ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1501

“เช่นนั้นยาที่ฮองเฮาสกัดออกมานั้นให้ท่าน?”

ท่านจินต้าเอ่ยถามอีกครั้ง

เซียวหลินเทียนนึกถึงยาห้าเม็ดที่หลิงอวี๋สกัดออกมา นางให้ตนทั้งหมด จากนั้นก็พยักหน้า

ท่านจินต้าจึงเอ่ยยิ้ม ๆ “ฮองเฮาทรงมีทักษะการแพทย์ยอดเยี่ยม แต่ไหนแต่ไรมาเมื่อท่านหรือพวกเราร้องขอสิ่งใดพระนางก็ให้ตามคำขอเสมอ! ยาที่พระนางสกัดออกมาก็มอบให้ท่านโดยมิปิดบังแม้แต่น้อย!”

“ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า ใต้หล้านี้หากคิดจะหาผู้ใดที่จิตใจตั้งมั่นต่อท่านดังเช่นฮองเฮา ก็หามีไม่แล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่เหตุใดท่านยังทรงกังวลที่พระนางปิดบังท่านเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

“มิว่าทักษะการแพทย์หรือยาของพระนางจะมาได้อย่างไร ขอเพียงท่านเชื่อว่าพระนางมิได้มีเจตนาร้ายต่อท่านก็พอแล้วมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนได้ฟังเช่นนี้ก็ค่อนข้างละอาย “ท่านจินต้า ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยามิควรจะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันหรือ? ข้ามีเรื่องใดก็ล้วนบอกนางทั้งหมด เหตุใดนางมิสามารถเปิดเผยตรงไปตรงมากับข้าได้!”

“เพราะว่าฮองเฮามิได้มีความรู้สึกปลอดภัยกับท่านพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านจินต้าเอ่ยอย่างตรงประเด็น “ฝ่าบาท ในตอนแรกท่านเป็นอ๋องอี้ก็สามารถจะทุบตีเข่นฆ่านางได้แล้ว!”

“ตอนนี้ท่านเป็นจักรพรรดิก็ยิ่งมีอำนาจควบคุมความเป็นความตายของพระนาง! ฮองเฮามิมั่นพระทัยว่าท่านจะเปลี่ยนไปหรือไม่ เมื่ออยู่ในตำแหน่งที่สูง จะรังเกียจพระนางแล้วเกิดเรื่องราวเช่นในอดีตหรือไม่!”

เซียวหลินเทียนร้อนใจขึ้นมาทันที “ข้าจะสังหารนางได้อย่างไรกัน! ชั่วชีวิตนี้ข้าไม่มีทางเฆี่ยนตีนางอีกแล้ว!”

ท่านจินต้าส่ายหน้า “ฝ่าบาท กระหม่อมเชื่อท่าน แต่มิได้หมายความว่าฮองเฮาเองก็จะทรงเชื่อท่านเช่นกันนะพ่ะย่ะค่ะ!”

“ใต้หล้านี้มีคนที่ผิดสัญญาอยู่มากมาย! ต่อให้ท่านพูดดีเท่าใด ทว่าหากจะให้ฮองเฮาที่เป็นคนเฉลียวฉลาดเช่นนี้เชื่อท่าน เช่นนั้นต้องมิใช่การพูดแต่เป็นการกระทำพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านจินต้าค้นพบความรู้สึกมิปลอดภัยที่ซ่อนอยู่ของหลิงอวี๋จากการที่ได้คลุกคลีอยู่กับนาง

เขาจึงเอ่ยเกลี้ยกล่อมเซียวหลินเทียนอย่างอดทน “ฝ่าบาท ฮองเฮาฉลาดถึงเพียงนั้นทั้งยังจิตใจดีมากด้วย เหตุใดครานี้จึงมิยอมอ่อนข้อกับท่านเล่า!”

“เพราะว่าพระนางคงจะรอดูอยู่ว่าท่านจะอดทนต่อการปิดบังของพระนางได้หรือไม่! หากท่านแยกจากพระนาง หรือกระทั่งรังเกียจและลงมือกับพระนางเพราะเรื่องนี้ เช่นนั้นก็เป็นคำตอบของบททดสอบของพระนางแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนได้รับสาส์นกราบทูลจากกรมพิธีการแล้ว แต่สองวันนี้เอาแต่ทำสงครามเย็นกับหลิงอวี๋ เขาก็มิได้ไปพูดเรื่องนี้กับหลิงอวี๋

ยังมีเวลาอีกสิบกว่าวันที่ทูตจากแคว้นต่าง ๆ จะมาถึง หากมิทันการถึงเวลานั้นจะต้องเกิดเรื่องแน่

“วันพรุ่งข้าจะคุยเรื่องนี้กับฮองเฮาก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างขมขื่น

คืนนี้เกือบจะทำให้หลิงอวี๋ขุ่นเคืองแย่แล้ว หลิงอวี๋ยังจะช่วยเหลือตนอย่างเต็มที่หรือ?

เซียวหลินเทียนมิกล้าเอ่ยถึงเรื่องที่หลิงอวี๋ปิดบังตนอีกแล้ว ท่านจินต้าพูดถูก แม้ว่าหลิงอวี๋จะปิดบังตนในบางเรื่อง แต่ล้วนเป็นเพราะตนมิได้สร้างความรู้สึกปลอดภัยให้นาง

เขาทำได้เพียงค่อย ๆ สร้างความเชื่อมั่นของตนกับหลิงอวี๋เท่านั้น!

เขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งหลิงอวี๋จะเปิดเผยทุกสิ่งทุกอย่างกันตนได้!