ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1482

“เอามาจ่ายมิได้ใช่หรือไม่?”

หลิงอวี๋คาดเดาเอาไว้อยู่แล้วจึงยิ้มเยาะ “หลิงเสียงกัง ท่านเป็นบุรุษ คำพูดของบุรุษย่อมต้องหนักแน่น มีแปดหมื่นก็ให้มาก่อนแปดหมื่น ส่วนที่เหลือหากยังจ่ายมิได้ก็สามารถให้ท่านติดหนี้ไว้ก่อนได้!”

“เมื่อใดที่ท่านชำระหนี้จนครบ เมื่อนั้นท่านจึงจะไปจากเมืองหลวงได้!”

“หากกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของข้า ก็อย่าโทษว่าข้าไร้ความปรานี!”

เมื่อมีการลงโทษตบปากสิบครั้งเมื่อครู่ หลิงเสียงกังก็รู้แล้วว่าหลิงอวี๋พูดคำไหนคำนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ติดหนี้นางซุนกับลูกทั้งสองจริง ๆ หากมิชดเชยให้พวกเขา หลิงเสียงกังก็มิสบายใจ

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะจ่ายคืน!”

หลิงเสียงกังเขียนหนังสือสัญญาหนี้ ส่วนเฝิงฉินนับเงินจำนวนแปดหมื่นมาจ่ายอย่างลำบากใจ จากนั้นทั้งสองก็ไป

นางซุนมองแผ่นหลังที่เย็นชาของหลิงเสียงกัง หลังจากเสียใจอยู่สักพักก็อดกลั้นความปวดใจเอาไว้

“ฮองเฮา ท่านบีบบังคับให้เขาคืนเงินเช่นนี้มิเกินไปหน่อยหรือเพคะ?”

นางซุนกังวลว่าหลิงอวี๋จะเข้าใจผิดว่าตนกล่าวโทษนางจึงรีบเอ่ย “ฮองเฮา หม่อมฉันรู้ว่าท่านหวังดีกับพวกเรา แต่ท่านลุงใหญ่ของท่านเขาเป็นคนตรงไปตรงมา หม่อมฉันกังวลว่าเขาจะไปช่วยคนนั้นคนนี้ทำงานจนมิรู้วันรู้คืนเพื่อที่จะหาเงินเหล่านั้น!”

“ท่านแม่ ท่านมิต้องเป็นห่วงเขา เขาทำตัวเขาเอง!”

หลิงหว่านดึงนางซุนไว้อย่างหงุดหงิด

ท่านอดีตเสนาบดีก็รู้นิสัยของลูกชายตนดี จึงเอ่ยอย่างกังวล “ฮองเฮา ช่างมันเสียเถิด กระหม่อมไม่มีทางปฏิบัติมิดีต่อป้าสะใภ้ใหญ่ของท่านกับหว่านเอ๋อร์ ท่านมิต้องบีบลุงของท่านเช่นนี้หรอก!”

หลิงอวี๋จึงเอ่ยปลอบใจ “พวกท่านอย่าได้ร้อนใจเลย ฟังข้าพูดก่อน… เมื่อครู่พวกท่านก็เห็นว่าเฝิงฉินมีอิทธิพลต่อท่านลุงมาก หากคิดจะโน้มน้าวให้เฝิงฉินเห็นด้วยที่จะให้ท่านลุงทำการผ่าตัดเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้!”

“พื้นบ้านมีคำกล่าวหนึ่งว่า คู่สามีภรรยาที่ยากจนย่อมไม่มีอะไรดี ท่านลุงจะต้องคิดหาวิธีเพื่อจะเตรียมเงินให้พอหรือไม่ก็ต้องหาเงินอย่างยากลำบากเช่นพวกท่านพูด!”

หลิงหว่านตาเป็นประกาย นึกถึงวิธีเหล่านั้นที่กู่ซุ่ยแยกหวางซือกับหลิงเสียงเซิง พี่หญิงหลิงหลิงให้ตนพลิกแพลงเล็กน้อยและเรียนรู้การพาพ่อกลับคืนมาหรือ?

ท่านแม่วางมาดมิอาจใช้วิธีของอนุได้ แต่ตนมิได้กังวลเช่นนั้น นางเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของหลิงเสียงกัง ลูกสาวกตัญญูต่อบิดาย่อมเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ผู้ใดจะต่อว่าตนได้

“พี่หญิงหลิงหลิง ข้าเข้าใจแล้ว! ท่านกลับไปอย่างสบายใจเถิด ข้าจะโน้มน้าวท่านพ่อโดยเร็วที่สุด!”

หลิงอวี๋เห็นว่าหลิงหว่านเข้าใจอย่างแท้จริงแล้วก็ยิ้มแล้วขึ้นรถม้าจากไป

หากหลิงหว่านสามารถโน้มน้าวเอาหลิงเสียงกังกลับมาได้จริง ๆ ก็มิเสียแรงที่ตนทำมิดีเมื่อครู่

ส่วนหลิงเสียงกัง หากเขาปฏิเสธเรื่องค่าชดเชยหกแสนที่ตนเสนอไป คนที่ไร้คุณธรรมเช่นนี้ หลิงอวี๋ก็ไม่มีทางจะพยายามเต็มที่เพื่อช่วยเขาอีก

ใต้หล้านี้คุ้มค่านัก นางหวังว่าญาติของตนจะคู่ควรกับความพยายามของตน...