเชือกให้เขา แต่เมื่อคิดทบทวนดูแล้ว นางคิดว่ามัดเขาไว้เช่นนี้ต่อไปคงปลอดภัยที่สุด

ใครจะรู้ว่าเขาอาจคลุ้มคลั่งอีกครั้งแล้วรบกวนการบำเพ็ญเพียรของอาจารย์หรือไม่

หลิงซวนย่อตัวลง ใช้ผ้าพันแผลและยารักษาบาดแผลจัดการกับบาดแผลที่ข้อมือของเซียวหลินเทียน จากนั้นนางก็มานั่งรอจนกว่าหลิงอวี๋จะเสร็จสิ้นจากการนั่งฝึกตน

ในขณะเดียวกันนั้น ที่จวนตระกูลฉินเหตุการณ์ก็มิได้สงบนัก

เรื่องนี้ต้องกล่าวถึงตั้งแต่ก่อนที่หลิงอวี๋จะทำการถอนพิษกู่ให้กับเซียวหลินเทียน

ฉินรั่วซือถูกฉินซานพากลับมายังจวนตระกูลฉิน ฮูหยินฉินทำอาหารที่ฉินรั่วซือชอบยกขึ้นโต๊ะด้วยตัวนางเองทั้งหมด

ฉินรั่วซือก้มหน้ากินด้วยความซาบซึ้งใจระคนเจ็บปวด นางมองฮูหยินฉินด้วยความรู้สึกผิดแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ รั่วซือรู้ว่าครั้งนี้รั่วซือเป็นฝ่ายดื้อรั้นจะแต่งงานกับอ๋องอี้ให้ได้ ทำให้ท่านแม่ต้องเสียใจ ทว่ารั่วซือชอบท่านอ๋องอี้จริง ๆ นะเจ้าคะ”

ชอบอ๋องอี้จริง ๆ งั้นหรือ?

หรือชอบอำนาจในมือเขากันแน่?

ฉินซานลอบเบ้ปากด้วยความดูถูกอยู่ด้านข้าง

“แม่เข้าใจ”

ฮูหยินฉินพยักหน้าอย่างเย็นชา “แม่ก็เคยเป็นสาวมาก่อน เข้าใจหัวอกของเจ้าดี ในเมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้แล้ว เรื่องในอดีตก็มิต้องพูดถึงอีก ต่อไปเมื่อเจ้าแต่งเข้าตำหนักอ๋องอี้ ก็จงอยู่กินกับท่านอ๋องอี้ให้ดีก็แล้วกัน”

“รีบแต่งงาน จะได้มีหลานให้ท่านแม่อุ้มไว ๆ”

ฉินซานกล่าวอย่างเย็นชา “มิรีบหรอก เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับโชคชะตา ปล่อยให้เป็นไปตามครรลองเถอะ”

เขาใจร้อนอยู่บ้าง ฉินรั่วซือยังมิดื่มชาเสียที หากปล่อยให้ล่าช้าเกินไป จะทำให้แผนของหลิงอวี๋ล้มเหลวได้

กระนั้นเขากลับมิสามารถแสดงความร้อนรนออกมาผ่านสีหน้าหรือแววตา

โชคดีที่หลังจากพูดคุยกันสักพัก ฉินรั่วซือก็ยกถ้วยชาขึ้นมาแล้วมองไปที่ฉินซานด้วยแววตาอ่อนโยน “ท่านพี่ ท่านออกไปก่อนเถิด รั่วซือจะพูดคุยกับท่านแม่ในเรื่องส่วนตัวสักเล็กน้อย ให้ท่านแม่สั่งสอนเรื่องที่ควรระวังเมื่อแต่งงาน”

ฉินซานมองไปที่ถ้วยชาของฉินรั่วซือ นางยกขึ้นมาจรดริมฝีปากแล้ว คงจะดื่มแล้วกระมัง

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองไปทางมารดา จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

เมื่อฉินซานออกไปแล้ว เขาก็เดินอ้อมไปด้านหลังตัวเรือน แอบมองเข้าไปทางหน้าต่างด้านหลัง เห็นฉินรั่วซือดื่มชาในถ้วยแล้ววางลงบนโต๊ะตามเดิม

หัวใจที่ตึงเครียดของฉินซานค่อยผ่อนคลายลง เหลือเพียงรอให้ตัวยาที่ฉินรั่วซือดื่มเข้าไปออกฤทธิ์เท่านั้น...