ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1334

“ไม่… ข้าไม่มีทางยอมแพ้เช่นนี้!”

องค์ชายเว่ยตะโกนขึ้นมา แล้วตะคอกใส่องค์หญิงใหญ่อย่างสิ้นหวังทั้งโมโห “องค์หญิงใหญ่ ท่านรู้หรือไม่ว่าผลที่เปลี่ยนเป็นความพ่ายแพ้คืออะไร?”

“คือพวกเราล้วนต้องตายด้วยดาบของเสด็จพ่อ!”

“หากเราร่วมแรงร่วมใจกันชิงบัลลังก์นี้ ชัยชนะจะต้องเป็นของพวกเรา...”

ยังมิทันที่องค์ชายเว่ยจะพูดจบ ดาบของขันทีโม่ก็เหวี่ยงมาทางเขาแล้ว องค์ชายเว่ยจึงตกใจคว้าเอาองครักษ์ผู้หนึ่งมาบังตนเอาไว้

องครักษ์ผู้นั้นถูกดาบของขันทีโม่บั่นออกเป็นสองท่อนทันที เลือดสดร้อน ๆ สาดไปที่หัวและใบหน้าขององค์ชายเว่ยเต็ม ๆ

องค์ชายเว่ยมององครักษ์ที่ตัวขาดออกเป็นสองท่อนต่อหน้าต่อตาด้วยดวงตาที่เบิกโพลง!

สถานการณ์ที่นองเลือดและน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้องค์ชายเว่ยตกใจจนเกือบจะปัสสาวะราด มือเท้าของเขาล่าถอยไปข้างหลังทันที และคว้าเอาตัวองครักษ์มาบังหน้าตนไว้มิหยุด

องครักษ์กองทัพหลวงที่เหลือองค์ชายเว่ยล้วนตกตะลึงกับความเห็นแก่ตัวที่ไร้ยางอายขององค์ชายเว่ย แล้วก็ต่างพากันหลบไปอยู่ไกล ๆ

ยังมิทันจะทำสำเร็จองค์ชายเว่ยก็ไร้ความปรานีเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นต่อไปจะรองรับพวกเขาได้หรือ?

องครักษ์บางส่วนใจหนาวเหน็บขึ้นมาทันทีแล้วก็หนีออกไปไกลอย่างเงียบ ๆ คิดแค่ว่าจะรีบไปจากตำหนักเหยียนฝู และหนีออกจากวังหลวงไปให้ไกล...

ขวัญกำลังใจของทหารลดลงไปทันที แต่ทางด้านหลิงอวี๋กลับยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ

องค์หญิงใหญ่ถูกกั้นจากทั้งสองฝั่ง จะเดินหน้าก็มิได้จะถอยหลังก็มิได้ เมื่อองค์ชายเว่ยแสดงให้เห็นถึงความพ่ายแพ้แล้ว นางก็ไม่มีแก่ใจจะต่อสู้แล้ว

แต่ยิ่งนางร้อนใจก็ยิ่งมิสามารถหนีไปได้ ได้แต่มองมือสังหารที่อยู่ข้างกายล้มลงไปทีละคน

และหลิงอวี๋ก็ก้าวเข้ามาเรื่อย ๆ !

“นางสารเลว เป็นเพราะเจ้าทั้งนั้นที่ทำให้ข้าเสียเรื่อง!”

องค์หญิงใหญ่พุ่งเข้าหาหลิงอวี๋อย่างบ้าคลั่ง นางจะจัดการกับสตรีผู้นี้ด้วยมือของนางเอง!

ผลก็คือ คราวนี้มิได้ราบรื่นถึงเพียงนั้น ดาบพุ่งไปที่หน้าอกของหลิงอวี๋ เหลือเพียงอีกเล็กน้อยเท่านั้นก็จะสามารถแทงหลิงอวี๋ได้แล้ว

แต่ราวกับว่าที่ตัวของหลิงอวี๋มีฉากบางอย่างมากั้นอยู่ทำให้นางมิอาจแทงเข้าไปได้

นี่มันวิชาอาคมอะไรกัน?

องค์หญิงใหญ่ตายแล้ว พวกเขาจะทำงานให้ผู้ใดเล่า!

ผู้ที่ฉลาดก็หาโอกาสหลบหนีไป

ทันทีที่องค์ชายเว่ยเห็นดังนั้น ก็หมดใจที่จะทำการกบฏแล้ว เขามิกล้าต่อสู้อีกต่อไป แล้วก็รีบหันหลังหนีทันที

แต่ผลก็คือ ทันทีที่ออกมาก็พบกับพวกของเซียวหลินเทียนกับจักรพรรดิอู่อันเข้าพอดี

เขาเห็นว่าพวกของจักรพรรดิอู่อันถูกพวกมือสังหารล้อมอยู่ก็มิกล้าอยู่ดูให้ละเอียด แล้วรีบถือโอกาสที่พวกเขายังมิเห็นตนหลบหนีไปข้างนอก

เดิมทีองค์ชายคังก็รอโอกาสที่จะได้สังหารจักรพรรดิอู่อันกับเซียวหลินเทียนอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋ได้พาคนฝ่าออกมาแล้ว เขาก็รู้เลยว่าตนไม่มีโอกาสแล้ว

เมื่อองค์ชายคังเห็นองค์ชายเว่ยหนีไปแล้ว เขาก็กลอกตา เซียวหลินเทียนได้แสดงฝีมือต่อหน้าเสด็จพ่อแล้ว หากวันนี้ตนเองมิทำความดีความชอบ จะต้องถูกเซียวหลินเทียนแย่งความดีความชอบทั้งหมดไปแน่

องค์ชายคังจึงโบกมือแล้วพาคนของตนไปตามจับตัวองค์ชายเว่ย

นี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะกำจัดองค์ชายเว่ยและตระกูลเว่ยออกไป องค์ชายคังไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปเด็ดขาด

เซียวหลินเทียนเองก็เหลือบมององค์ชายหนิงกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วที่หลบหนีปะปนอยู่ในหมู่ทหารกองทัพหลวงเช่นกัน...