ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1484

คำพูดนี้ของหลิงอวี๋ทำให้เซียวหลินเทียนตะลึง จากนั้นก็หัวเราะออกมา

“เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะอยู่ที่พระตำหนักคุนหนิง!”

หลิงอวี๋กลอกตาใส่เซียวหลินเทียน เมื่อเห็นว่าหลิงซวนไล่นางกำนัลที่มารับใช้ในห้องออกไปจนหมดแล้วจึงเอ่ยอย่างเย็นชา

“เซียวหลินเทียน ที่หม่อมฉันพูดกับท่านในเรื่องเหล่านี้มิใช่เพราะอยากจะแย่งชิงความโปรดปราน แต่เพราะจะให้ท่านมิต้องหลบหลีกในเรื่องนี้!”

“ก่อนหน้านี้หม่อมฉันเคยบอกกับท่านแล้วว่า หม่อมฉันกับป้าสะใภ้ใหญ่และสตรีเหล่านี้มิเหมือนกัน สามีที่หม่อมฉันต้องการคือคนที่รักหม่อมฉันได้หมดทั้งใจ!”

“ชีวิตนี้หม่อมฉันมิสามารถใช้สามีร่วมกับสตรีอื่นได้ มิว่าท่านจะเป็นอ๋องอี้หรือองค์จักรพรรดิ หม่อมฉันจะไม่มีทางเปลี่ยนความคิดของหม่อมฉัน!”

หลิงอวี๋สบตากับเซียวหลินเทียนโดยตรง “และหม่อมฉันก็มิอยากให้ท่านต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อหม่อมฉันด้วย!”

“หม่อมฉันรับปากท่านได้ว่าจะมิจากไปในตอนที่ตำแหน่งของท่านยังมิมั่นคง ในภายภาคหน้า เมื่อท่านมิต้องการหม่อมฉันแล้ว ก็ปล่อยให้หม่อมฉันจากไป แล้วเราจะเป็นสหายและคนรู้ใจที่ดีต่อกันไปตลอดชีวิต!”

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่เซียวหลินเทียนขึ้นเป็นจักรพรรดิ ที่ได้พูดคุยกับหลิงอวี๋ เขามองหลิงอวี๋นิ่ง ๆ หลิงอวี๋ก็มีสีหน้าจริงจัง

สิ่งนี้ทำให้เซียวหลินเทียนรู้ว่า หลิงอวี๋มิได้แค่พูดกับตนเฉย ๆ แต่นางจริงจัง

หากรับสตรีเข้ามาในวัง หลิงอวี๋สามารถทนได้ แต่ความสัมพันธ์กับตนก็จะหยุดอยู่เพียงเท่านี้ พวกเขาไม่มีวันเป็นสามีภรรยากันได้อีก

ส่วนคำสัญญาที่มีต่อหลิงอวี๋ เขามิอาจโกหกได้แม้เพียงครึ่ง คำสัญญานี้มิอาจหลอกลวงหลิงอวี๋ได้ด้วยและจะต้องรักษาไปชั่วชีวิต

เซียวหลินเทียนเม้มปากแล้วก้าวเข้าไปจับมือหลิงอวี๋

“อาอวี๋ ชีวิตนี้ข้ามิอาจปล่อยเจ้าไปได้!”

“ข้อเรียกร้องของเจ้านั้นข้าทำได้ นอกจากเจ้าแล้ว ข้าไม่มีทางชอบสตรีอื่นอีก! ข้าไม่มีทางคัดเลือกสนม ไม่มีทางทำให้เจ้าเสียใจ!”

หลิงอวี๋มองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างงุนงง “จักรพรรดิสามารถมีชายาและสนมได้มากมาย ท่านจะยอมมีหม่อมฉันเป็นสตรีเพียงผู้เดียวหรือ?”

เซียวหลินเทียนมองนางด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง “แม่น้ำรั่วสามพันลี้ตักดื่มเพียงจอกเดียวก็ดับกระหายได้ สำหรับข้า มีเจ้าคนเดียวก็เพียงพอแล้ว!”

หลิงอวี๋ยังคงมิอาจเชื่อได้ “เซียวหลินเทียน หม่อมฉันคิดว่าท่านคิดให้ดี ๆ ก่อนเถิดแล้วค่อยมาตอบหม่อมฉัน!”

หลิงอวี๋ถอยก้าวหนึ่งแล้วลังเลพลางเอ่ย “หม่อมฉันอยากให้เวลาเราได้ผ่อนคลาย ให้ต่างฝ่ายต่างได้คิดอย่างรอบคอบว่าเราจะสามารถเดินไปได้ถึงไหน!”

สำหรับคำขอของหลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนก็มิได้โกรธ

คราก่อนเรื่องฉินรั่วซือเขาได้ทำร้ายหลิงอวี๋ไป เขารู้ว่าหากต้องการให้หลิงอวี๋ยอมรับตนได้อย่างไร้เงื่อนไขคงเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้

สามารถมาอยู่ที่พระตำหนักคุนหนิงได้วันเว้นวันก็นับว่าเซียวหลินเทียนพัฒนาขึ้นอีกขั้นแล้ว

นึกถึงตอนที่อยู่ตำหนักอ๋องอี้เมื่อก่อนที่ได้นอนหลับอยู่ข้างกายหลิงอวี๋ แม้ว่าจะมิสามารถทำสิ่งใดได้ นั่นก็เป็นเรื่องที่มีความสุขมากสำหรับเซียวหลินเทียนแล้ว

“ได้สิ ตามใจเจ้า!”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋อย่างตามใจ พลางหัวเราะเหอะ ๆ ออกมา “เช่นนั้นคืนนี้ข้าก็นอนที่นี่นะ?”

“วันมะรืน!”

หลิงอวี๋ถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างกังวล พลางเอ่ยอย่างตระหนก “คืนนี้หม่อมฉันมิได้เตรียมอะไรเลย วันมะรืนท่านค่อยมาเถิดเพคะ!”