ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1402

“ด้านใน...”

ไท่เฟยเส้าชี้ออกไปราวกับว่าเห็นเป็นเรื่องสกปรกที่มิอาจเอ่ยออกมาต่อหน้าผู้คนจำนวนมากถึงเพียงนี้ได้ จึงหันไปเอ่ยกับฟางเอ๋อร์ “เจ้ารายงานองค์จักรพรรดิสิ!”

ฟางเอ๋อร์คุกเข่าลงกับพื้นแล้วเล่าเรื่องที่บอกกับไท่เฟยเส้าและทุกคนเมื่อครู่ไปอีกรอบ

ยังมิทันจะสิ้นเสียงนาง ขุนนางเหล่านั้นก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที

พวกเขายังมิทันได้พูดอะไร อันเจ๋อก็ตะคอกออกมาอย่างร้อนใจเสียก่อน “พูดจาเหลวไหล! แม่ทัพเผยกับพระชายาองค์รัชทายาทมิใช่คนเช่นนี้ พวกเขาจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร!”

ฉินซานเองก็สีหน้าเรียบเฉยไปเช่นกัน เขามิเชื่อว่าเผยอวี้กับหลิงอวี๋จะแอบนัดพบกัน

แต่ยังมิทันที่เขาจะได้พูดอะไร ใต้เท้าวางที่เป็นพวกของจ้าวฮุยก็ตะโกนขึ้นมา “แม่ทัพอัน เจ้าจะช่วยเขาพูดบิดเบือนความจริงไปเพราะว่าเจ้าเป็นสหายของเผยอวี้มิได้กระมัง!”

“หญิงชายชู้ล้วนติดอยู่ข้างในกันทั้งคู่เช่นนี้จะผิดพลาดได้หรือ?”

“ฝ่าบาท ให้คนไปคุมตัวพวกเขาออกมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ กล้าทำเรื่องผิด ๆ ในวังเช่นนี้ ทั้งยังทรยศฝ่าบาทอีก นี่เป็นความผิดขั้นร้ายแรงมากแล้ว ยังจะกล้าสังหารคนอื่นเพื่อปิดปากอีก ความผิดนี้มิอาจให้อภัยได้เลย! ควรตัดสินประหารชีวิตพวกเขาไปเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

ที่องค์ชายคังมาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้ก็เพราะอยากจะมาดูละครดี ๆ ครั้นได้ยินคำพูดของใต้เท้าวาง เขาก็เอ่ยเยาะเย้ยขึ้นมา

“ฝ่าบาท คนหนึ่งคือพี่น้องคนสนิท อีกคนหนึ่งคือคนที่ร่วมเตียงเดียวกันกับท่าน มิว่าจะหน้ามือหรือหลังมือก็เนื้อทั้งนั้น ที่ท่านยังรีรอมิยอมออกคำสั่งให้คนไปคุมตัวพวกเขาออกมา หรือจะเป็นเพราะทำใจเสียพวกเขาไปมิได้พ่ะย่ะค่ะ?”

มือใหญ่ ๆ ของเซียวหลินเทียนกำหมัดแน่นอยู่ในแขนเสื้อคลุมมังกร

เหตุใดภาพนี้จึงดูคุ้นเคยนักนะ?

ใช่แล้ว ที่งานเลี้ยงชมบุปผาที่เซียวทงกับจ้าวเจินเจินจัดขึ้นในตอนนั้นก็เกิดเรื่องคล้าย ๆ กันนี้

ตอนนั้นเซียวทงสั่งให้ลูกพี่ลูกน้องของจ้าวเจินเจินให้ร้ายว่าหลิงอวี๋มีคนอื่น คาดมิถึงเลยว่าเวลาผ่านไปมินานจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นในวังอีกแล้ว

อีกทั้งหนนี้มิเพียงแต่ใส่ร้ายหลิงอวี๋ แต่ยังใส่ร้ายพี่น้องของตนอีก!

พวกเขาคิดจะทำอะไรกัน?

เซียวหลินเทียนหันไปมองใต้เท้าวางที่บอกให้ประหารหลิงอวี๋เมื่อครู่พลางยิ้มเยาะ “หากเรื่องมิเป็นตามนี้ จะถือเป็นโทษโบยสามสิบครั้ง!”

ใต้เท้าวางหดตัวอย่างหวาดกลัว แต่พอคิดได้ว่าเรื่องที่หลิงอวี๋แอบมีความสัมพันธ์มีการยืนยันชัดเจนแล้ว เหตุใดจะต้องตกใจแล้วถอยเพราะคำพูดมิกี่คำของเซียวหลินเทียนด้วยเล่า!

เขาจึงยืดคอตรงพลางเอ่ย “ฝ่าบาท กระหม่อมนึกถึงฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ ต่อให้เรื่องมิเป็นไปตามนี้ก็มิอาจขัดขวางความภักดีที่กระหม่อมมีต่อฝ่าบาทได้พ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายคังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขายังจำเรื่องที่งานเลี้ยงชมบุปผาครั้งที่แล้วได้ ตอนนั้นเดิมทีเรื่องราวก็ยืนยันแล้วว่าหลิงอวี๋ลักลอบมีคนอื่น

ไหนเลยจะคิดว่าสุดท้ายแล้วหญิงที่ถูกลากออกมาจะเป็นเสิ่นจวน จนทำให้ตนต้องคำนับขอโทษหลิงอวี๋เพราะเหตุนี้อีก

หนนี้คงจะมิเกิดอะไรที่เหนือความคาดหมายอีกกระมัง?

องค์ชายคังมองไปทางไท่เฟยเส้าโดยสัญชาตญาณ ไท่เฟยเส้าจึงส่งสายตายืนยันกับเขาโดยมิให้ผู้ใดสังเกตเห็น

องค์ชายคังได้รับการยืนยันจากไท่เฟยเส้าแล้ว จึงเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยความมั่นใจ “หากกระหม่อมเข้าใจผิดไป กระหม่อมยอมรับบทลงโทษตามพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”