ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1356

“กระหม่อมเห็นด้วย!”

เมื่อมีใต้เท้าหลี่เป็นผู้นำแล้ว ขุนนางคนอื่น ๆ ก็ลุกออกมาตาม ๆ กัน มินานก็มีขุนนางลุกออกมาเกือบหนึ่งในสามของทั้งหมดแล้ว

แม้ว่าการแสดงออกของเซียวหลินเทียนจะดูสงบ แต่กลับแอบตกใจ

คิดมิถึงว่า องค์ชายคังที่ด้อยกว่าตนทั้งด้านบุ๋นและบู๊จะมีผู้สนับสนุนมากมายถึงเพียงนี้!

องค์ชายคังรู้สึกภูมิใจมาก หนึ่งในสามก็เพียงพอแล้ว

รอให้ถึงวันที่ตนได้สิบทอดพลังที่ยิ่งใหญ่ก่อน พวกคนไม่มีจุดยืนเหล่านั้นก็ต้องก้มหัวให้ตนอย่างเชื่อฟังมิใช่หรือ!

เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาเองก็มิได้ด้อยไปกว่าเซียวหลินเทียนนี่!

องค์ชายรุ่ยแววตาสงบ แต่ในใจกลับอิจฉาทั้งสองคน หว่านพืชเช่นไรย่อมได้ผลเช่นนั้นจริง ๆ!

เขาเงียบ เขาคิดเพียงว่า หากรวบรวมกำลังมากพอแล้วค่อยมาแย่งตำแหน่งนี้ไป แต่คิดมิถึงเลยว่าใต้หล้านี้เกือบจะถูกองค์ชายคังกับอ๋องอี้แบ่งไปจนหมดแล้ว

แต่เขาได้พบโลกอีกใบที่โม่เหอแล้ว รอให้เขากลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างที่สุดก่อนเถิด แล้วทุกพื้นที่ในฉินตะวันตกจะต้องอยู่ในกำมือของเขา!

ส่วนองค์ชายเย่เมื่อเห็นภาพนี้ก็ถอดใจจากตำแหน่งมังกรไปแล้ว

จูหลานพูดถูก หากต้องการจะได้ครอบครองตำแหน่งนี้ สิ่งที่ต้องจ่ายไปมันมิได้ง่ายดายดังเช่นที่ตนคิด

ความรู้ทางด้านการต่อสู้เป็นสิ่งที่เสริมเข้ามา แต่เส้นสายและเงินทองล้วนเป็นเสาหลักทั้งนั้น มิว่าทางไหนเขาก็มิอาจเทียบกับองค์ชายคังและอ๋องอี้ได้เลย!

“ในเมื่อพวกเจ้าสงสัยว่า พระราชโองการนี้เป็นของปลอม เช่นนั้นก็เอาไปตรวจสอบเถิด! ในเวลาสิบห้านาที หากพิสูจน์แล้วว่า พระราชโองการสั่งเสียมิได้ปลอมแปลงขึ้นมา เช่นนั้นจะต้องเคารพและปฏิบัติตามนั้น!”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ “ผู้ใดกล้าทำลายพระราชโองการสั่งเสียจะถือว่าเป็นการกบฏ!”

องค์ชายคังมิรอให้ท่านอ๋องเฉิงได้พูดจนจบ เขาก็ก้าวไปแย่งพระราชโองการสั่งเสียในมือของท่านอ๋องเฉิงมาอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็เรียกเหล่าขุนนางฝ่ายของตนมารวมตัวกันตรวจสอบ

เซียวหลินเทียนกับหลี่ว์เซียงและขุนนางคนอื่น ๆ ก็ยืนอยู่ที่เดิมมิได้ขยับไปไหน

หลี่ว์เซียงกับขุนนางว่าการเหล่านี้ต่างก็จ้องมองเซียวหลินเทียนอยู่อย่างเงียบ ๆ

สีหน้าของเซียวหลินเทียนยังคงนิ่งเฉย ราวกับว่าข่าวดีที่จู่ ๆ ตำแหน่งองค์รัชทายาทและตำแหน่งจักรพรรดิก็ตกมาอยู่กับเขานั้นมิได้ทำให้เขาดีใจเลย!

เขายังคงเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้สงบที่สามารถบัญชาการสามเหล่าทัพโดยมิแสดงความยินดี หรือความโกรธออกมา

ท่าทีที่มิได้ใส่ใจว่าจะเป็นที่รัก หรือที่ชังนี้ทำให้หลี่ว์เซียงรู้สึกชื่นชม นี่สิถึงจะเป็นคนที่ทำการใหญ่ได้!

จักรพรรดิอู่อันมิได้มองคนผิดไปจริง ๆ ในบรรดาองค์ชายนี้มีเพียงอ๋องอี้ที่สามารถรับภาระยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้

ขุนนางว่าการคนอื่น ๆ บางส่วนก็ชื่นชมเซียวหลินเทียนเหมือนหลี่ว์เซียงเช่นกัน

แต่บางส่วนที่มองกลาง ๆ ก็รู้สึกว่า การจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ของเซียวหลินเทียนนั้นลึกยิ่งกว่าจักรพรรดิอู่อันเสียอีก

ต่อไปการจะใช้ชีวิตอยู่ภายใต้จักรพรรดิองค์ใหม่นี้จะต้องตั้งสติในการรับมือให้มาก!

“องค์จักรพรรดิเสด็จสวรรคตแล้ว ตามกฎของบรรพบุรุษ แคว้นมิอาจขาดผู้ตัดสินได้แม้สักวัน องค์รัชทายาทจะขึ้นครองบัลลังก์ทันที พวกเราเหล่าข้าราชบริพาล จะทำงานร่วมกันเพื่อคอยช่วยเหลือและจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิพ่ะย่ะค่ะ!”

“ขอองค์จักรพรรดิทรงมีอายุยืนนานหมื่นปีหมื่น ๆ ปี...”

เหล่าบรรดาขุนนางต่างตะโกนตามท่านอ๋องเฉิง

เซียวหลินเทียนมองเหล่าขุนนางที่คุกเข่าลงแทบเท้าของตนดั่งความฝัน

นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะมิใช่อ๋องอี้เซียวหลินเทียนแล้ว!

แต่เป็นจักรพรรดิแห่งแคว้นฉินตะวันตก!

จักรพรรดิที่อยู่เหนือใครทั้งปวง!

เซียวหลินเทียนเห็นว่าแม้องค์ชายคังจะคุกเข่าอยู่ แต่กลับมีสายตาดุร้ายที่อยากจะฉีกตนออกเป็นชิ้น ๆ

มุมปากของเขากระตุกเป็นรอยยิ้มลึกซึ้ง

ดูท่าทางว่า การได้ตำแหน่งจักรพรรดิจะมิใช่จุดสิ้นสุดสินะ!

นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้นเอง...

ชีวิตใหม่ของเขาเซียวหลินเทียนเพิ่งจะเริ่มขึ้น!