ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1499

เซียวหลินเทียนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว หลิงอวี๋มิยอมบอกความลับของนางกับตน

ตอนนี้ สวีเนี่ยนจือก็มิยอมบอกอดีตของนางกับตน?

“ฝ่าบาท ทุกคนล้วนมีเรื่องเสียใจของตนเพคะ!”

สวีเนี่ยนจือสังเกตสีหน้าท่าทางแล้วเอ่ยทันที “เนี่ยนจือเข้าวังมาหลังจากที่ท่านพ่อท่านแม่จากไปทั้งคู่ ทุกครั้งที่เอ่ยถึงอดีตจึงเจ็บปวดจนมิอยากอยู่แล้วเพคะ!”

“เนี่ยนจือแค่มิอยากพูดออกมาแล้วทำให้ฝ่าบาทเศร้าใจไปด้วย! หากฝ่าบาทอยากให้เนี่ยนจือพูด เนี่ยนจือก็จะพูดเพคะ!”

“มิต้องแล้ว!”

ความโกรธของเซียวหลินเทียนเบาบางลงไปมาก สตรีจำนวนมากเข้าวังมาล้วนถูกขาย หรือไม่ก็ไร้ที่พึ่งเช่นสวีเนี่ยนจือ

สวีเนี่ยนจือมิอยากเอ่ยถึงอดีตมิใช่ว่าตั้งใจอยากปิดบัง แต่มิอยากเอ่ยเรื่องเสียใจที่บิดามารดาเสียชีวิตทั้งคู่!

สิ่งนี้ต่างจากการที่หลิงอวี๋ปิดบังต่อตน!

“ดื่มสุรา!”

เซียวหลินเทียนรินให้สวีเนี่ยนจืออีกจอก

สวีเนี่ยนจือรับมาพลางเอ่ยอย่างอาย ๆ “ฝ่าบาท เนี่ยนจือดื่มมิเก่ง ดื่มจอกนี้แล้วมิสามารถดื่มต่อได้อีก! ฝ่าบาทเพคะ ดื่มมากทำร้ายร่างกาย ท่านเองก็ควรพอแล้วเพคะ!”

เซียวหลินเทียนมองสวีเนี่ยนจือใช้แขนเสื้อปิดหน้าแล้วดื่มไปครึ่งหนึ่ง

จากนั้นก็วางจอกเหล้าลง บนใบหน้าของสวีเนี่ยนจือเป็นสีแดงอมชมพู ดูแล้วยิ่งงดงาม

เซียวหลินเทียนมองอย่างตะลึงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตนยังมิเคยดื่มสุรากับหลิงอวี๋มาก่อนเลย!

มิรู้ว่าเมื่อหลิงอวี๋ดื่มมากแล้วจะเป็นอย่างไร?

ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างอธิบายมิถูก พวกหลิงอวี๋กับเซียวเยวี่ยรื่นเริงอยู่ที่พระตำหนักคุนหนิง แต่ละเว้นตนเอาไว้!

มีสิทธิ์อะไรกัน!

เขาเซียวหลินเทียนเป็นสามีของนาง เป็นท้องฟ้าของพวกเขา พวกเขาแม่ลูกมีสิทธิ์อะไรถึงกินดื่มกันอย่างมีความสุข แต่ตนทำได้เพียงดื่มสุราอย่างเงียบ ๆ

“ขันทีน้อยเซี่ย นำพระราชโองการไปที่พระตำหนักคุนหนิง ให้ฮองเฮามาดูแลข้าดื่มสุรา!”

เซียวหลินเทียนตะโกนออกไปเสียงดังด้วยความโกรธ

เซียวหลินเทียนมิคาดคิดว่าท่านจินต้ากำลังโกหกตนอยู่

เมื่อกลับมาถึงห้องทรงพระอักษร เห็นท่านจินต้าตามหลังมาก็เอ่ยถามออกไป “ที่เจิ้งโจวเกิดเรื่องใช่หรือไม่? หรือว่าทางด้านใต้เท้าจางมีการลงมือแล้ว?”

“ล้วนมิใช่พ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านจินต้าคุกเข่าลง “ฝ่าบาท เมื่อครู่กระหม่อมเพิกถอนพระราชโองการของฝ่าบาท ขอฝ่าบาทโปรดลงโทษพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว “เรื่องอะไร? ท่านเพิกถอนพระราชโองการไหนของข้า!”

ท่านจินต้าเอ่ยอย่างสงบ “กระหม่อมให้ลู่หนานไปตามขันทีน้อยเซี่ยที่จะไปถ่ายทอดพระราชโองการที่พระตำหนักฮองเฮากลับมาพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนยิ่งรู้สึกสงสัย “เพราะเหตุใด? เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือ?”

ท่านจินต้าคือที่ปรึกษาที่ตนเชื่อใจที่สุด เซียวหลินเทียนมิเชื่อว่าเขาจะเพิกถอนพระราชโองการของตนโดยไร้เหตุผล

ท่านจินต้าเห็นว่าจนถึงตอนนี้เซียวหลินเทียนก็ยังมิรู้ตัวว่าตนทำเรื่องโง่เขลาไป จึงเอ่ยเตือนอย่างอดทน

“ฝ่าบาท ท่านดื่มมากแล้วใช่หรือไม่? ท่านรู้หรือไม่ว่าหากพระราชโองการนี้ไปถึงหูของฮองเฮาแล้วจะเกิดผลอะไรขึ้น?”