ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1335

เซียวหลินเทียนหันกลับไปมองก็เห็นว่าไทเฮากับหลิงอวี๋พาทหารพุ่งไปถึงตรงหน้าจักรพรรดิอู่อันแล้ว เขาจึงวางใจแล้วถือกระบี่ไล่ตามไป

องค์ชายและองค์หญิงจากฉีตะวันออกสองคนนี้ยุยงให้เกิดการกบฏในฉินตะวันตก คราวนี้จะมิให้พวกเขาชดใช้ได้เยี่ยงไร!

องค์ชายหนิงกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วมิได้เงียบสงบเช่นก่อนหน้านี้แล้ว ตั้งแต่ที่องค์ชายหนิงเห็นเซียวหลินเทียนในวังก็มีลางสังหรณ์มิดีแล้ว

แต่เขาก็ยังคงโชคดีอยู่บ้าง

เมื่อนึกถึงว่า องค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่มีเส้นสายยอดฝีมืออยู่มิน้อย อีกทั้งยังมีความร่วมมือกันของค่ายกองทหารเสือกับหอเหยี่ยวราตรีอีก ต่อให้เซียวหลินเทียนอยู่ก็ต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจเยอะมากที่จะยึดวังไว้

ไหนเลยจะคิดว่าองค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่จะมิสามารถทำให้สำเร็จได้ กอปรกับที่มีปรมาจารย์เช่นขันทีโม่อีก การชิงบัลลังก์คราวนี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องพ่ายแพ้ไป

เขาทำได้เพียงเลือกเดินในเส้นทางสุดท้าย รีบออกจากวังหลวงในทันที แล้วรีบพาคนของตนออกไปจากเมืองหลวง หนีกลับฉีตะวันออกไปเสีย

แต่หนีไปได้มิไกลเท่าใด ก็ได้ยินเสียงเยาะเย้ยของเซียวหลินเทียนมาจากด้านหลัง

“องค์ชายหนิง การหนีหัวซุกหัวซุนดูมิคล้ายรูปแบบของเจ้าเลยจริง ๆ!”

“หนี? เจ้าคิดว่าจะหนีไปได้รึ?”

“ท่านอ๋องเฉิงและท่านอดีตเสนาบดีพาทหารไปประจำการอยู่นอกวังหลวงแล้ว เพื่อป้องกันคนเช่นพวกเจ้าหนีออกไป!”

ใจขององค์ชายหนิงหนาวเหน็บขึ้นมาทันที เขาชั่งน้ำหนักในใจถึงความเป็นไปได้ที่ตนจะหนีไปได้อย่างปลอดภัย

จะสู้ก็สู้เซียวหลินเทียนมิได้!

หากพยายามจะหนีออกไป ความสูญเสียก็จะยิ่งร้ายแรงกว่าเดิม!

เขากับองค์ชายเว่ยสามารถให้พลธนูจัดการกับเซียวหลินเทียนและจักรพรรดิอู่อันได้ แล้วท่านอ๋องเฉิงกับท่านอดีตเสนาบดีที่เฝ้าอยู่ด้านนอกนั่นจะมิเตรียมพลธนูเป็นกลุ่มไว้รอพวกเขาแล้วหรอกหรือ?

“เซียวหลินเทียน เจ้าอย่าได้ทะนงตัวไปเลย เจ้าก็แค่โชคดีเท่านั้นเอง!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วด่าออกไปอย่างมิพอใจ

“หากจะทำการใหญ่ให้สำเร็จ ต้องมีเวลา สถานที่ คนและปัจจัยอื่น ๆ ที่ขาดไปมิได้! ข้ามิได้เพียงแต่โชคดีหรอก!”

เซียวหลินเทียนกระตุกมุมปากยิ้มเยาะดูถูกทั้งสองคน

องค์ชายหนิงหลับตาลง เวลา สถานที่และผู้คนที่เหมาะสม เซียวหลินเทียนมิเพียงแต่พึ่งพาโชค จึงสามารถชนะได้ในการสู้รบวันนี้

เขาทำการตัดสินใจในทันที แล้วชักดาบยาวโยนออกไปพลางเอ่ยเรียบ ๆ

“เจ้า… เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”

องค์ชายหนิงที่เงียบอยู่ตลอดก็ยังครุ่นคิดความคิดของเซียวหลินเทียนมิออก จิตใจจึงยิ่งตระหนกตื่น

เขาพยายามสงบสติอารมณ์แล้วคิดวิเคราะห์ว่าเซียวหลินเทียนจะทำเยี่ยงไร

แต่ก็ยิ่งร้อนใจก็ยิ่งมิสามารถใจเย็นแล้วครุ่นคิดได้เลย

“อีกมินานเจ้าก็จะรู้เอง!”

เซียวหลินเทียนคร้านที่จะพูดกับเขา จึงโบกมือให้องครักษ์ที่ตามมาพาตัวองค์ชายหนิงกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วไป องครักษ์ของพวกเขาทั้งหมดก็ถูกองครักษ์ของเซียวหลินเทียนปลดอาวุธไปหมดแล้ว

องค์ชายหนิงถูกพาตัวไปแล้วหันกลับมาก็เห็นเซียวหลินเทียนยืนอยู่ที่เดิม เขาหันหลังให้แสงอาทิตย์ด้วยสีหน้าที่ดูมืดมนเล็กน้อย...

องค์ชายหนิงใจสั่น รู้สึกได้ว่า เซียวหลินเทียนผู้นี้น่ากลัวขึ้นกว่าเมื่อก่อน...

การชิงบัลลังก์ในครั้งนี้ เซียวหลินเทียนใช้ความสามารถของเขาวางรากฐานที่มิว่าผู้ใดก็มิอาจสั่นคลอนได้เลย!

องค์รัชทายาทแห่งฉินตะวันตกจะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน!