ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1534

เผยอวี้รีบร้อนออกจากเรือนของนางซุนและออกไปโดยมิได้กล่าวลาท่านอดีตเสนาบดี จากนั้นก็ตรงเข้าวังไปหาเซียวหลินเทียนเพื่ออธิบายแทนนางซุน

แต่เผยอวี้ยังมิทันได้เข้าวัง แม่ทัพเฉินกับฉินซานก็รีบร้อนเข้าวังไปแล้ว

สาเหตุนั้นคือ ชาวบ้านหลายหมู่บ้านที่ฉินซานรับผิดชอบเรื่องการส่งเสริมการเพาะเลี้ยงพากันไปที่ว่าการอำเภอท้องถิ่น และทำการประท้วงที่เอาที่ดินหมู่บ้านของตนไปสร้างโรงเลี้ยงวัวนม

ทันทีที่ฉินซานทำความเข้าใจสาเหตุ ก็มิรู้ว่าผู้ใดแพร่ข่าวออกไปว่าที่ราชสำนักจะสร้างโรงเลี้ยงวัวนั้นมิได้นึกถึงราษฎร

แต่ที่คิดจะสร้างโรงเลี้ยงวัวแล้วรีดนมวัวเอาไปให้ฮองเฮาผู้เลวร้ายใช้อาบน้ำ

แม้ว่านมวัวจะมีกลิ่นคาว แต่เมื่อเทียบกับการไม่มีอะไรกินในยามอดอยากแล้ว นมวัวก็สามารถทำให้ลูกของคนจนส่วนหนึ่งอิ่มท้องได้

เมื่อได้ยินว่าการเลี้ยงวัวนมที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้เพื่อให้ฮองเฮาใช้อาบน้ำ ชาวบ้านที่โง่เขลาเหล่านี้ก็โกรธขึ้นมาทันที

พวกเขาจำนวนมากยังมิอาจอิ่มท้องได้ แต่ฮองเฮากลับมิสนใจยังจะให้ทาสเช่นพวกนางเลี้ยงวัวนมเพื่อจะรีดนมวัวไปให้นางอาบน้ำอีก

เช่นนี้จะทนได้อย่างไรเล่า!

“พวกเรามิต้องการฮองเฮาที่เลวร้ายและทุจริตเช่นนี้!”

“เราจะมิเลี้ยงวัว เราจะประท้วง!”

ชาวบ้านเหล่านี่ประท้วงล้อมอยู่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอ พูดแย่กว่านี้เสียอีก แม่ทัพเฉินย่อมมิสามารถรายงานองค์จักรพรรดิได้ตามจริง

แต่คำพูดเหล่านี้ ทำให้เซียวหลินเทียนโกรธเกรี้ยวขึ้นมาแล้ว

หลิงอวี๋พยายามอย่างหนักช่วยตนคิดแผนเพื่อให้ราษฎรที่ยากจนของฉินตะวันตก เพื่อให้พวกเขาได้มีชีวิตที่ดี

แต่คนทุกคนกลับมิซาบซึ้ง ล้วนเฮโลกันสาดสิ่งที่มิดีใส่หลิงอวี๋

ความน่ารังเกียจนี้ จะคู่ควรกับที่หลิงอวี๋นึกถึงพวกเขาได้อย่างไร!

เซียวหลินเทียนโบกมือให้จัดการพวกหมู่บ้านที่ก่อความวุ่นวาย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโกรธฉินซาน

“ฝ่าบาท กระหม่อมสำนึกผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ โปรดให้กระหม่อมทำดีชดเชยความผิดด้วยเถิด กระหม่อมรับรองว่าก่อนฟ้าสางวันพรุ่ง กระหม่อมจะเกลี้ยกล่อมให้ชาวบ้านเหล่านั้นยกเลิกการประท้วงให้ได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินซานจึงเอ่ยสาบานออกไปเพื่อชดเชยความผิดที่ตนก่อ “หากกระหม่อมทำมิสำเร็จ ยินดีจะรับโทษด้วยความตายพ่ะย่ะค่ะ!”

“เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง!”

เซียวหลินเทียนมีแผนการเบื้องต้นแล้วว่าจะจัดการกับชาวบ้านที่โง่เขลาเหล่านี้ได้อย่างไร

เซียวหลินเทียนเห็นว่าฉินซานยอมรับผิดด้วยใจจริงจึงเอ่ยด้วยเสียงเรียบ “เจ้าไปจดจำชาวบ้านที่ก่อความวุ่นวายเหล่านั้นไว้ สามวันหลังจากนี้ให้เชิญพวกเขามาร่วมงานเลี้ยงที่ถนนจูเชวี่ยหน้าวังหลวง ข้าจะจัดงานเลี้ยงบนท้องถนน เป็นการขอโทษแทนฮองเฮา!”

“ว่ากระไรนะพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินซานเบิกตาโตอย่างตกใจ

“ฝ่าบาท ฮองเฮาจะทรงกระทำผิดหรือไม่ แต่เหตุใดต้องขอโทษพวกเขาด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”