ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1537

ราชกิจช่วงเช้ายังมิทันจบลง ข่าวเร่งด่วนก็รายงานมาที่ราชสำนักอีกแล้ว

อาคารของหออักษรสตรีที่หลิงอวี๋สนับสนุนก่อนหน้านี้ถล่มลงมาเมื่อเช้า ทำให้เด็ก ๆ ที่เข้าเรียนอยู่เสียชีวิตสามคนและได้รับบาดเจ็บอีกสิบกว่าคน!

“ฝ่าบาท อาคารศึกษานั้นหลี่ต้าหนิวบิดาของหลี่ชุงผู้เป็นลูกศิษย์ของฮองเฮาเป็นผู้สร้าง เขาทุจริตเงินค่าก่อสร้างและใช้วัสดุด้อยคุณภาพทำให้อาคารศึกษาถล่มเช่นนี้!”

“ฝ่าบาท หลี่ต้าหนิวอาศัยอำนาจของฮองเฮาจึงได้กล้าหาญเช่นนี้ จะต้องลงโทษอย่างหนักพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท แรกเริ่มฮองเฮาบีบให้ลุงของตนออกจากตระกูล ทั้งยังใจดำเรียกค่ารักษาแพงเกินควร ยิ่งกว่านั้นคือหลอกให้ฝ่าบาทเพาะเลี้ยงวัวนมเพื่อความปรารถนาเห็นแก่ตัวของพระนาง!”

“ตอนนี้ยังจะยอมให้หลี่ต้าหนิวทุจริตเงินก่อสร้างอาคารศึกษาอีก วิธีการหาเงินนี้เลวร้ายขึ้นในทุก ๆ เรื่องเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากฝ่าบาทยังยอมให้พระนางอีก แคว้นจะพังพินาศนะพ่ะย่ะค่ะ...”

เหล่าผู้ตรวจการเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยความแค้นเคืองกันมิหยุด และมีผู้ตรวจการคนเก่าคนแก่ที่อายุใกล้ห้าสิบ เมื่อพูดถึงจุดที่กระทบความรู้สึกก็น้ำตารื้น

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ… นับตั้งแต่โบราณมาวังหลังมิได้มีเหตุผลในการแทรกแซงการเมือง ฮองเฮาแทรกแซงเรื่องการเมืองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปั่นให้ขุนนางสตรีและบุรุษได้ตำแหน่งเท่าเทียมและรายได้เท่ากันในตำแหน่งที่เท่ากัน เรื่องเช่นนี้มิเคยได้ยินได้ฟังมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท ฮองเฮาให้การศึกษาสตรี ปลุกปั่นให้สตรีเหล่านั้นออกมาทำงาน นี่เป็นเจตนาที่มิดี เป็นการกระทำผิดอย่างร้ายแรง!”

“วันนี้ขุนนางสตรีและขุนนางบุรุษมีขั้นตำแหน่งเท่ากัน วันข้างหน้าสตรีก็คงจะสามารถขึ้นเป็นจักรพรรดิได้ใช่หรือไม่? หลิงอวี๋มีจิตใจที่คิดกบฏเช่นนี้ คิดจะแทนที่องค์จักรพรรดิ!”

ทันทีที่คำนี้เอ่ยออกมา นอกจากเซียวหลินเทียนแล้ว ทั้งราชสำนักต่างก็ตกตะลึง!

ผู้ตรวจการข่งยังคงมิพอใจ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงและการกระทำที่เป็นทุกข์ “ฝ่าบาท วันนี้ท่านจะต้องถอดถอนฮองเฮา และแต่งตั้งสตรีผู้มีคุณธรรมขึ้นเป็นฮองเฮา!”

“กระหม่อมมิอาจมองแผ่นดินที่องค์จักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์สร้างไว้ต้องถูกหลิงอวี๋ทำลาย!”

“ฝ่าบาท หากท่านมิฟังคำเตือนของกระหม่อม กระหม่อมก็จะกระแทกตัวให้ตายในตำหนักกระดิ่งทอง จะได้มิต้องไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์อย่างมิต้องอับอาย...”

ขณะที่พูดอยู่ ผู้ตรวจการข่งก็พุ่งตัวไปกระแทกหัวเข้ากับเสามังกร

“มิได้นะ ใต้เท้าข่ง!”

เผยอวี้เห็นสถานการณ์เช่นนั้นก็รีบก้าวเข้าไปขวางใต้เท้าข่งได้ทันเวลา

ใต้เท้าข่งก็ยังมิยอมแพ้ เขาร้องไห้โวยวายราวกับเด็ก “ฝ่าบาท กระหม่อมมีใจภักดีต่อแคว้น ทนเห็นแผ่นดินฉินตะวันตกที่ยิ่งใหญ่ต้องตกลงในมือของหลิงอวี๋มิได้จริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาทโปรดถอดถอนฮองเฮา!”

ขุนนางต่างลุกขึ้นยืนเรื่อย ๆ ทีละคน

เซียวหลินเทียนกวาดสายตามองขุนนางเหล่านั้นด้วยสายตาเยือกเย็น

เสือมิแสดงอำนาจก็คิดว่าตนเป็นแมวป่วยเสียแล้วหรือ?

เซียวหลินเทียนทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว เขาตบโต๊ะอย่างรุนแรง

ครานี้มิเหมือนก่อน ภายใต้ความโกรธนั้นเขามิเพียงแต่คิดจะข่มขวัญขุนนางเหล่านี้ แต่ยังคิดจะให้หลั่งเลือดที่ตำหนักกระดิ่งทองอย่างที่พวกเขาต้องการด้วย

ทุกคนได้ยินเพียงเสียงปัง แล้วตรงกลางโต๊ะที่มีความหนาเป็นอย่างมากนั้นก็แตกออกทันที

สาส์นกราบทูลที่อยู่บนโต๊ะกระเด็นออกไปตามกระแสลมที่ฝ่ามือของเซียวหลินเทียน

หากสิ่งนี้ไปกระแทกเข้าที่ร่างของผู้ใดจะต้องตายอย่างแน่นอน!