ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1333

เซี่ยโฮ่วตานรั่วได้ยินดังนั้นก็ยืนนิ่งแล้วมองไปทางหลิงอวี๋อย่างเยาะเย้ย พลางตะโกนออกไป

“หลิงอวี๋ เจ้าคุกเข่าขอร้องข้าสิ! แล้วข้าจะช่วยเจ้าขอร้ององค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่ให้!

“ต่อไปเจ้าก็มาคอยรินน้ำชาเป็นนางรับใช้ให้ข้าก็พอแล้ว!”

“ส่วนเซียวหลินเทียน ก็ให้ละทิ้งวรยุทธไป จากนั้นก็ไปเป็นขันทีคอยรับใช้องค์ชายเว่ยแล้วกัน!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วนึกถึงการไร้ความรู้สึกที่เซียวหลินเทียนมีต่อตนก็ไม่มีความรักต่อเขาแล้วแม้แต่น้อย นางจึงคิดเพียงแต่จะจัดการพวกเขาและทำให้พวกเขาอับอายอย่างหนัก!

“เซี่ยโฮ่วตานรั่ว เจ้าดูที่ท้องฟ้าเถอะ พระอาทิตย์ยังมิตกดินเลย เหตุใดเจ้าจึงเพ้อฝันเสียแล้วเล่า!”

หลิงอวี๋เห็นว่า คนของตนลดลงไปทีละนิด และทหารกองหนุนก็ยังมิมา นางก็ร้อนใจเป็นอย่างมาก

เผยอวี้กับอันเจ๋อจะต้องถูกถ่วงเวลาไว้เป็นแน่ นางมิอาจฝากความหวังไว้ที่ทหารกองหนุนได้แล้ว

เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีเล่า?

หลิงอวี๋เหลือบมององค์หญิงใหญ่แล้วจู่ ๆ ก็ใจเต้นขึ้นมา จึงเอ่ยออกไป

“องค์หญิงใหญ่ เจ้าเห็นว่าทางพวกเรามีการซุ่มโจมตีอยู่ เจ้ามิกังวลหรือว่าทางด้านเฮ่อหรงจะเจอซุ่มโจมตีบ้าง?”

“ขอบอกเจ้าอย่างมิกลัวเลยแล้วกัน ทางด้านหงเลี่ยงนั่นองค์จักรพรรดิก็ส่งยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งไปรอจัดการทั้งหมดแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า ที่เจ้าพยายามทุ่มเททั้งกายใจเช่นนี้ก็เพื่อให้ลูกชายของเจ้าได้ตำแหน่งนี้มิใช่หรือ? หากลูกชายเจ้าตายแล้ว ความยากลำบากในชีวิตนี้ของเจ้าจะมิสูญเปล่าแล้วกลายเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นไปหรอกหรือ?”

องค์หญิงใหญ่ได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

หลิงอวี๋ยังมิยอมแพ้ ชี้ดาบไปที่องค์ชายเว่ยพลางเอ่ย “เจ้าคิดว่าองค์ชายเว่ยจะมิได้มีการป้องกันเจ้าหรือ? เขารู้แล้วว่าองค์จักรพรรดิย้ายหงเลี่ยงออกไป เขาคงมิได้บอกเจ้ากระมัง?

องค์ชายเว่ยตะคอกขึ้นมาอย่างโมโห “หลิงอวี๋ เจ้าอย่าได้มาเสี้ยมให้เกิดความขัดแย้งเลย ข้ารู้เรื่องนี้ที่ไหนกัน!”

ในเวลานี้มีเสียงต่อสู้ดังมาจากด้านนอก หลิงอวี๋จึงหัวเราะออกมา “ดูสิ นี่จะต้องเป็นพวกเผยอวี้ที่ชนะแล้วบุกมาช่วยอย่างแน่นอนเลย!”

องค์หญิงใหญ่ตระหนกในทันที เฮ่อหรงประสบอันตรายหรือ?

“ไป!”

องค์ชายหนิงรู้ว่ามียอดฝีมือเช่นนี้ช่วยเหลือพวกของหลิงอวี๋ วันนี้จะต้องพ่ายแพ้เป็นแน่ เขาจึงยื่นมือไปลากเซี่ยโฮ่วตานรั่วคิดจะถือโอกาสนี้หนีไป

ส่วนองค์ชายเว่ยก็สั่งให้ทหารของตนมุ่งหน้าไปอย่างมิได้เกรงกลัว

หลิงอวี๋ เถาจื่อ ราชองครักษ์ผางและคนอื่น ๆ ได้ยินข่าวว่า ทหารกองหนุนมาถึงแล้วก็มีพลังขึ้นมา จึงมุ่งหน้าไปอย่างสุดกำลัง

ทุกคนต่างร่วมแรงร่วมใจกัน ทันใดนั้นก็ฝ่าวงล้อมขององครักษ์กองทัพหลวงที่พุ่งเข้ามาได้

องค์หญิงใหญ่ยังมิทันออกไปถึงด้านนอกพระตำหนักเหยียนฝูก็ถูกพวกของเผยอวี้ขวางทางเอาไว้แล้ว

เมื่อเห็นว่าคนของอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ เวลานี้ก็มีเสียงดังมาจากด้านนอกอีก “องค์จักรพรรดิ… ท่านอ๋องอี้เสด็จแล้ว...”

องค์ชายเว่ยตกใจจนหน้าซีดไป คนขององค์หญิงใหญ่มิฟังคำสั่งของตน องค์ชายหนิงก็มิได้มีใจจะต่อสู้แล้ว หรือว่าการชิงบัลลังก์ครั้งนี้จะเปลี่ยนเป็นความแพ้พ่ายในที่สุด?