ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1321

ตำหนักอ๋องอี้กำลังจัดงานแต่งงานกันอยู่

ภายในวังหลวง จักรพรรดิอู่อันอยู่ในห้องทรงพระอักษรด้วยใจที่ค่อนข้างว้าวุ่น

แม้ว่าพอจะเดาได้อยู่แล้วว่า องค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่จะขัดต่อตนเอง แต่จักรพรรดิอู่อันก็ยังคงมีความเพ้อฝันอยู่

ในส่วนองค์หญิงใหญ่ก็ปล่อยไป แม้ว่านางจะเป็นพี่สาวของตนเอง แต่ก็ห่างกันไปสิบกว่าปีแล้ว จักรพรรดิอู่อันมิได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนางมากนักหรอก!

แต่กับองค์ชายเว่ย!

นั่นลูกชายคนโตของตนเองเชียวนะ!

ความรู้สึกที่เขาเทไปที่องค์ชายเว่ยมากกว่าองค์ชายคนอื่น ๆ เสียอีก!

เขาอดทนต่อความผิดขององค์ชายเว่ยครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะว่ามีความรู้สึกหลอกหลอนอยู่ตลอด

เขาจดจำท่าทางในครั้งแรกที่องค์ชายเว่ยยิ้มให้ตนเองได้ะ!

และจดจำความตื่นเต้นในตอนที่องค์ชายเว่ยหัดเรียกตนเองในครั้งแรกได้...

อดีตเหล่านั้นปรากฏชัดเจนขึ้นมาทำให้เขามิอาจลืมเลือนได้เลย!

เหตุใดองค์ชายเว่ยจึงกล้าทำเรื่องเช่นนี้?

“ฝ่าบาท พระชายาเส้าเสด็จมาทูลเข้าเฝ้าอยู่ด้านนอกพ่ะย่ะค่ะ!”

ขันทีเซี่ยเข้ามารายงาน “พระชายาเส้าตรัสว่า ฝ่าบาททรงงานหนักมากแล้วจึงต้มแกงโสมมาให้ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

“เจ้ารับไว้แล้วให้นางกลับไปเถิด!”

จักรพรรดิอู่อันไม่มีอารมณ์จะพบเจอผู้ใดทั้งนั้น เวลานี้นอกจากเหล่าคนสนิทของตนแล้วก็มิอยากพบผู้ใดเลย

ขันทีเซี่ยจึงทำได้เพียงออกไปรับอาหารเข้ามาแล้วนำมาวางที่บนโต๊ะหนังสือของจักรพรรดิอู่อัน

จักรพรรดิอู่อันมิได้มีอารมณ์ที่จะกินน้ำแกงนั้นเลย จึงเอ่ยถามไปโดยมิรู้ตัว “ทางด้านเว่ยเสียนไม่มีความเคลื่อนไหวใดเลยหรือ?”

“กราบทูลฝ่าบาท ฮูหยินเว่ยตื่นมาแต่เช้าตรู่ก็ขออาบน้ำ บอกว่าจะขอพรแทนฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เวลานี้ก็ยังคงคุกเข่าอยู่หน้าพระพุทธรูปอยู่เลย!”

จักรพรรดิอู่อันยิ้มเยาะ ขอพรแทนตนเองอะไรกัน?

ขันทีเซี่ยรู้ว่าจักรพรรดิอู่อันมิได้อธิบายต่อตนเอง จึงเอ่ยออกไปอย่างเคารพนบน้อม

“ฝ่าบาทมีเมตตา แต่องค์ชายเว่ยมิทรงเชื่อฟัง มิว่าจะมีบทสรุปเช่นไรก็ล้วนแต่เป็นการที่องค์ชายเว่ยหาเรื่องใส่ตัวทั้งสิ้น!”

พระชายาเส้าเองก็เอ่ยอย่างร้อนใจ “เหตุใดองค์ชายเว่ยจึงทำเรื่องเช่นนี้? ฝ่าบาททรงพระเมตตากับเขามาโดยตลอด เหตุใดเขาจึงตอบแทนพระคุณด้วยการเนรคุณเล่าเพคะ?”

“เด็กชาวบ้านยังมีจิตสำนึกและรู้สึกผิดกับการทำผิดต่อบุพการี องค์ชายเว่ยเป็นถึงองค์ชาย เหตุใดจึงทำเรื่องผิดร้ายแรงเช่นนี้ได้?”

“ฝ่าบาท ครั้งนี้จะปล่อยเขาไปง่าย ๆ มิได้อีกแล้วเพคะ ดังเช่นที่ขันทีเซี่ยบอก หากฝ่าบาทประหารเขาก็เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวเองทั้งสิ้น!”

“ใช่ หาเรื่องใส่ตัว!”

จักรพรรดิอู่อันกัดฟันกรอด พลางตะคอกเสียงแข็ง “เตรียมตัว!”

สิ้นเสียงจักรพรรดิอู่อัน ก็เห็นว่าองค์ชายเว่ยพากำลังพลกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาแล้ว

องค์ชายเว่ยใส่ชุดเกราะสีเงิน ชุดเกราะนั้นมีความใหม่และดูเงาวับ พวกพู่สีแดงบนหมวกนั้นทำให้องค์ชายเว่ยดูบุคลิกห้าวหาญขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดทีเดียว

แต่อุปกรณ์ที่ดูกล้าหาญเหล่านี้กลับกลายเป็นเรื่องตลกในสายตาของจักรพรรดิอู่อัน...