ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1432

เฉาเฉียงนำชาวบ้านไปยึดครองภูเขา ทำการปล้นคนรวยและแจกจ่ายให้คนจน

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็กลายเป็นภัยคุกคามของเหล่าคนรวยเช่นเกาต้าหู้ หวางหมิงผู้ว่าการอำเภอสิงหยางได้ส่งทหารไปล้อมปราบอยู่หลายต่อหลายครั้ง สิ่งนี้จึงไปกระตุ้นความโกรธของเฉาเฉียง

ความขัดแย้งของทั้งสองฝ่ายนับวันก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้น

ประกอบกับที่ช่วงนี้ราษฎรที่ถูกกดขี่ก็มากขึ้นเรื่อย ๆ จึงหมดหนทางพากันไปหาเฉาเฉียง

กองกำลังของเฉาเฉียงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ดึงดูดความสนใจของข้าหลวงเจิ้งโจว

ใต้เท้าเจียงข้าหลวงเจิ้งโจวจึงพาคนมาออกตรวจอย่างลับ ๆ ที่สิงหยางด้วยตนเอง แต่มิรู้ว่าพบสิ่งใด นับแต่นั้นมาก็หายตัวไป

หวางหมิงจึงใส่ความผิดนี้ไปที่เฉาเฉียงบอกว่าเขาสังหารข้าหลวงไป และฟ้องร้องต่อใต้เท้าจางผู้ตรวจของทั้งสองฝั่งขอร้องให้ส่งทหารมาล้อมปราบ

ในนั้นยังมีเงื่อนงำอยู่อีกซึ่งสายลับของอันเจ๋อยังตรวจสอบมิแน่ชัด อันเจ๋อจึงทำได้เพียงรายงานสิ่งเหล่านี้ไปก่อน

สุดท้าย อันเจ๋อได้บอกในสาส์นกราบทูลไปว่า ‘ฝ่าบาท คราวนี้กระหม่อมส่งสายลับไปทั้งหมดสิบคน กลับมารายงานได้เพียงห้าคนเท่านั้น อีกห้าคนมิรู้ว่าไปอยู่ที่ใดพ่ะย่ะค่ะ!’

‘ตอนที่กระหม่อมเขียนสาส์นกราบทูลก็ได้ส่งกองกำลังไปค้นหาศพของสายสืบกลับมาได้สองคน พวกเขาถูกสังหารพ่ะย่ะค่ะ’

‘กระหม่อมคิดว่า เรื่องที่สิงหยางเลยเถิดไปเกินกว่าที่เห็น การล้อมปราบจึงมิสามารถดำเนินการได้ในตอนนี้ กระหม่อมจะทำการตรวจเรื่องนี้ต่อแล้วค่อยส่งคนไปประกาศนิรโทษพวกเฉาเฉียงพ่ะย่ะค่ะ!’

เซียวหลินเทียนอ่านแล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก อยากจะไปดูที่เจิ้งโจวด้วยตนเองว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เขามิได้คิดเลยแม้แต่น้อยว่าอันเจ๋อจะพูดให้ตื่นตกใจ การจลาจลครานี้จะต้องมีความลับซ่อนอยู่เป็นแน่!

ใต้เท้าเจียงพบสิ่งใดกัน?

เซียวหลินเทียนรอคอยรายงานลับฉบับที่สองจากอันเจ๋ออย่างร้อนใจ

ผลก็คือ รายงานลับนั้นล่าช้าไปสองวันกว่าจะส่งมาถึง ทว่ามิใช่อันเจ๋อเป็นผู้ส่ง แต่กลับเป็นลั่วฮั่นแทน

เซียวหลินเทียนเห็นลายมือของลั่วฮั่นก็ใจเต้นรัว ลางสังหรณ์มิดีเกิดขึ้นมาทันที

เซียวหลินเทียนเปิดรายงานลับนั้นอย่างตื่นตระหนกแล้วกวาดสายตาอ่านไป

แล้วก็เห็นคำนั้นของลั่วฮั่น… แม่ทัพอันถูกโจรพเนจรไล่ล่า สุดท้ายพ่ายแพ้ แม้แต่รถม้าก็ตกลงไปในแม่น้ำด้วย… การค้นหามิประสบผล… สงสัยว่าแม่ทัพอันจะเสียชีวิตแล้ว!

ม้าของอันเจ๋อก็ตื่นตระหนกพาเขาเตลิดหนีไป สุดท้ายก็ตกจากที่สูงลงไปในแม่น้ำ

สายน้ำไหลเชี่ยวกราก ทหารที่อันเจ๋อพามากระโดดลงไปก็หาอันเจ๋อมิพบ หลังจากจบเรื่องก็ไปค้นหาที่ท้ายน้ำแล้วก็พบศพของม้า แต่ศพของอันเจ๋อสงสัยว่าจะถูกสายน้ำพัดไปไกลกว่านี้แล้ว

มิพบว่ารอดชีวิต และมิพบศพด้วย!

มิเห็นศพก็มิอาจพูดว่าอันเจ๋อตายแล้วได้!

ในใจของเซียวหลินเทียนยังคงมีความหวัง เขาหยิบพู่กันมาเขียนจดหมายสั่งการลั่วฮั่นไปว่า มิว่าอย่างไรก็ให้ค้นหาต่อไป ต้องหาอันเจ๋อให้พบ

ในขณะเดียวกัน เซียวหลินเทียนก็ให้ลั่วฮั่นมาเป็นผู้แทนพระองค์แทนอันเจ๋อและจัดการเรื่องการจลาจล

คำลั่งลับส่งไปที่เจิ้งโจวอย่างรวดเร็ว

แต่สิ่งที่เซียวหลินเทียนคาดมิถึงก็คือ ข่าวเรื่องที่อันเจ๋อถูกโจรพเนจรโจมตีจนตายแพร่ไปในเมืองหลวงทันที

พระชายาผิงหนานได้ยินข่าวก็เป็นลมไปทันที หลังจากอันซินปลุกขึ้นมา นางก็เข้าวังมาถามเซียวหลินเทียนทันที...