ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1555

เหล่าราษฎรและบัณฑิตเปลี่ยนจากความโกรธที่มีต่อหลิงอวี๋เมื่อครู่กลายเป็นความเป็นห่วงแล้ว

เนื่องจากสิ่งนี้เป็นการผ่าตัดที่มิเคยได้ยินได้เห็นมาก่อน แม้ว่าหลิงอวี๋จะมีทักษะการแพทย์ยอดเยี่ยมก็มิสามารถรับประกันได้ว่าจะมิเกิดความผิดพลาด

ฮองเฮาที่นึกถึงราษฎรเช่นนี้ มิควรถูกคนหักล้างความดีความชอบไปเพราะการทำผิดพลาดเพียงครั้งเดียว!

สายตาของทุกคนล้วนมองไปทางทางห้องผ่าตัดที่กั้นผ้าม่านไว้อย่างเป็นห่วง เสียงความวุ่นวายในสถานที่แห่งนี้ก็ค่อย ๆ เงียบไป

คนที่เป็นห่วงหลิงอวี๋ต่างก็กังวลกับหลิงอวี๋ ส่วนคนที่ด่าถูกปรามไว้นานแล้วจึงไม่มีโอกาสได้แสดงออก

ยามนี้เมื่อเห็นว่ามีโอกาสแล้วจึงแย่งกันตะโกนขึ้นมา

“ฮองเฮา ท่านทำการรักษาจนหลิงเสียงกังตายแล้วใช่หรือไม่ รักษาเขาตายแล้วท่านก็ออกมาบอกทุกคนเถิด! มีคนมากมายที่รอฟังผลอยู่!”

“ท่านอดีตเสนาบดี ท่านมิควรเชื่อฮองเฮา ใต้หล้านี้มีที่ไหนที่เปิดกะโหลกแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้อีก ท่านถูกนางหลอกแล้ว ท่านทำให้ลูกชายตายด้วยน้ำมือของท่านเองแล้ว!”

“ฝ่าบาท พระองค์จะทรงให้พวกเรารออย่างมิสิ้นสุดเช่นนี้มิได้พ่ะย่ะค่ะ รีบรับสั่งให้หลิงอวี๋ออกมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

นางซุนทำอะไรมิถูก นางกังวลเรื่องความเป็นความตายของหลิงเสียงกัง แต่ก็มิกล้าตะโกนโวยวายทำให้หลิงอวี๋ขุ่นเคืองอีก

สถานการณ์ตอนนี้พลิกกลับไปหมดแล้ว หากนางใส่ร้ายหลิงอวี๋ลอย ๆ อีก จะต้องถูกเซียวหลินเทียนประหารเป็นแน่!

“โวยวายอะไรกัน?”

เซียวหลินเทียนตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว “เปิดกะโหลกเป็นการผ่าตัดใหญ่ มิใช่เรื่องที่แค่มือถูกข่วนแล้วพันแผลก็จบ!”

“ข้าเชื่อในทักษะการแพทย์ของฮองเฮา พวกเจ้าอยากรอก็รอ มิอยากรอก็ไสหัวไป หากยังกล้าโวยวายรบกวนการผ่าตัดของฮองเฮาอีก ข้าจะมิปล่อยไว้แน่!”

คนที่ด่าพวกนั้นถูกเซียวหลินเทียนปรามไว้ก็มิกล้าพูดอีก ทำได้เพียงอดทนรอให้หลิงอวี๋ออกมาเอง

แต่พวกเขาทนได้ก็มีคนที่ทนมิได้ ชาวบ้านคนหนึ่งที่ค้านการเลี้ยงวัวนมก่อนหน้านี้เมื่อเห็นคนที่ด่าคนหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที

พวกลู่หนานกับฉินซานและคนที่เป็นห่วงหลิงอวี๋ต่างก็โล่งใจ คราวนี้คำกล่าวหาโดยมิยุติธรรมของหลิงอวี๋ก็ชะล้างออกไปได้หมดแล้ว

“ฮองเฮาเสด็จออกมาแล้ว!”

ในขณะที่ราษฎรที่กำลังเต็มไปด้วยความแค้นเคืองและยุ่งอยู่กับการจัดการพวกที่ด่ากันอยู่ มิรู้ว่าผู้ใดที่เห็นหลิงอวี๋แล้วตะโกนขึ้นมา

ราษฎรกับบัณฑิตเหล่านั้นจึงเงียบลงทันที พลางหันไปมองทางประตูห้องผ่าตัด

“ฮองเฮา สามีของหม่อมฉันเป็นอย่างไรบ้างเพคะ?”

นางซุนก้าวเข้าไปพลางคุกเข่าลง

หลิงหว่านที่มิรู้ว่าจ้าวซวนพากลับมาถึงเมื่อใดก็คุกเข่าอยู่เงียบ ๆ ด้านหลังนางซุนเช่นกัน...