ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1371

“สาส์นที่ใต้เท้าจางส่งมาเป็นเรื่องสตรีผู้หนึ่งที่เขตหมินเก็บทองได้แล้วมิถือเอาเป็นของตน… นี่เป็นเรื่องดี ใต้เท้าจาง เจ้าส่งป้ายผ้าให้นางเป็นรางวัลแทนข้าที!”

เซียวหลินเทียนโยนสาส์นที่เขารู้สึกว่าไร้สาระลงบนพื้นทีละอันอย่างไร้ความปรานี

“ใต้เท้าวาง ที่ข้างถนนมีเด็กเล็กสองคนทะเลาะกัน ในสาส์นที่เจ้าส่งมาบอกว่า พ่อแม่ของพวกเขาสั่งสอนมิดี เช่นนั้นข้าขอสั่งให้เจ้าไปช่วยพ่อแม่ทั้งสองครอบครัวดูแลเด็กเล็กสองคนนั้น!”

“เมื่อใดที่เด็กสองคนนั้นมิทะเลาะกันแล้วเจ้าค่อยกลับมาทำงานต่อ! จงจำไว้ มิใช่ว่าการที่เขามิทะเลาะกันเพียงหนึ่งถึงสองเดือนก็ถือว่าเจ้าสั่งสอนสำเร็จแล้ว แต่ต้องเป็นเวลาจนกว่าจะถึงอายุยี่สิบปี!”

ใต้เท้าวางหน้าซีดเผือด จะดูแลได้อย่างไรกัน!

เด็กสองคนนั้นเพิ่งจะอายุห้าหกขวบ รอให้พวกเขาอายุสิบห้ายี่สิบ เช่นนั้นตนเองต้องสิ้นเปลืองเวลาเกือบสิบปีไปอยู่กับพวกเขาหรือ?

เขานึกเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง มีเรื่องตั้งมากมายไฉนตนกลับบอกเรื่องนี้ในสาส์นกราบทูลกันเล่า!

จากที่เซียวหลินเทียนอ่านสาส์นกราบทูลแต่ละอันแล้ว พวกขุนนางลูกน้องของจ้าวฮุยหลายคนก็ถูกเซียวหลินเทียนเปลี่ยนวิธีต่าง ๆ ปรามไปหมดแล้ว

จ้าวฮุยอดกลั้นความโกรธมิไหวแล้ว หากเป็นไปตามวิธีนี้ของเซียวหลินเทียน เช่นนั้นเมื่ออ่านสาส์นกองนี้หมด ขุนนางที่เป็นพรรคพวกของตนจะเหลืออยู่กี่คนกัน

“ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวฮุยกัดฟันก้าวออกไปพลางเอ่ย

“อัครเสนาบดีจ้าว เชิญพูดมาสิ!”

เซียวหลินเทียนแสดงท่าทีสุภาพกับเขา

“ฝ่าบาท การจัดการกับสาส์นกราบทูลเช่นนี้มิดีกระมังพ่ะย่ะค่ะ! แต่ละคนมีด้านที่เก่งมิเหมือนกัน แต่ละกรมก็มีงานของตน ฝ่าบาทให้ใต้เท้าวางไปดูแลเด็กทะเลาะกันเช่นนี้มิเป็นการขี่ช้างจับตั๊กแตนหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เซียวหลินเทียนเบ้ปาก มองจ้าวฮุยพลางเอ่ยเรียบ ๆ “อัครเสนาบดีจ้าว ตัวข้าคิดว่า วิธีจัดการของตัวข้าถูกต้องมากแล้ว!”

“ใต้เท้าวางเป็นราชการกรมขุนนาง เดิมทีควรจะดูแลเรื่องการโยกย้าย การตรวจสอบและการประเมินของราชการ แต่จุดสนใจของเขากลับไปอยู่ที่เด็กสองคนทะเลาะกัน มิใช่การประเมินขุนนางที่อยู่ในขอบเขตรับผิดชอบของตน”

“คิดดูแล้วในใจของใต้เท้าวางคงจะมองว่า เรื่องเด็กสองคนทะเลาะกันนั้นสำคัญมากกว่า ตัวข้าก็ทำไปตามความสามารถของคนนั้น ๆ ช่วยทำให้ความเก่งของใต้เท้าวางสำเร็จอย่างไรเล่า!”