ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1381

จ้าวเจินเจินรู้สึกกังวลใจขึ้นมาทันที มิอาจเชื่อคำพูดของมือสังหารได้เลย

“การตายของข้าเป็นสิ่งที่มิอาจทำตามใจของตนเองได้ แต่น่าสงสารที่เจ้ากลับถูกพ่อของเจ้าเองเป็นคนสั่งให้สังหาร!”

มือสังหารหัวเราะอย่างเย็นชา พลางเอ่ยอย่างใจร้าย “หลังจากที่เจ้ากลายเป็นผีแล้ว หากจะแค้นก็แค้นที่เจ้ามิควรเกิดมาในตระกูลจ้าวแล้วกัน!”

หลังจากพูดจบ มือสังหารก็เอาดาบปาดคอจ้าวเจินเจินอย่างโหดร้าย

เลือดจำนวนมากพุ่งกระฉูดออกมาในทันที จ้าวเจินเจินเห็นเลือดสด ๆ พุ่งกระจายไปในอากาศ จากนั้นก็สาดกระเซ็นมาบนใบหน้าของตน

มีเลือดบางส่วนกระเซ๋นเข้ามาในตาจนทำให้ตาของนางเป็นสีแดงฉาน

ตอนนี้นางเชื่อคำพูดของมือสังหารแล้ว!

หากไม่มีคำสั่งของท่านพ่อ มือสังหารที่ตระกูลของตนส่งมาจะอาจหาญสังหารตนถึงเพียงนี้ได้เช่นไรกัน!

แม้แต่ในความฝันจ้าวเจินเจินก็คิดมิถึงเลยว่า ตนจะมีจุดจบเช่นนี้ได้!

นางมิได้ตายด้วยน้ำมือของหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน แต่ตายด้วยน้ำมือของพ่อตัวเอง!

หึ!

ช่างน่าขันที่ตนยังคงมาช่วยท่านพ่อกับองค์ชายคังถ่วงเวลาเซียวหลินเทียนไว้อย่างยินดีเช่นนี้

ที่แท้แล้วเรื่องนี้ล้วนเป็นข้ออ้างทั้งสิ้น!

เป้าหมายของพวกเขามิใช่เพียงแต่เซียวหลินเทียนแต่ยังรวมถึงตนเองด้วย!

เมื่อสังหารตนแล้ว ตำแหน่งพระชายาคังก็จะว่าง แล้วก็จะให้องค์ชายคังเลือกคนที่สามารถช่วยเหลือเขาได้มากกว่านี้ขึ้นมา!

ฮ่าฮ่า!

นี่ตนนับเป็นสิ่งใดกัน!

การแต่งงานกับองค์ชายคังก็เป็นท่านพ่อที่เป็นคนบอกให้แต่ง แล้วที่จัดการกับเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ก็เป็นสิ่งที่ท่านพ่อบอกให้ทำอีก!

ตอนนี้แม้แต่การตายของตนก็ท่านพ่อเป็นคนสั่ง!

นางจ้าวเจินเจินเป็นสิ่งใดกันแน่?

เป็นหมากตัวหนึ่งที่พอหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้งหรือ!

เช่นนั้นความสัมพันธ์ของพ่อลูกเล่า?

ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาเล่านับว่าเป็นสิ่งใด?

สิ่งที่นางแสวงหามาตลอดชีวิตนี้คืออะไรกันแน่?

จ้าวเจินเจินมิได้ถอดใจ แต่การเสียเลือดจำนวนมากทำให้สติของนางเริ่มจะเลือนรางไป นางได้ยินมือสังหารตะโกนอยู่ราง ๆ

“มีคนที่รับผิดแทน ตายไปก็คุ้มค่าแล้ว!”