ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1426

ยังมิทันที่เซียวหลินเทียนจะได้โมโหออกมา ใต้เท้าเฝิงก็สังเกตสีหน้าท่าทางแล้วคุกเข่าลงทันที

“ฝ่าบาท กระหม่อมก็เพิ่งได้รับสาส์นนี้ในวันนี้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ เมื่อถามก็ได้รู้ว่าเจ้าหน้าที่ผู้ส่งสาส์นเจอหิมะตกอย่างหนักในระหว่างทาง จึงติดอยู่ในป่าเขาทำให้ธุระทางการทหารล่าช้าพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท น่าสงสารเจ้าหน้าที่ผู้นั้นที่เร่งรีบเดินทางจนขาหัก กังวลว่าจะมาส่งสาส์นเร่งด่วนมิทันเวลาจึงฝืนมาทั้งที่เจ็บป่วยอยู่พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อใต้เท้าเฝิงพูดเช่นนี้ เซียวหลินเทียนก็ระบายความโกรธมิลง ส่วนเรื่องสาเหตุที่แน่ชัดว่าเหตุใดจึงส่งสาส์นมาล่าช้านั้น หลังจากจบเรื่องนี้เขาจะส่งคนไปตรวจสอบให้กระจ่างเอง

หากเป็นฝีมือของคน เขาจะไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ แน่

“อัครเสนาบดีจ้าว หลี่ว์เซียง ใต้เท้าเฝิง พวกเจ้าดูสาส์นนี่!”

เซียวหลินเทียนส่งสาส์นไปให้อัครเสนาบดีทั้งสอง

หลี่ว์เซียงกับอัครเสนาบดีจ้าวได้รู้เรื่องนี้จากปากของใต้เท้าเฝิงมาก่อนแล้ว หลี่ว์เซียงเองก็รู้สึกเหมือนเซียวหลินเทียนว่ามีลับลมคมในอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น

จ้าวฮุยรู้เรื่องราวภายในมากกว่าหลี่ว์เซียงแต่มิอยากบอกเซียวหลินเทียน จึงแสร้งทำเป็นอ่านสาส์นจบแล้วเอ่ยออกมา

“ฝ่าบาท พวกอันธพาลกำเริบเสิบสานเช่นนี้ ฝ่าบาทโปรดรีบส่งทหารไปร่วมกับผู้ตรวจจางปราบโจรให้ราบคาบเถิดพ่ะย่ะค่ะ ทำให้พวกมันรู้ว่าฉินตะวันตกของเราจะมิทนต่อการจลาจลใดทั้งนั้น!”

หลี่ว์เซียงกังวลว่าเซียวหลินเทียนจะตกหลุมพรางของจ้าวฮุยจึงเอ่ยเสียงเรียบ “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทขึ้นครองบัลลังก์และพระราชทานอภัยโทษแล้ว ตามเหตุผลราษฎรก็ควรจะอยู่เย็นเป็นสุขมิใช่ถูกบีบให้อับจนหนทาง แล้วผู้ใดจะขึ้นเขาไปเป็นโจรเล่าพ่ะย่ะค่ะ!”

“อีกทั้งจำนวนคนก็มีมากและยิ่งแสดงท่าทีแข็งกร้าวขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย! กระหม่อมรู้สึกว่า จะต้องมีความลับที่ซ่อนอยู่อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ ขอฝ่าบาททรงโปรดส่งผู้แทนพระองค์ไปตรวจสอบให้แน่ชัดและปลอบใจราษฎรก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากยืนยันว่าเป็นโจรที่ชั่วช้าสามานย์ก็ค่อยส่งทหารไปล้อมปราบ!”

จ้าวฮุยจึงเอ่ยโดยมิแสดงสีหน้าใด “หลี่ว์เซียง ท่านมิได้อ่านสาส์นของผู้ตรวจจางอย่างแน่ชัดหรือ? โจรรวมตัวกันอยู่ถึงสามหมื่นคน อีกทั้งนี่ก็เป็นเรื่องเมื่อครึ่งเดือนก่อนด้วย!”

“หากทำตามที่ท่านพูดว่าให้ไปตรวจสอบความจริงให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยไปล้อมปราบ เช่นนั้นทางราชสำนักจะต้องส่งกองกำลังไปเท่าใด?”

“ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าเวลามิคอยท่าพ่ะย่ะค่ะ ควรเร่งส่งทหารไปโดยเร็ว ฉวยโอกาสในตอนที่โจรยังมิได้ลงหลักปักฐานกำจัดพวกมันเสีย!”

เซียวหลินเทียนมองไปทางขุนนางระดับสูงว่าการคนอื่น ๆ

เซียวหลินเทียนกวาดสายตามองไปทั่วแล้วเอ่ยอย่างช้า ๆ

“ฝ่าบาท แม่ทัพอันอายุยังน้อย ยังมีประสบการณ์เรื่องสู้รบมิมากพอ นี่เป็นเหตุจลาจลสามหมื่นคนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกังวลว่า แม่ทัพอันจะมิสามารถจัดการได้อย่างเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวฮุยโต้แย้งขึ้นมาในทันที

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคนของเซียวหลินเทียนทั้งนั้น แล้วจะเล่นลูกไม้ได้อย่างไรเล่า!

อีกอย่าง เรื่องนี้ก็เกี่ยวโยงไปถึงคนของพวกองค์ชายคัง หากอันเจ๋อไปแล้วพบความลับที่ซ่อนอยู่ เช่นนั้นก็จะจัดการยากแล้ว

“อัครเสนาบดีจ้าว แม้ว่าอันเจ๋อจะอายุยังน้อย แต่ทั้งวรยุทธ์และกลยุทธ์ครบถ้วนที่จะทำงานปราบโจร”

เซียวหลินเทียนมิยอมถอยให้แม้แต่น้อย พลางเอ่ยเรียบ ๆ “เมื่อครู่อัครเสนาบดีจ้าวบอกว่า พวกอันธพาลนี้เป็นเพียงพวกโจรที่ชั่วช้ามิใช่หรือ จะสามารถสู้กับกองทัพประจำที่สง่างามของข้าได้อย่างไร!”

“หากแม่ทัพอันมิสามารถจัดการกับโจรเหล่านี้ได้ เช่นนั้นฉินตะวันตกของเราก็มิต้องการแม่ทัพแค่ในนาม!”