ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1483

พวกหลิงอวี๋กลับไปถึงวัง หลิงอวี๋ก็กลับไปที่ตำหนักคุนหนิงก่อนทันที

เมื่อไปถึงหน้าประตูก็เห็นขันทีน้อยเซี่ยกับขันทีเหอรออยู่ด้านนอก

เซียวหลินเทียนมาแล้ว

หลิงอวี๋เห็นว่าฟ้ามืดแล้ว เมื่อเดินเข้าไปจึงเอ่ยถาม “องค์จักรพรรดิเสวยพระกระยาหารเย็นแล้วหรือไม่?”

ขันทีเหอรายงาน “องค์จักรพรรดิทรงต้องการเสวยพร้อมกับฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ ดังนั้นจึงยังมิได้เสวยและกำลังรออยู่พ่ะย่ะค่ะ”

หลิงอวี๋ก็มิได้ทานอาหารเย็นที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเช่นกัน เมื่อได้ยินดังนั้นจึงเอ่ย “ให้พวกเขาเตรียมอาหารเถิด!”

หลิงอวี๋เดินเข้าไปก็เห็นเซียวหลินเทียนเอนตัวพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ เขาเปลี่ยนชุดจักรพรรดิแล้วสวมใส่เพียงแค่ชุดธรรมดาที่มีปักลายพระจันทร์เสี้ยวกับมังกรทองเท่านั้น

เซียวหลินเทียนกำลังหลับอยู่ราวกับรอคอยอยู่นานแล้ว

ชุดขาวลายพระจันทร์เสี้ยวทำให้ใบหน้าที่งดงามของเขายิ่งงดงามขึ้นอีก ขาข้างหนึ่งของเขาพาดอยู่บนเก้าอี้ ส่วนอีกข้างเหมือนจะไม่มีที่วางจึงปล่อยลงที่พื้น

คนที่งดงามหลับอยู่บนเก้าอี้ที่งดงามช่างเป็นภาพการนอนหลับที่งดงามนัก

เซียวหลินเทียนเอนนอนอยู่ด้านบนนั้นก็เป็นภาพชายหนุ่มรูปงามที่หลับอยู่

ที่เหมือนกันคืองดงามจนอยากจะกลืนกิน!

หลิงอวี๋มองค้าง ชั่วครู่หนึ่งมีความอยากจะพุ่งเข้าไปหาเขา

แต่ความคิดนี้ก็ถูกหลิงอวี๋ยับยั้งไว้

ยากที่สุดที่จะรับความโปรดปรานของจักรพรรดิได้ นางเพิ่งจะผ่านเรื่องของหลิงเสียงกังกับป้าสะใภ้ใหญ่มา หลิงอวี๋จึงมิเชื่อว่าเซียวหลินเทียนจะซื่อสัตย์ต่อตนไปตลอดได้!

ในเมื่อในภายภาคหน้ายังต้องมีสตรีเข้ามาในวัง หลิงอวี๋ก็มิอาจใช้สามีร่วมกับสตรีผู้อื่นได้ เช่นนั้นจึงมิอาจให้ตนต้องหวั่นไหว

มิหวั่นไหว ทว่าก็มิให้เซียวหลินเทียนมีโอกาสมาทำให้ตนเสียใจ!

หลิงอวี๋นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งแล้วมองเซียวหลินเทียนอย่างเงียบ ๆ

นางเชิญเซียวหลินเทียนมาก็เพราะอยากจะจัดการเรื่องการคัดเลือกสนม

เซียวหลินเทียนอายุน้อยและแข็งแกร่ง ไม่มีทางที่จะไม่มีสตรีไปได้เป็นเวลานาน

นางมิอยากได้ชื่อว่าหึงหวง และมิอยากให้ชื่อเสียงของเซียวหลินเทียนเสียหาย พวกเขาต้องตกลงกันและจัดการแก้ไขปัญหานี้ก่อน

นางลังเลเล็กน้อยแล้วจึงเอ่ย “ก่อนที่หม่อมฉันจะออกจากวังไป ไท่เฟยเส้าเรียกหม่อมฉันไปที่ตำหนักโซ่วอันเพคะ!”

“นางทำให้เจ้าลำบากหรือ?”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้วทันที

เขาเหมือนกับหลิงอวี๋ที่มิได้มีความรู้สึกดีต่อไท่เฟยเส้านัก

“หามิได้เพคะ… แค่เตือนหม่อมฉันให้คัดเลือกสนมให้ท่าน อย่าได้หึงหวง ให้คิดเรื่องที่ท่านจะต้องมีทายาทเยอะ ๆ!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างใจเย็น “หม่อมฉันจะพูดให้ชัดเจนว่า หม่อมฉันมิได้คัดค้านที่จะคัดเลือกสนมให้ท่าน หากมีความจำเป็น...”

“พอเลย!”

เซียวหลินเทียนตัดบทนางแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ความคิดของไท่เฟยเส้ามิใช่ความคิดของข้า! ข้าพูดชัดเจนในราชสำนักแล้วว่าข้ามิคัดเลือกสนม นางไม่มีอำนาจที่จะมาตัดสินใจแทนข้า!”

หลิงอวี๋มองเขาพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “เซียวหลินเทียน ตอนนี้ในวังมีหม่อมฉันและมีกุ้ยเหรินอีกสองคน แต่ท่านมิได้เรียกผู้ใดไปปรนนิบัติทั้งนั้น!”

“เมื่อเวลายาวนานไป ท่านมิกังวลว่าจะมีข่าวลือว่าท่านไร้สมรรถภาพทางเพศแพร่กระจายออกไปหรือ?”