ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1429

ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนได้ฟังจากที่ศฤคาลเงินรายงานมาว่า ใต้เท้าเจี่ยงสนิทสนมกับตระกูลจ้าว จึงสั่งให้ศฤคาลเงินไปตรวจสอบทรัพย์สินของใต้เท้าเจี่ยง สิ่งที่รับรู้มานี้ก็คือสิ่งที่ศฤคาลเงินตรวจสอบพบในช่วงนี้

สำหรับเรื่องที่ว่า หอบรรพบุรุษสร้างจากทองจริงหรือไม่นั้น เซียวหลินเทียนให้คนของศฤคาลเงินไปตรวจสอบที่บ้านเก่าของใต้เท้าเจี่ยงแล้ว

เมื่อครู่ตอนอยู่ที่ห้องทรงพระอักษรเขาก็จับตามองใต้เท้าเจี่ยงพร่ำบ่นไป และคิดในใจว่าหอบรรพบุรุษของตระกูลเขาก็ร่ำรวยเทียมแคว้นแล้ว ยังจะมาบ่นกับตนอีก คิดว่าตนหลอกง่ายจริง ๆ หรือ?

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็รู้สึกประหลาดใจ หอบรรพบุรุษยังสร้างจากทอง นี่มิใช่ความหรูหราแล้ว นี่คือการใช้ชีวิตอย่างทุจริต!

คนโกงกินเช่นนี้สมควรตรวจสอบ!

แต่หลิงอวี๋มิได้เห็นปัญหาด้านเดียวแบบเซียวหลินเทียน นางรวมความแข็งแกร่งของเซียวหลินเทียนเข้ากับสถานการณ์ของราชสำนักในตอนนี้แล้วเอ่ยออกมา “คนทุจริตก็ต้องตรวจสอบ แต่ก็ต้องขยายรายได้ทางอื่นด้วยเพคะ!”

“มีเพียงแค่ท่านต้องทำให้ราษฎรเห็นว่า ท่านในฐานะจักรพรรดิองค์ใหม่ให้สวัสดิการพวกเขาได้จึงจะได้รับการสนับสนุนเป็นวงกว้างเพคะ!”

“ขุนนางเช่นเจ้ากรมพระคลังมีอยู่มิน้อย หากแตะต้องพวกเขาก็จะเป็นเหมือนลูกโซ่ ตอนนี้องค์ชายคังกับจ้าวฮุยกำลังจับตามองท่านอยู่ ท่านต้องระวังพวกเขาร่วมมือกันทำให้ท่านเสียหายเพคะ!”

หลายวันมานี้เซียวหลินเทียนครุ่นคิดว่าจะเอาเงินมาจากพวกคนทุจริตเช่นใต้เท้าเจี่ยงอย่างไรดี มิได้คิดเรื่องขยายรายได้ทางอื่นเลย เมื่อหลิงอวี๋เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาก็เอ่ยถามอย่างรีบร้อนทันที

“ขยายรายได้ทางอื่นอย่างไร? เจ้ามีความคิดดี ๆ แล้วใช่หรือไม่?”

หลิงอวี๋จึงเอ่ยอย่างอดทน “ก่อนหน้านี้ท่านออกไปตามท้องถนนได้สังเกตเห็นหรือไม่เพคะว่าร้านค้าที่สร้างขึ้นใหม่มีการเปิดกิจการมากหลายนัก หากร้านค้ามีกิจการดีก็จะสามารถจ่ายภาษีตรงเวลาได้!”

“หากเมืองหลวงทำสิ่งนี้จะดีทีเดียว ทุกวันที่หนึ่งและสิบห้าของเดือนสามารถให้ราษฎรมาตั้งแผงขายสินค้าได้! แต่เท่านี้ยังมิพอเพคะ คนส่วนมากต่างคิดว่าพ่อค้านั้นต่ำต้อยที่สุด พวกเขายอมยากจนแต่มิยอมออกมาตั้งแผงขายสินค้า!”

“แต่ในเมืองหนึ่งหากไม่มีพ่อค้าก็จะมิสามารถกระตุ้นการส่งเสริมสินค้าได้ เมื่อพืชผลขายมิออก แรงจูงใจในการปลูกพืชผลของเกษตรกรก็จะมิพัฒนาขึ้น!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “ไร่นาของท่านโดยส่วนใหญ่แล้วก็ให้ผู้ดูแลไปจัดการดูแล ผู้ดูแลเหล่านี้ก็คล้ายกับผู้ดูแลของหมู่บ้านตระกูลเฉินเพคะ มีความซื่อสัตย์และทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยท่านดูแลอย่างเต็มที่!”

“แต่หากเจอคนที่ฉลาดแกมโกง โกงกินเงินผู้เช่า รายงานผลผลิตเป็นเท็จและทุจริตเงินไป! คนที่จะขาดทุนก็คือตัวท่านเอง หากท่านมิสนใจคนอื่นก็มิพูดอะไรมากเช่นกันเพคะ!”

“แต่หากพูดในภาพกว้างก็จะทำให้ที่ดินดี ๆ จำนวนมากไม่มีผู้ใดไปเพาะปลูก ทั้งแคว้นก็จะสูญเสียภาษีพืชผลไปจำนวนมหาศาล! ”

เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็เบิกตาโต ก่อนหน้านี้เขามิได้ใส่ใจในปัญหาเหล่านี้จริง ๆ

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจากความเฉื่อยชาของสถานะ!

เมื่อก่อนเขาสามารถมิสนใจในเรื่องเหล่านี้ได้ แต่ตอนนี้ในฐานะจักรพรรดิ เขามิสนใจอีกมิได้แล้ว