ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1582

กระทั่งสั่งการเสร็จ หลิงอวี๋ก็เอ่ยถาม “หลิงซวน ไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร? มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”

หลิงซวนคุกเข่าลงแล้วเอ่ยตอบ “ฮองเฮา หลังจากที่ท่านเสด็จออกไป พวกเราคอยใส่ใจดูแลเรื่องพระกระยาหารการเสวยของไทฮองไทเฮาตามคำสั่งของท่านทุกวัน มิพบสิ่งผิดปกติใดเลยเพคะ!”

“หลังจากพระกระยาหารเย็นเมื่อวาน ไทฮองไทเฮายังเสด็จออกไปเดินเล่นที่ศาลาในสวนกับแม่นมเว่ยอยู่เลยเพคะ กระทั่งเสด็จกลับไทฮองไทเฮาก็สรงน้ำ หาได้สิ่งใดผิดปกติไม่เพคะ”

“เมื่อยามบรรทมไทฮองไทเฮาจึงได้ตรัสว่ารู้สึกมิสบายตรงอก แม่นมเว่ยเองก็มิกล้าประมาท รีบไปรายงานองค์จักรพรรดิและบอกถังถีเตี่ยน!”

“แม่นมเว่ยยังให้ไทฮองไทเฮากินโอสถช่วยชีวิตที่ท่านให้ไว้ด้วย ไหนเลยจะรู้ว่าอาการของไทฮองไทเฮาจะยิ่งแย่ลงอย่างรวดเร็ว กระทั่งถังถีเตี่ยนมาถึง ไทฮองไทเฮาก็มีแต่ลมหายใจออกมิหายใจเข้าแล้วเพคะ!”

หลิงอวี๋ได้ฟังก็ใจสั่น จึงเอ่ยถาม “พวกเจ้าเก็บโอสถช่วยชีวิตไว้หรือไม่? เคยถูกผู้ใดแตะต้องมาก่อนหรือไม่?”

หลิงซวนยิ้มขมขื่น “โอสถช่วยชีวิตไม่มีปัญหาเพคะ ถังถีเตี่ยนตรวจสอบแล้ว หลังจบเรื่องก็มอบให้องค์จักรพรรดิเก็บรักษาไว้แล้วเพคะ!

“จริงสิ ฮองเฮาเพคะ ยังมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่มีผู้ใดรายงานท่านกระมัง...”

“แม่นมเว่ยแขวนคอตายเพคะ นางทิ้งไว้เพียงประโยคเดียวเท่านั้นบอกว่านางอยู่ข้างกายไทฮองไทเฮามาทั้งชีวิต นางทนมิได้ที่จะให้ไทฮองไทเฮาเดินทางไปอย่างเดียวดาย นางจึงไปกับไทฮองไทเฮาแล้วเพคะ!”

หา!

หลิงอวี๋แสบขมูกขึ้นมา และอดมิได้ที่น้ำตาจะไหลริน

แม้ว่าแม่นมเว่ยจะเป็นเพียงบ่าว แต่นางก็อยู่ข้างกายไทฮองไทเฮามิได้แต่งงานตลอดชีวิต แม้ตายก็ยังเป็นฝ่ายยินดีจะไปด้วย

ความสัมพันธ์ของนายกับบ่าวที่ลึกซึ้งเช่นนี้ช่างน่านับถือยิ่งนัก

แต่แม่นมเว่ยตายอย่างรีบร้อนเกินไป นางยังมีคำถามมากมายที่อยากจะถามแม่นมเว่ย เหตุใดจึงด่วนจากไปเร็วถึงเพียงนี้!

“องค์จักรพรรดิเสด็จแล้ว!”

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ เซียวหลินเทียนก็มาแล้ว

หลิงอวี๋รีบลุกไปต้อนรับ เซียวหลินเทียนเปลี่ยนชุดไว้ทุกข์แล้ว และกำลังสาวเท้าก้าวเข้ามา

“อาอวี๋...”

คนที่ยังดี ๆ อยู่จะมาด่วนจากไปโดยมิเป็นอะไรได้อย่างไร!

“ข้าให้คนตรวจสอบตำหนักของไทฮองไทเฮาอย่างละเอียดแล้ว ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ นางใช้วิธีใดกันแน่?”

เซียวหลินเทียนคิดจนหัวโตแล้ว จึงเอาโอสถช่วยชีวิตที่เก็บไว้ออกมาส่งให้หลิงอวี๋

“เจ้าดูเถิด โอสถช่วยชีวิตนี้ถูกคนสับเปลี่ยนหรือไม่?”

หลิงอวี๋รับมาแล้วเทออกมาหนึ่งเม็ดและลองดมดู เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดก็มิพบว่าถูกเปลี่ยน ยังคงเป็นดังที่ตนมอบให้ไทฮองไทเฮา

“หม่อมฉันอยากชันสูตรพระศพของไทฮองไทเฮาเพคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “ท่านมีวิธีที่จะให้คนที่เฝ้าพระศพเหล่านั้นออกไปแล้วให้หม่อมฉันเข้าไปอยู่สักครู่หรือไม่เพคะ!”

การชันสูตรศพเป็นสิ่งจำเป็น อีกทั้งเวลาก็มิคอยท่า หากล่าช้าไป หลิงอวี๋กังวลว่าหลักฐานจะถูกทำลาย...