ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1427

คำพูดเหล่านี้ของเซียวหลินเทียนเป็นการตัดสินเรื่องการปราบโจรไป

หากอันเจ๋อมิสามารถจัดการได้อย่างเหมาะสม กลับมาก็จะถูกลงโทษ

คำพูดที่เซียวหลินเทียนจะจัดการแม้แต่อันเจ๋อนั้นคนอื่นคิดดูก็จะรู้ แม้ว่าจ้าวฮุยจะอยากค้านแต่ก็เงียบพูดมิออก

“ใต้เท้าเฝิง เร่งให้กรมกลาโหมจัดการในทันที! วันพรุ่งให้กองกำลังออกเดินทางไปกับแม่ทัพอัน! ผู้ใดกล้าถ่วงให้ธุระทางการทหารล่าช้าอีกก็ให้จัดการด้วยกฎของทหาร!”

เซียวหลินเทียนปลดระวางเจ้าหน้าที่ต่าง ๆ แล้วให้ขันทีเหอประกาศเรียกอันเจ๋อเข้าวัง

ในขณะเดียวกัน เซียวหลินเทียนก็ให้จ้าวซวนไปส่งจดหมายหาเผยอวี้ให้เผยอวี้รีบกลับมาช่วยอันเจ๋อด้วย

เป็นครั้งแรกที่อันเจ๋อได้รับมอบหมายภารกิจที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทำเอาเขารู้สึกค่อนข้างมิสบายใจ กระทั่งได้ยินว่า เซียวหลินเทียนจัดแม่ทัพผู้ช่วยมาให้สองคนนั้นคือลั่วฮั่นกับจี้จื่อ อันเจ๋อจึงโล่งใจ

แม่ทัพทั้งสองล้วนเป็นสหายที่โตมาด้วยกันกับพวกเขา เมื่อก่อนก็เป็นสหายที่เรียนกับอาจารย์ด้วยกันในวังหลวง

พวกเขาทั้งสองก็เหมือนกับอันเจ๋อที่เป็นรัฐทายาทในตระกูลร่ำรวย แม้ว่าจะร่ำเรียนมาด้วยกันกับคนที่อาจจะเป็นจักรพรรดิในภายภาคหน้าอย่างองค์ชายคังและองค์ชายเว่ย แต่ก็มิได้กดดันใด ๆ

เมื่อเซียวหลินเทียนขึ้นครองบัลลังก์ ลั่วฮั่นกับจี้จื่อก็ส่งจดหมายมายินดีและแสดงการสนับสนุนเซียวหลินเทียน จะร่วมมือกันพาฉินตะวันตกไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง

เวลานี้เซียวหลินเทียนใช้งานพวกเขาสองคน หนึ่งก็คือเพื่อต่อสู้ตำแหน่งการทหารให้ทั้งสองคน เพื่อที่ต่อไปจะเลื่อนขั้นได้ง่าย

สองก็คือ เขาสงสัยว่าที่การจลาจลครานี้ยิ่งใหญ่ได้ถึงเพียงนี้เบื้องหลังจะต้องมีพรรคพวกของจ้าวฮุยอยู่ และเพื่อป้องกันมิให้พวกของจ้าวฮุยปกป้องกันเอง เซียวหลินเทียนจึงทำได้เพียงใช้งานคนของตนเท่านั้น

“อันเจ๋อ ไปคราวนี้จะต้องทำงานร่วมกันพวกลั่วฮั่น รีบหาสาเหตุการก่อจลาจลให้แน่ชัดก่อน แล้วใช้การนิรโทษเป็นหลัก! หากมิถึงขั้นที่จำเป็นจริง ๆ ก็อย่าได้ทำการล้อมปราบตามใจ!”

เซียวหลินเทียนกำชับอันเจ๋ออย่างระมัดระวัง

อันเจ๋อเองก็รู้ว่าเรื่องนี้มีความสำคัญมาก เซียวหลินเทียนเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ หากเกิดเหตุใหญ่โตจะส่งผลร้ายต่อเขา

ตนเป็นคนของเซียวหลินเทียน มีหรือจะมิคิดเพื่อเซียวหลินเทียน!

หลิงอวี๋มอบขวดเล็ก ๆ ให้อันเจ๋อสองขวด

อันเจ๋อกับพวกเขาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา นับได้ว่าเป็นญาติของหลิงอวี๋แล้ว สำหรับการที่เขาจะไปปราบโจรในคราวนี้ หลิงอวี๋เองก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับพระชายาผิงหนาน

แต่บุรุษไปที่ห่างไกลเพื่อความก้าวหน้าทางการงาน แม้หลิงอวี๋จะกังวลแค่ไหนก็มิอาจขวางมิให้อันเจ๋อเดินไปในทางของเขาเองได้

ยารักษาบาดแผลอื่น ๆ หลิงอวี๋ห่อให้อันเจ๋อแล้ว พลางกำชับ “อย่าทำอะไรเสี่ยง ๆ หากสู้มิไหวก็ใช้ไหวพริบ ต้องดูแลตนเองไว้ก่อน!”

อันเจ๋อฟังคำพร่ำบ่นจู้จี้ของหลิงอวี๋แล้วก็รู้สึกอบอุ่นใจ

ตอนนี้หลิงอวี๋เป็นถึงฮองเฮาที่เป็นรองเพียงจักรพรรดิที่อยู่เหนือทุกคนแล้ว แต่มิได้วางมาดต่อพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ยังคงตอบรับทุกสิ่งที่ร้องขอไปและยังใจกว้างเหมือนดังแต่ก่อน

เพื่อสามีภรรยาคู่นี้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับตนมา ต่อให้เขาต้องไปเสี่ยงเขาก็ยอม...