ฉินซานร้อนใจขึ้นมา “ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินเรื่องข่าวลือในสองวันมานี้แล้ว ฮองเฮามิได้เลวร้ายรังแกราษฎรและใช้อำนาจบาตรใหญ่กับคนในชนบทดังที่พวกเขาพูดกัน!”
“ฝ่าบาท หากท่านทำเช่นนี้ เช่นนั้นฮองเฮา...”
“รองเจ้ากรมฉิน!”
เซียวหลินเทียนขมวดคิ้วตัดบทของเขาอย่ามิพอใจ “ข้ามิได้เข้าใจฮองเฮามากไปกว่าเจ้าหรือ? ฮองเฮาเป็นคนเช่นไร ข้ารู้ดี!”
“ข่าวลือตามตรอกซอกซอยในสองวันนี้ หากสงบก็อยู่เพียงในตรอกซอกซอยนั้น ยังมีสิ่งใดที่ทำให้ข่าวแพร่กระจายไปเร็วยิ่งกว่างานเลี้ยงท้องถนนเล่า!”
ฉินซานหน้าแดงขึ้นมาทันที เขาเร่งรีบเกินไปจนลืมในจุดนี้
“จริงสิ เนื่องจากที่แคว้นเล็กมาประชุม ข้าอยากใช้เป็นข้ออ้างในการจัดงานเลี้ยงท้องถนนเพื่อให้พวกเขาเห็นถึงความรุ่งเรืองของฉินตะวันตก!”
ฉินซานเคารพแผนการของเซียวหลินเทียนมาก แล้วสบตากับแม่ทัพเฉินที่มองอยู่ข้าง ๆ มาโดยตลอด พลางเอ่ยพร้อมกัน “ฝ่าบาทโปรดวางพระทัยพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมจะให้ความร่วมมือกับฝ่าบาทจัดงานเลี้ยงท้องถนนนี้ให้ดีอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”
“นี่เวลาอะไร พวกเจ้ายังมีกะจิตกะใจจัดงานเลี้ยงท้องถนนอีก!”
เผยอวี้รีบร้อนมา เมื่อเข้าประตูมาได้ยินสองประโยคท้ายก็เอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “ฝ่าบาท ที่คนเหล่านั้นทำให้ชื่อเสียงของฮองเฮาเสื่อมเสีย ท่านมิทรงจัดการให้ฮองเฮาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
เซียวหลินเทียนเห็นเผยอวี้ก็นึกถึงนางซุนขึ้นมา สีหน้าจึงเรียบนิ่งไปทันที
“รองเจ้ากรมฉิน พวกเจ้าไปทำงานเถิด!”
ฉินซานกับแม่ทัพเฉินจึงรีบถอยออกไปปลอบใจชาวบ้านเหล่านั้น
เผยอวี้จึงเอ่ยอย่างร้อนใจ “ฝ่าบาท กระหม่อมมาเพราะเรื่องของนางซุนพ่ะย่ะค่ะ นางมิได้ตั้งใจใส่ร้ายฮองเฮา นางมีความยากลำบากพ่ะย่ะค่ะ!
“กระหม่อมสงสัยว่าจะมีคนจับตัวหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังไปแล้วบีบให้นางใส่ร้ายฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”
“ท่านให้เวลากระหม่อมสักสองวัน รอให้กระหม่อมช่วยหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังออกมาก่อน ถึงเวลานั้นให้นางซุนออกมาแก้ชื่อให้ฮองเฮา ความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏออกมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
คำพูดของเซียวหลินเทียนทำให้เผยอวี้ตกตะลึงจนเหงื่อตก
ก่อนหน้านี้เขาคิดเพียงว่าหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังมีอันตราย จึงละเลยไปว่าเรื่องนี้สร้างผลกระทบที่แย่ต่อหลิงอวี๋
“เหล่าผู้ตรวจและขุนนางจำนวนมากต่างพากันยื่นสาส์นกราบทูลให้ถอดถอนฮองเฮาแล้ว!”
“หากนางซุนจะลุกขึ้นมาแก้ชื่อเสียงให้นางอีกจะมีประโยชน์หรือ? สตรีที่พูดกลับไปกลับมา ผู้ใดจะเชื่อคำพูดของนางเล่า?”
เซียวหลินเทียนนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ยิ่งโกรธ จึงเอ่ยถามเสียงกร้าว
“หากนางเชื่อใจพวกเรา บอกกับพวกเราว่าหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังถูกจับไปเป็นตัวประกัน พวกเราก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังออกมาให้นาง!”
“แต่นางซุนกลับเลือกที่จะให้ความร่วมมือกับศัตรูแล้วแทงข้างหลังหลิงอวี๋!”
“หากข้ามิได้ถูกนางบีบให้พูดล่วงหน้าก่อนว่าจะมิลงโทษนาง ตอนนั้นข้าก็อยากจะลงมือประหารนางเสีย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
สนุกมาค่ะ มาต่ออีก...
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...