ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1431

หลิงอวี๋ได้ยินเซียวหลินเทียนพูดเช่นนี้ก็โล่งอก นางนึกถึงนิทานสุภาษิตเรื่องน้ำอุ่นต้มกบขึ้นมาได้จึงเล่าให้เซียวหลินเทียนฟัง

เซียวหลินเทียนฟังจบก็หัวเราะออกมา “นิทานสุภาษิตเรื่องนี้ดีนะ ข้าจะใช้นิทานสุภาษิตที่เจ้าเล่าให้ฟังนี้ทำให้พวกเขาเป็นเหมือนกบต้มไปเสีย!”

สายตาของเซียวหลินเทียนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น จะเป็นการค่อย ๆ ให้มันเป็นไปโดยมิทันรู้ตัวก็ดี หรือจะใช้ไม้แข็งควบคุมก็ดี เขาจะต้องเป็นจักรพรรดิที่ปรีชาชาญ มิกลัวความท้าทายและภัยคุกคามเหล่านี้

หลิงอวี๋พูดแค่ถึงจุดนี้ก็มิสนใจในเรื่องนี้แล้ว

ส่วนเซียวหลินเทียนเมื่อถูกหลิงอวี๋พูดอย่างจริงใจเช่นนี้ก็พบว่าตนยังขาดความรู้อีกมาก

หลังจากผ่านช่วงปีใหม่มาก็ใกล้จะเป็นช่วงวสันตฤดูแล้ว เขาต้องรีบทำให้แผนการเปลี่ยนแปลงที่ดินเป็นจริงก่อนวสันตฤดู แม้ว่าจะสามารถดำเนินการให้เป็นจริงได้ทั้งแคว้น แต่ก็ต้องทำให้ที่ดินสองในสามของแคว้นสามารถเพาะปลูกพืชผลให้ได้ในช่วงวสันตฤดู

เซียวหลินเทียนมิได้รีบร้อนเอ่ยเรื่องนี้ เขากำลังรอโอกาสอยู่

ผ่านไปสองสามวัน รายงานด่วนฉบับแรกของอันเจ๋อก็ส่งกลับมาที่เมืองหลวงแล้ว

เซียวหลินเทียนเปิดอ่านจนจบสีหน้าก็อึมครึม

อันเจ๋อส่งสายลับสองสามคนไปที่ตรวจสอบเรื่องการจลาจลก่อน

สายลับสองสามคนนั้นแยกทางกันไป แบ่งเป็นมุ่งหน้าไปสืบข่าวที่เจิ้งโจว สิงหยางและอีกสองสามเมืองที่ถูกพวกอันธพานยึดครองไว้

ผลก็คือ ยืนยันแล้วว่าพวกอันธพาลเหล่านี้เดิมทีมิใช่โจรพเนจร แต่เป็นราษฎรและเกษตรกรผู้เช่าที่อยู่เขตใกล้ ๆ

ผู้ที่เป็นผู้นำในการก่อเรื่องในตอนแรกคือเฉาเฉียงเกตรกรผู้เช่าของเกาต้าหู้ที่เขตสิงหยาง

ปีนี้เฉาเฉียงอายุสามสิบ เป็นชายกำยำ ออกมาจากกองทัพสิบกว่าปีแล้ว ทำไปจนถึงตำแหน่งนายทหาร แต่เพราะนิสัยที่ชื่อตรงถูกเจ้านายละเว้น จึงมิสามารถเลื่อนขั้นสูงขึ้นได้อีก

สองสามปีก่อนเฉาเฉียงไปรบและถูกศัตรูทำร้ายจนตาบอดข้างหนึ่งจึงได้ปลดประจำการแล้วกลับบ้านเกิดไปทำงานเพาะปลูก

ว่ากันตามเหตุผลแล้วเฉาเฉียงมีร่างกายแข็งที่แกร่ง แม้ว่าจะตาบอดไปข้างหนึ่งแต่ก็สามารถใช้กำลังของตนมาหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวได้

แต่ตระกูลเฉามีสมาชิกอยู่เป็นจำนวนมาก ที่เพาะปลูกที่ได้รับการแบ่งมาก็มิเพียงพอต่อการเลี้ยงชีพ

เขาตามไปที่บ้านของเกาต้าหู้ ผลปรากฏว่าเกาต้าหู้โยนศพของน้องสาวที่ถูกทรมานจนตายทิ้งไปแล้ว

เฉาเฉียงมิยอมจึงไปฟ้องร้องที่จวนขุนนาง

ภรรยาของหวางหมิงที่เป็นผู้ว่าการอำเภอเขตสิงหยางเป็นลูกสาวตระกูลเกา เฉาเฉียงจึงฟ้องร้องมิชนะ ทั้งยังถูกหวางหมิงคุมตัวในความผิดที่ไม่มีมูลรอการลงโทษประหาร

เฉาเฉียงอยู่ในคุกก็ยังคงขอร้องคนนั้นคนนี้ไปทั่วให้ช่วยฟ้องร้องให้ตน ไหนเลยจะคิดว่า เกาต้าหู้จะสั่งให้คนไปเอาศพของน้องสาวกลับไปที่ตระกูลเฉา ทั้งยังข่มขู่พ่อเฉาว่าหากมิดูแลลูกชายที่เหลือให้ดี ทั้งตระกูลจะต้องมีจุดจบเช่นนี้

แม่เฉาเห็นศพของลูกสาวถูกทำร้ายก็โกรธจนสิ้นใจในคืนนั้น

พ่อเฉาเห็นว่าภรรยาและลูกสาวตายไปหมดแล้ว ลูกชายก็จะต้องถูกประหารเช่นกัน เลือดจึงพลุ่งพล่านไปรวบรวมชาวบ้านที่ถูกเกาต้าหู้กดขี่แล้วบุกไปที่ว่าการอำเภอ

พวกเขาใช้โอกาสกลางดึกที่เงียบสงัดสังหารนักการที่เฝ้ายามอยู่แล้วช่วยเฉาเฉียงออกมา

พวกเฉาเฉียงสังหารนักการไปก็รู้ตัวว่ายากที่จะหนีพ้นจากความตายจึงขึ้นเขาไปเป็นโจรพเนจร...