ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1577

“งดงามมาก สวรรค์บนหล้ามนุษย์คงเป็นเช่นนี้กระมัง!”

สุ่ยหลิงกับหานเหมยต่างก็ร้องออกมาอย่างตกตะลึง

ลู่หนานกับพวกองครักษ์ก็พากันเออออไปด้วย

ดอกไม้ที่ผลิบานงดงามเหล่านั้น น้ำตกที่ไหลลงมา ทั้งยังมีไอหมอกที่ลอยอยู่เหนือแอ่งน้ำลึก ทำให้กลายเป็นภาพที่มีความสวยสดงดงามยิ่งนัก

ระหว่างที่หลิงอวี๋ประหลาดใจอยู่นั้น กลับรู้สึกถึงสนามแม่เหล็กที่แข็งแกร่งมาก

คลื่นสนามแม่เหล็กนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าบนเจดีย์วัดไคหยวนที่ติ้งโจววันนั้นอีก!

สายตาของหลิงอวี๋มองไปทางน้ำตกด้านบน แสงอาทิตย์สาดส่องลงมา น้ำเหล่านั้นที่เป็นราวกับม่านธรรมชาติ สะท้อนเป็นแสงหลากสีราวกับมายา

จู่ ๆ หลิงอวี๋ก็นึกถึงถ้ำม่านน้ำในไซอิ๋ว หลังน้ำตกมีถ้ำด้วยหรือไม่?

นางรู้สึกได้ว่าศูนย์กลางน้ำตกนั้นเป็นสถานที่ที่สนามแม่เหล็กแข็งแกร่งที่สุด

“ลู่หนาน!”

หลิงอวี๋เรียกลู่หนาน แล้วเอ่ยเสียงเรียบ “สถานที่แห่งนี้เหมาะแก่การบำเพ็ญตนมาก เจ้าจงแบ่งคน คนกลุ่มหนึ่งบำเพ็ญตนอยู่กับที่ ส่วนอีกกลุ่มรับผิดชอบในการระวังภัย!”

“ข้าจะพาพวกเถาจื่อไปดูที่น้ำตกเสียหน่อย อาจจะพบอะไรก็ได้!”

“ให้กระหม่อมตามท่านไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ลู่หนานเห็นน้ำตกที่สูงนั้นแล้วจะวางใจให้หลิงอวี๋กับพวกสตรีขึ้นไปได้อย่างไร!

เขามิรอคำตอบก็เลือกผู้รับผิดชอบมาคนหนึ่งแล้วให้เขานำคนอื่น ๆ อยู่ด้านล่าง ส่วนตนก็เลือกองครักษ์สามคนคุ้มกันหลิงอวี๋ขึ้นไปด้วยตนเอง

“หากวันนี้กลับไปมิทันก็อยู่ที่นี่ แล้ววันพรุ่งค่อยลงเขา!”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะออกมาก็บอกกับเซียวหลินเทียนไว้แล้วว่าสามถึงสี่วัน ล่าช้าไปวันหนึ่งเซียวหลินเทียนก็คงมิกังวล

หลังจากสั่งการเสร็จ หลิงอวี๋ก็พากลุ่มคนขึ้นไปดูบนน้ำตก

เมื่อมองจากด้านล่างขึ้นไปนั้นดูเหมือนจะมิยาก แต่เมื่อเดินขึ้นไปจริง ๆ กลับเป็นระยะทางที่ไกลมากทีเดียว

“การคาดการณ์ของข้ามิผิด ข้างในมีถ้ำอยู่จริง ๆ!”

หลิงอวี๋ตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้นแล้วให้กำลังใจทุกคน “ระวังใต้ฝ่าเท้าให้ดี อย่าตกลงไป! ยืนหยัดอีกสักหน่อย ใกล้จะถึงแล้ว!”

นางเร่งความเร็วแล้วเคลื่อนตัวไปอีกยี่สิบกว่าเมตร จากนั้นก็เห็นแท่นและปากถ้ำกึ่งหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้า

หลิงอวี๋ปีนขึ้นไปแล้วก็ลงไปบนแท่นนั้นอย่างระวัง จากนั้นก็เห็นว่าปากถ้ำนั้นถูกประตูหนา ๆ กั้นไว้

มิรู้ว่าประตูนั้นทำมาจากโลหะอะไร อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ชื้นน้ำตกมาตั้งหลายปีก็มิเสียหาย ทั้งยังมีแสงเย็น ๆ ของโลหะเปล่งออกมาราวกับว่าสร้างขึ้นใหม่

ที่บนประตูสลักรูปมังกรทองที่โบยบินไว้ที่บานประตูทั้งซ้ายและขวา

หลิงอวี๋ก้าวเข้าไป แล้วก็เห็นว่าประตูปิดแน่นสนิทไม่มีแม้ช่องว่าง

นางออกแรงดัน แต่ประตูเหล็กนั้นก็มิเคลื่อนไหว

หลิงอวี๋หงุดหงิดขึ้นมาทันที ปีนขึ้นมาอย่างยากลำบาก ทำเอาเจ็บมือไปหมด แต่กลับมิสามารถเข้าไปสำรวจดูได้ เช่นนั้นจะมิเป็นการลำบากเสียเปล่าหรือ?