ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1526

ข่าวลือที่แพร่ออกไปกะทันหันเหล่านั้นมาถึงหูของหลิงอวี๋ ทีแรกนางมิได้สนใจ ตนอยู่ในตำแหน่งสูง มีคนจำนวนมากมิเชื่อมั่น

เรื่องคัดเลือกสนมก่อนหน้านี้ถูกเซียวหลินเทียนปฏิเสธไป พวกคนที่อยากส่งลูกสาวเข้ามาในวังก็ย่อมมิพอใจอยู่แล้ว

ดังนั้นจึงอยากจะอาศัยเรื่องของหลิงเสียงกังมาใส่ความตน

คนบริสุทธิ์มิต้องทำสิ่งใดก็จะเห็นเองว่าบริสุทธิ์ นางรู้สึกว่าขอเพียงคนของตนรู้ว่าตนมีจิตใจดีก็เพียงพอแล้ว

แต่เหล่าขุนนางกลับมิได้เห็นเช่นนั้น ข่าวมิดีมากมายถูกปล่อยออกไปเช่นนี้ ฮองเฮาผู้มีศีลธรรมเสื่อมเสียจะเป็นมารดาแห่งแว่นแคว้นได้อย่างไร!

พวกผู้ตรวจการเป็นผู้นำฟ้องร้องหลิงอวี๋ และเกลี้ยกล่อมให้เซียวหลินเทียนถอดถอนฮองเฮา

จากนั้นขุนนางของพวกจ้าวฮุยก็พากันยื่นสาส์นกราบทูลฟ้องร้องหลิงอวี๋ เป้าหมายก็คือต้องการถอดถอนฮองเฮาเช่นกัน

เพียงแค่สองวัน สาส์นกราบทูลฟ้องร้องหลิงอวี๋ก็กองเต็มโต๊ะของเซียวหลินเทียนแล้ว

เซียวหลินเทียนอ่านไปเพียงมิกี่อันก็โกรธมาก เรื่องบุญคุณความแค้นของหลิงอวี๋กับหลิงเสียงกังนั้นเขารู้ดี ขุนนางเหล่านี้มิรู้สิ่งใดเลยกลับกล้ามาใส่ร้ายหลิงอวี๋เช่นนี้

เซียวหลินเทียนให้จ้าวซวนไปหาหลิงเสียงกัง อยากให้หลิงเสียงกังเข้าราชสำนักในวันรุ่งขึ้นแล้วพูดเรื่องบุญคุณความแค้นของเขากับหลิงอวี๋ให้ชัดเจน

ผลก็คือจ้าวซวนนำองครักษ์ไปถึงศาลหลักเมืองจึงได้รู้ว่าหลิงเสียงกังย้ายออกไปแล้ว

ส่วนย้ายไปที่ใดนั้นไม่มีผู้ใดรู้

จ้าวซวนให้องครักษ์แยกทางกันไปตามหา แต่องครักษ์บางคนในนี้ไปถึงจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนก็มิพบหลิงเสียงกัง

เมื่อสืบจากท่านอดีตเสนาบดี ท่านอดีตเสนาบดีก็บอกว่านับตั้งแต่ที่หลิงเสียงกังออกไปวันนั้นก็มิได้กลับมาอีก

องครักษ์คนอื่น ๆ ตามหาจนทั่วเมืองก็มิพบเช่นกัน

จึงรีบรายงานเรื่องนี้ไปในวังอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นเซียวหลินเทียนกำลังคุยเรื่องนี้กับหลิงอวี๋ เขายังปลอบใจหลิงอวี๋ว่าตนจะพยายามจัดการกับข่าวลือโดยเร็วที่สุด

แต่หลังจากที่หลิงอวี๋ได้ยินที่องครักษ์รายงาน ใจก็กระตุกไปเล็กน้อย ก่อนหน้านี้นางมิได้ใส่ใจกับข่าวลือ แต่ตอนนี้นางกลับมีลางสังหรณ์มิดีนัก

บุญคุณความแค้นของตนกับหลิงเสียงกังเป็นอย่างไร ขอเพียงหลิงเสียงกังไปพูดให้ชัดเจนที่ราชสำนัก ข่าวลือก็จะจบไปได้

เช้าวันรุ่งขึ้น เซียวหลินเทียนไปจัดการเรื่องบ้านเมืองที่ราชสำนักก่อน หลิงอวี๋รอป้าสะใภ้ใหญ่มาแล้วจะไปที่ตำหนักกระดิ่งทองกับนาง

ป้าสะใภ้ใหญ่พาแม่นมมาคนหนึ่ง หลิงหว่านมิได้มา หลิงอวี๋เองก็มิได้รู้สึกว่าแปลก

หากมิถูกเรียกก็มิอาจเข้าวังได้

หลิงอวี๋เห็นสีหน้าป้าสะใภ้ใหญ่มิสู้ดี และรอบดวงตาดำคล้ำ

หลิงอวี๋จึงคิดในใจว่าป้าสะใภ้ใหญ่เป็นห่วงหลิงเสียงกังหรือไม่แล้วเอ่ยปากถามไป

“ป้าสะใภ้ใหญ่ ท่านลุงมิได้อยู่ที่ศาลหลักเมืองแล้ว เขาได้บอกท่านหรือไม่ว่าเขาไปอยู่ที่ใด?”

นางซุนเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วจ้องมองหลิงอวี๋อย่างโกรธเคือง และดูเหมือนนึกขึ้นได้ว่าการกระทำของตนเป็นการมิเคารพฮองเฮาจึงก้มหน้าซ่อนไว้

“มิรู้… เขามิได้กลับมา… หม่อมฉันก็มิได้พบเขา...”