ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1353

ไทเฮาเอ่ยเสียงแข็ง “องค์จักรพรรดิเสวยพระกระยาหารเย็นด้วยกันกับข้า! และข้าก็เป็นคนส่งน้ำแกงให้พระองค์เอง!”

“หลังจากกลับมาข้าเห็นว่าช่วงนี้พระองค์ทรงเหนื่อยมากจึงให้แม่นมเว่ยส่งนำแกงโสมไปให้!”

“นอกจากสิ่งที่ข้าส่งไปให้แล้วพระองค์ก็มิได้เสวยสิ่งใดเลย! เช่นนั้นแล้วจะมีผู้ใดที่สามารถวางยาพิษพระองค์ได้อีกนอกจากข้าเล่า?”

จ้าวฮุยคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังพลางเอ่ย “ไทเฮา กระหม่อมไหนเลยจะกล้าสงสัยไทเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมรู้สึกว่า องค์จักรพรรดิทรงมีพระพลานามัยแข็งแรงมาโดยตลอด จู่ ๆ จะมาเสด็จจากไปกะทันหันเช่นนี้ได้อย่างไร นอกเสียจากว่าจะมีคนวางยาพิษพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”

ไทเฮายืนขึ้นอย่างกรุ่นโกรธพลางจ้องมองจ้าวฮุย

“องค์จักรพรรดิทรงมีพระพลานามัยรึ? ขันทีเซี่ย เจ้ามาบอกจ้าวฮุยทีว่าช่วงนี้พระวรกายขององค์จักรพรรดิเป็นเช่นไร”

ขันทีเซี่ยจึงก้าวออกมา จากนั้นก็คุกเข่าลงพลางเอ่ยเสียงสะอื้น “นับตั้งแต่ที่องค์ชายเว่ยก่อกบฏ องค์จักรพรรดิก็ได้รับบาดเจ็บเสียเลือดไปมาก แม้ว่าพระชายาอ๋องอี้จะจัดตำรับพระโอสถบำรุงให้มากมาย แต่องค์จักรพรรดิก็มักจะมิอาจข่มพระเนตรบรรทมในยามค่ำคืนได้เลย!”

“บางครั้ง… บางครั้งในหนึ่งวันก็เสวยพระกระยาหารเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น!”

“เรื่องนี้องค์จักรพรรดิมิทรงอนุญาตให้พูดออกไป เพราะกังวลว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นกับราชสำนัก!”

“ข้ากังวลมากจึงแอบไปทูลรายงานไทเฮา สองวันมานี้ไทเฮาจึงพยายามให้องค์จักรพรรดิเสวยพระกระยาหารและบังคับให้พระองค์เสวยให้มากขึ้นอีกหน่อยด้วย...”

จ้าวฮุยฟังแล้วกลับรู้สึกว่า ใจมิอยากยอมรับนัก ขันทีเซี่ยกับไทเฮาเป็นพวกเดียวกัน ใครจะรู้ว่าคำพูดเหล่านี้จะถูกแต่งขึ้นมาเพื่อหลอกลวงพวกเขาหรือไม่

“ที่แท้องค์จักรพรรดิก็มีความกังวลเช่นนี้นี่เอง!”

พระชายาเส้าร้องไห้ออกมา “ขันทีเซี่ย เหตุใดพวกเจ้าจึงมิบอกข้าเล่า? พวกเจ้าดูแลองค์จักรพรรดิอย่างไรกัน!”

“เป็นเพราะความเกียจคร้านของบ่าวเช่นพวกเจ้าจึงทำให้องค์จักรพรรดิต้องเสด็จสวรรคต ข้าจะทำให้พวกเจ้าไปอยู่ในสุสานกับองค์จักรพรรดิให้จงได้!”

หลิงอวี๋อยู่ด้านข้างได้ยินดังนั้นก็ตกใจ นี่พระชายาเส้าจะสังหารขันทีเซี่ยหรือ!

“เหลวไหล!”