ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1576

คราวนี้หลิงอวี๋วางแผนไว้ว่าจะไปสามวัน หลี่ชุงบอกว่าภูเขาด้านหลังของหมู่บ้านตระกูลหลี่นั้นใหญ่มาก เครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าเหล่านั้นสามารถพบได้ในสถานที่ที่คนมิอาจเข้าถึงได้เท่านั้น

ออกไปหนนี้ หลิงอวี๋เตรียมเสบียงไปจำนวนหนึ่ง คนที่พาไปก็ล้วนเป็นคนที่มีวรยุทธ์ และเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาด้านหลังในวันนั้นเลย

ดังที่หลี่ชุงได้บอกไว้ ยิ่งเดินลึกเข้าไป เครื่องยาสมุนไพรก็ยิ่งมาก หลิงอวี๋มิสนใจเครื่องยาสมุนไพรทั่วไป แล้วเลือกเก็บเอาเครื่องยาสมุนไพรที่ยากจะพบในยามปกติ

การฝึกฝนของหลิงอวี๋พัฒนาขึ้น ทั้งยังเรียนรู้การสร้างแหวนพระสุเมรุระดับต่ำในมิติอีกด้วย นางจึงทำมอบให้เถาจื่อ สุ่ยหลิงและพวกนางรับใช้ข้างกายทุกคน

เช่นนี้แล้วเมื่อทุกคนเก็บเครื่องยาสมุนไพรจึงมิต้องแบก ล้วนใส่ไว้ในแหวนพระสุเมรุกันทั้งหมด

เถาจื่อกับพวกสุ่ยหลิงได้รับแหวนพระสุเมรุครั้งแรกก็ตกใจมาก พวกนางมิคาดคิดว่าข้างในของแหวนเล็ก ๆ จะมีพื้นที่ใหญ่ถึงเพียงนั้น ที่สามารถเก็บสิ่งของของตนเข้าไปได้ทั้งหมด

อีกทั้งหลิงอวี๋ก็บอกพวกนางว่าพื้นที่นี้จะขยายใหญ่ตามการฝึกฝนของพวกนางที่พัฒนาขึ้นด้วย

พวกนางรับใช้จึงถูกล่อลวงในทันที พวกนางจึงยิ่งฝึกกันอย่างกระตือรือร้น

พวกนางล้วนมีความปรารถนาดังเช่นเซียวหลินเทียน… ว่าสักวันหนึ่งจะได้แหวนที่หลอมรวมกับเลือดของตน แหวนพระสุเมรุระดับสูงที่เป็นของตนเพียงผู้เดียว

หลิงอวี๋ออกมาคราวนี้มีวิธีการหนึ่งคือดูว่าจะมีโอกาสฝึกสัตว์ป่าสักตัวให้เชื่องได้หรือไม่

การฝึกฝนพลังวิญญาณของนางสามารถควบคุมสัตว์ป่าธรรมดาได้แล้ว แต่สิ่งที่นางใฝ่หาก็คือการครอบครองสัตว์เทพสักตัว แต่สัตว์เทพมิได้มีในแผ่นดินใหญ่นี้ บางทีอาจจะมีเพียงแค่ต้องไปที่แดนปีศาจเท่านั้นจึงจะมีโอกาสได้พบ!

ลองฝึกสัตว์ป่าสักตัวให้เชื่อดูก่อน นี่คือเป้าหมายอีกหนึ่งอย่างที่นางออกมาในคราวนี้

ลู่หนานกับเหล่าองครักษ์เงานั้นตามพวกนางอยู่ไกล ๆ พวกเขาล้วนมิรู้สึกเบื่อหน่าย

หลิงอวี๋สอนให้พวกเขารู้จักเครื่องยาสมุนไพรจำนวนมาก ลู่หนานกับผู้ที่รับผิดชอบหลักสองคนล้วนรู้เป้าหมายที่หลิงอวี๋ออกมาในครั้งนี้ ก็เพื่อจะหาเครื่องยาสมุนไพรไปให้พวกเขาทุกคนพัฒนาวรยุทธ์ให้สูงขึ้น ดังนั้นแม้ว่าจะเหนื่อยก็ยอมลำบากช่วยหลิงอวี๋หาเครื่องยาสมุนไพร

กระทั่งตกเย็นฟ้ามืด พวกหลิงอวี๋ก็พักอยู่ในถ้ำเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง พวกลู่หนานกับองครักษ์พักกันอยู่นอกถ้ำ เหล่าองครักษ์ไปจับไก่ป่ากระต่ายป่ากันมาแล้วให้หานเหมยย่าง

หานเหมยนำเครื่องปรุงง่าย ๆ ออกมาแล้วย่างพวกไก่ป่ากระต่ายป่าจนหอมคลุ้ง จากนั้นก็โรยเกลือและเครื่องเทศ แล้วทุกคนก็กินกันอย่างอิ่มหนำสำราญ

หลิงอวี๋รอทุกคนพักผ่อนกันหมดแล้วนางก็ยังมิพักผ่อน เอาเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าส่วนหนึ่งที่เจอโยนเข้าไปปลูกในแปลงสมุนไพรในมิติที่เลื่อนขั้นขึ้นใหม่

ตอนนี้พึ่งจะเป็นช่วงต้นของวสันตฤดู ภูเขาจึงปกคลุมด้วยหิมะมากมายที่ยังมิละลาย สายน้ำที่พบระหว่างทางก็ล้วนเป็นแผ่นน้ำแข็งหนา ๆ

เสียงน้ำมาจากที่ใดกัน?

การได้ยินของหลิงอวี๋แข็งแกร่งว่าพวกเขาจึงเอ่ยอย่างตื่นเต้น “น้ำตก เราไปดูกัน!”

นางเดินนำไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ค่อย ๆ รู้สึกถึงคลื่นความร้อนที่กระทบเข้ามา

กระทั่งผ่านต้นไม้ต่าง ๆ ไปก็ชัดเจนขึ้นทันที เห็นน้ำตกสายหนึ่งไหลลงมาจากที่สูง น้ำสีขาว ๆ ไหลลงไปสู่แอ่งน้ำลึก…

รอบ ๆ บริเวณนั้น ราวกับฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น มีดอกไม้หลากหลายสิบชนิดเบ่งบานสะพรั่ง...

และบริเวณโดยรอบนี้ก็ยังมีน้ำแข็งอยู่ด้วย ช่างเป็นความหัศจรรย์ภายในป่าอย่างแท้จริง...

ทุกคนที่ไล่ตามหลังหลิงอวี๋มาล้วนตกตะลึงไปกับภาพนี้!