ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1529

ใจของหลิงอวี๋เย็นเยียบราวกับตกลงในถังน้ำแข็ง

หากแม้แต่คนที่เห็นใจท่านแม่ยังมิสามารถเชื่อใจได้ เช่นนั้นยังจะสามารถเชื่อผู้ใดได้อีกกัน?

“อาอวี๋...”

เดินไปถึงริมสระน้ำ เซียวหลินเทียนเห็นว่าสายตาของหลิงอวี๋ว่างเปล่าก็ทนมิไหวแล้วจริง ๆ จึงดึงนางให้หยุด

มือทั้งสองของเขาประคองที่ใบหน้าของนางให้นางมองตนเอาไว้

“นางซุนมิคู่ควรให้เจ้าต้องเศร้าหมองเพราะนางเช่นนี้!”

“เจ้าอย่าได้กลัว! แม้ว่าทุกคนในใต้หล้าจะหันหลังให้เจ้า ข้าก็จะยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าอย่างแน่วแน่ ข้าจะคอยป้องกันลมป้องกันฝนให้เจ้าเอง!”

เซียวหลินเทียนออกแรงเขย่าหลิงอวี๋ ดวงตาคู่สวยของหลิงอวี๋สะท้อนใบหน้ารูปงามของเซียวหลินเทียนออกมา

นางก็มองเซียวหลินเทียนอยู่นิ่ง ๆ เช่นกัน นี่คือประโยคที่เซียวหลินเทียนพูดได้น่าฟังที่สุดนับตั้งแต่รู้จักกันมา!

นางสามารถเชื่อได้หรือไม่?

หลิงอวี๋เอ่ยพึมพำ “หม่อมฉันยังมีท่าน?”

“ใช่ เจ้ายังมีข้า!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงเรียบ “ข้าไม่มีทางยอมให้ผู้ใดรังแกเจ้า แม้แต่นางซุนก็มิได้!”

“ข้าเป็นจักรพรรดิ หากแม้แต่การปกป้องเจ้ายังทำมิได้ เช่นนั้นการนั่งในตำแหน่งนี้จะมีความหมายอะไร!”

“อาอวี๋ เรื่องนี้เจ้ามิต้องสนใจแล้ว! ให้ข้าจัดการเอง!”

“ก่อนหน้านี้เมื่อข้ามีเรื่องก็ล้วนเป็นเจ้าที่ต้องยุ่งเพื่อข้า คราวนี้ให้ข้าออกหน้าเพื่อเจ้าบ้าง!”

หลิงอวี๋ใจเต้นขึ้นมา หรือว่านางควรให้โอกาสเซียวหลินเทียนสักครั้ง!

นางมิได้เก่งไปเสียทุกเรื่อง นางเองก็ต้องการมีคนที่คอยบังลมบังฝนแทนตนเช่นกัน

เซียวหลินเทียนก็นับว่าเป็นสามีของตน นางมิจำเป็นต้องแบกทุกเรื่องของตนไว้

หากมิให้เซียวหลินเทียนได้แสดงฝีมือ นางก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าเซียวหลินเทียนคู่ควรกับความไว้วางใจของตนหรือไม่

หลิงอวี๋จึงพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

เซียวหลินเทียนลูบแก้มปลอบใจนางอย่างแผ่วเบา สุดท้ายก็ทนมิได้ขยับเข้าไปจูบที่ริมฝีปากของนางเบา ๆ แล้วกอดนางไว้ในอ้อมแขนอบอุ่น

หลิงซวนกับพวกสุ่ยหลิงต่างก็ตกใจกับเสียงสูงนั้นของนาง

แต่ไหนแต่ไรมาหลิงอวี๋มิเคยถือตัวตามสถานะกับพวกนาง ใจดีเป็นกันเองกับพวกนางมาตลอด นี่คือครั้งแรกที่นางเสียงดังกับพวกนางเช่นนี้

“อย่าพูดเรื่องความลำบากอะไรกับข้า!”

หลิงอวี๋ตัวเย็นไปหมด น้ำเสียงเองก็เย็นชาไร้ความปรานีเช่นกัน

“ทรยศก็คือทรยศ ความลำบากอะไรก็มิใช่เหตุผล!”

“นับตั้งแต่นาทีนี้ไป อย่าเอ่ยถึงนางซุนกับข้าอีก!”

“คนของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน หากใครมาก็มิพบ นอกเสียจากว่าท่านอดีตเสนาบดีจะมาด้วยตนเอง!”

“ข้าเหนื่อยแล้ว จะไปพักผ่อนก่อน!”

หลิงอวี๋พูดเสร็จก็เดินเข้าห้องนอนไป

หลิงซวนกับพวกสุ่ยหลิงมองหน้ากันไปมา พวกนางมองออกว่าครานี้นางซุนทำให้ฮองเฮาเสียใจแล้ว!

จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน นับแต่นี้ฮองเฮาจะรู้จักเพียงท่านอดีตเสนาบดีเพียงผู้เดียว...