ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1566

หลิงอวี๋กวาดสายตาผ่านผ้าคลุมหน้าไปรอบ ๆ ทั่วทั้งสถานที่ล้วนเป็นญาติสนิทมิตรสหายของพวกเขา พวกเขาเป็นพยานในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของตนกับเซียวหลินเทียน

นับตั้งแต่นี้ไป นางมิใช่วิญญาณที่หลงทางจากโลกอื่นอีกแล้ว นางเป็นส่วนหนึ่งของฉินตะวันตกอย่างแท้จริงแล้ว

“คารวะบุพการี...”

หลิงอวี๋คารวะไปตามเสียงของท่านอ๋องเฉิง

“สามีภรรยาคารวะกันและกัน!”

หลิงอวี๋จับผ้าสีแดงที่อยู่ในมือแล้วหันไปทางเซียวหลินเทียน

ร่างสูงใหญ่นั้นเห็นเพียงแค่รูปร่างแต่นางรู้ว่าต่อไปคนผู้นี้จะเป็นที่พึ่งให้ตนได้

แม้ว่าในภายภาคหน้าจะมีการทะเลาะเบาะแว้ง หรือมีเรื่องขัดแย้งกัน แต่นางก็เชื่อว่าพวกเขาจะต้องใช้ชีวิตของพวกเขาได้อย่างดี!

นางคำนับลงไป

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ที่มีผ้าคลุมหน้าอยู่ก็พลันตัวสั่นเล็กน้อยอย่างตื่นเต้น

นับแต่นี้ไป หลิงอวี๋ก็คือภรรยาของตน อดีตที่เลวร้ายเหล่านั้นเขาไม่มีหน้าจะเอ่ยถึงอีกแล้ว

ชีวิตนี้เขาจะต้องรักนางให้มากเท่าที่จะทำได้ จะปกป้องนาง จะให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่นาง ทำให้นางเป็นสตรีที่มีความสุขที่สุดในใต้หล้า!

เซียวหลินเทียนเองก็คำนับลงไปเช่นกัน

“เสร็จสิ้นพิธี!”

ท่านอ๋องเฉิงยังคงยืนอยู่ต่อหน้าทั้งสองคนจนถึงสุดท้าย เป็นการส่งคำอวยพรทั้งของตนและเป็นตัวแทนของราชสำนักฝ่ายใน จากนั้นก็มิลืมที่จะให้คำแนะนำ

“ท่านทั้งสองเป็นผู้ปกครองของฉินตะวันตก ทุกคำพูดทุกการกระทำล้วนเป็นตัวแทนของฉินตะวันตก”

“ภาษิตกล่าวไว้ว่า ครอบครัวที่รักใคร่ปรองดองจะนำพาความเจริญรุ่งเรือง สตรีที่ดีจะทำให้สามีมีเกียรติยศ สตรีที่มิดีจะทำให้สามีพินาศ หวังว่าท่านทั้งสองจะรักใคร่กันราวกับดนตรีที่สอดประสานกันอย่างดี รักและให้เกียรติซึ่งกันและกัน เชื่อใจและเป็นกำลังใจให้กัน อภัยซึ่งกันและกัน สามีภรรยาที่รักใคร่กันจะทำทุกอย่างได้สำเร็จ!”

คำพูดของท่านอ๋องเฉิงได้สรุปความหมายที่แท้จริงของการแต่งงานไว้แล้ว ทำให้หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนชื่นชมยินดีด้วยใจจริง แล้วเอ่ยอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ขอบคุณในคำสอนของท่านอ๋องเฉิง เราสองคนจะทำตามคำสอน ประคับประคองซึ่งกันและกัน อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า มิแยกจากกัน…”

ดี ๆ ๆ...

ท่านอดีตเสนาบดีเป็นผู้นำในการปรบมือขึ้นมาอย่างตื่นเต้น จากนั้นทุกคนก็ปรบมือกันอย่างพร้อมเพรียง

ใบหน้าสดใสของหลิงอวี๋ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา

ไข่มุกที่เปล่งประกายเจิดจ้า ริมฝีปากแดงราวกับผลอิงเถา[footnoteRef:0]สุกที่ดึงดูด ใบหน้าที่งดงามภายใต้ชุดแต่งงานสีแดงก็ยิ่งดูงดงาม... [0: ผลอิงเถา คือเชอร์รี่]

เซียวหลินเทียนตกตะลึง เขามิเคยรู้สึกว่าความงามของหลิงอวี๋ทำให้ตกตะลึงเช่นนี้มาก่อน

ในยามนี้ นางเป็นดั่งดอกโบตั๋นที่บานสะพรั่ง ความงามที่โดดเด่นนั้นสดใสราวกับดวงอาทิตย์ ทำให้ทั่วทั้งห้องเปล่งประกาย...

“อาอวี๋… ภรรยา...”

ลิ้นที่ทำให้เหล่าขุนนางล้วนกดดันและมิอาจคัดค้านได้เมื่อขึ้นว่าราชกิจของเซียวหลินเทียนดูจะพันกันไปในทันที เขาพูดตะกุกตะกักมิรู้ว่าควรจะแสดงออกเช่นไรแล้ว

หลิงซวนและพวกนางรับใช้เห็นเช่นนั้นก็อยากจะหัวเราะแต่ก็พยายามควบคุมไว้

“ฝ่าบาท ควรดื่มสุรามงคลแล้วเพคะ...”

สุ่ยหลิงยกถาดมาอย่างให้ความร่วมมือ

หลังจากที่ดื่มสุรามงคลแล้วสามีภรรยาทั้งสองก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียว มิแยกจากกันตลอดไป สิ่งนี้นับว่าเป็นการอวยพรสุดท้ายที่ทุกคนมอบให้ในพิธีแต่งงานของทั้งสองคน...