ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1551

“ฉึก… ฉึก...”

เสียงลูกธนูคมกริบทั้งสองที่แทงทะลุร่าง ทำให้ราษฎรและบัณฑิตที่พุ่งไปข้างหน้าเมื่อเห็นทหารสองคนถูกยิงเข้าที่อกก็ชะงักอยู่กับที่ทันที

ยังมิทันที่พวกเขาจะได้ตอบสนองก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียนเอ่ยขึ้นมา “ทหารของข้าไม่มีทางสังหารคนบริสุทธิ์มิเลือกหน้า คนเลวสองคนนี้คิดจะสังหารพวกเจ้า กระตุ้นให้เกิดความวุ่นวาย มีเจตนาแอบแฝง เป็นความผิดร้ายแรงมิอาจให้อภัยได้!”

“ข้าสังหารพวกเขาเป็นการเตือน! ผู้ใดที่กล้ามิฟังคำสั่งและลงมืออีกก็จะมีจุดจบดังเช่นพวกเขา!”

ราษฎรและบัณฑิตเหล่านั้นตกตะลึงไปกับฉากนี้ คนที่มีเหตุผลเมื่อคิดแล้วก็เหงื่อออกทั่วร่าง

หากมิใช่เพราะมือธนูที่ซ่อนตัวอยู่บนที่สูงสังหารมือสังหารที่ก่อเรื่องสองคนนั้น พวกเขาก็จะถูกปลุกปั่น เมื่อเห็นทหารของจักรพรรดิสังหารราษฎร พวกเขาจะพุ่งเข้าไปทุบตีต่อสู้กับเหล่าทหารหรือไม่!

ถึงเวลานั้นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

มิว่าจะเป็นราษฎรหรือทหารที่ตายก็ล้านทำให้จัตุรัสเกิดสถานการณ์นองเลือดที่ไหลดั่งสายน้ำ...

เมื่อนึกถึงภาพนองเลือดนั้น ทุกคนก็กลัวจนตัวสั่น!

และในระยะเวลาสั้น ๆ นี้ เผยอวี้ก็ขี่ม้าพร้อมแบกหลิงเสียงกังมาออกมาตามทางที่แม่ทัพสือได้เปิดทางให้

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ต่างก็เห็นว่าเผยอวี้เลือดท่วมตัว และหัวของหลิงเสียงกังก็พิงอยู่บนหลังของเผยอวี้

คิ้วของหลิงอวี๋ขมวดแน่นทั้นที นี่เผยอวี้ผ่านอะไรมา?

“ฮองเฮา… หลิงเสียงกังถูกยาพิษมีอาการปวดหัว ท่านรีบดูเขาทีเถิดพ่ะย่ะค่ะ!

เผยอวี้พุ่งเข้ามาแล้วลงจากม้าด้วยการช่วยเหลือขององครักษ์กองทัพหลวง

หลิงอวี๋พุ่งเข้าไป นางรู้สึกได้ว่าหลิงเสียงกังหายใจรวยริน อาการหนักมาก

ก้อนเลือดในสมองของเขาดูเหมือนจะแตกออกแล้ว

“ตอนนี้เขามิได้สติ หากจะทำการผ่าตัดต้องให้ผู้ใดเห็นด้วย?”

ยังมิทันที่ใต้เท้าเถี่ยจะตอบ ท่านอดีตเสนาบดีที่ก้าวเข้ามาก็ตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “มีพ่ออยู่ก็ควรจะให้พ่อตัดสินใจ กระหม่อมยังมีชีวิตอยู่ จะให้นางซุนมาตัดสินชีวิตของลูกชายกระหม่อมได้อย่างไร!”

“กระหม่อมเห็นด้วยกับการผ่าตัด! ฮองเฮา ท่านทำอย่างสบายใจได้เลย หากเกิดเรื่องอันใด กระหม่อมจะรับผิดชอบทั้งหมด!”

ใต้เท้าเถี่ยก็เอ่ยขึ้นมาเช่นกัน “ตามกฎหมาย พ่อแม่มีอำนาจตัดสินใจเรื่องความเป็นความตายของลูกตนในยามวิกฤติ! ฮองเฮา ท่านอดีตเสนาบดีทำการตัดสินใจได้พ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋ได้รับการยินยอมจากท่านอดีตเสนาบดีแล้วก็รีบออกคำสั่งทันที “อาการของหลิงเสียงกังมิอาจเคลื่อนย้ายได้อีก ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องทำการผ่าตัดให้เขาที่นี่ ขอให้ท่านให้คนสร้างฉากกั้นคนที่อยู่รอบ ๆ ออกไปด้วยเพคะ!”

เซียวหลินเทียนโบกมือ แล้วราษฎรและบัณฑิตเหล่านั้นก็ถูกเชิญออกไปให้พื้นที่ว่าง

ทหารกองทัพหลวงก็เอาโต๊ะที่อยู่รอบ ๆ ย้ายมาเป็นเตียงผ่าตัดอย่างง่าย ๆ ทันที จากนั้นก็กั้นผ้าม่านรอบด้าน

ส่วนหลิงซวนก็ให้เถาจื่อรีบกลับไปเอาล่วมยาของหลิงอวี๋มาไว้ก่อนแล้ว