ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1583

เซียวหลินเทียนเองก็รู้ความสำคัญของเรื่องนี้ จึงพยักหน้าพลางเอ่ย “ยามกลางคืนแล้วกัน! ข้าจะพยายามคิดหาวิธี!”

หลิงอวี๋พยักหน้า

ทางด้านเซียวหลินเทียนยังมีธุระจึงต้องไปจัดการก่อน

หลิงอวี๋เรียกผู้ดูแลแต่ละคนมาแล้วจัดการเรื่องที่ต้องเตรียมในพิธีศพต่อ แม้ว่าจะมีประสบการณ์จัดพิธีศพมาหนึ่งครั้ง แต่รายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงก็ยังจำเป็นต้องจัดการ

หลังจากจัดการงานต่าง ๆ จนถึงตอนอาหารเย็น หลิงอวี๋ก็สั่งให้คนเตรียมห้องอาหารที่โถงด้านข้างของพระตำหนักฉือหนิง นางมิวางใจจึงไปตรวจสอบที่ครัวหลวงอีกครั้ง

เซียวหลินเทียนจัดการเรื่องบ้านเมืองเสร็จก็ไปเฝ้าศพของไทฮองไทเฮาต่อ

แขกทั้งบุรุษและสตรีเหมือนกับเมื่อครั้งพิธีศพของจักรพรรดิอู่อัน ตรงกลางจะใช้ผ้าม่านหนา ๆ กั้นเอาไว้

เซียวหลินเทียนคุกเข่าลงบนเบาะ แล้วครุ่นคิดว่าจะกันคนเหล่านี้ออกไปได้อย่างไรจึงจะเปิดโลงให้หลิงอวี๋ได้ชันสูตรศพได้สะดวก

ทางด้านแขกสตรี ไท่เฟยเส้าคุกเข่าอยู่จนทนมิค่อยไหวแล้ว นางมองจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเงียบ ๆ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยรับปากไว้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้นมิใช่หรือ?

เหตุใดจึงยังมิเกิดขึ้นอีกเล่า!

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงส่งสายตาให้นางใจเย็น ๆ

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเองก็คุกเข่าจนทนมิไหวแล้วเช่นกัน แต่นางจัดการเรียบร้อยแล้ว ยังต้องรอดูละครอีก จะออกไปได้อย่างไรเล่า!

พระชายาเย่จูหลานคุกเข่าอยู่อย่างมิสบายใจ สองวันมานี้ลูกของนางท้องมิดี กินอะไรก็ท้องเสีย ไปหาหมอกี่คนก็มิได้ผล

เดิมทีนางอยากจะมาหาหลิงอวี๋ให้ตรวจลูก แต่หลิงอวี๋ออกไปนอกวัง

ไหนเลยจะคิดว่าเมื่อหลิงอวี๋กลับมา กลับต้องมาพบว่าไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์แล้ว

จูหลานพาเสี่ยวเป่าเข้าวังมาด้วย คิดว่าประเดี๋ยวเมื่อหลิงอวี๋ว่างจะให้นางช่วยตรวจเสี่ยวเป่าสักหน่อย

“น้องห้า เราไปจุดธูปให้ไทฮองไทเฮาแล้วไปพักผ่อนสักครู่เถิด!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยที่คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนจะมองความกังวลใจของจูหลานออก จึงเอ่ยเสนอขึ้นมา

จูหลานกับพระชายาคังคนใหม่มิได้ไปมาหาสู่กันนัก แต่เห็นว่านางดูสงบและงดงามมิยุ่งอะไรกับผู้ใด แม้ว่าใจจะไม่มีมิตรไมตรีต่อกัน ก็มิได้คิดปฏิเสธเจตนาดีของนาง จึงลุกขึ้นถือธูปตามนางไปที่บริเวณจุดธูป

จูหลานเองก็ร้องขึ้นมาอย่างตระหนกเช่นนั้น นั่นคือเลือดจริง ๆ นางเห็นชัดแล้ว สิ่งที่หยดลงมาใต้โลงศพคือเลือด...

เลือดที่หยดลงมาหยดแล้วหยดเล่านั้นเป็นคราบอยู่เต็มพื้นแล้ว...

“หีบพระศพของไทฮองไทเฮามีเลือดหยดลงมาได้อย่างไร?”

ไท่เฟยเส้าสิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน เมื่อเห็นเข้าก็กรีดร้องเสียงดังลั่น “หรือว่าไทฮองไทเฮามิได้พระทัยวายจนสิ้นพระชนม์ แต่ถูกคนวางยาพิษ!”

เซียวหลินเทียนได้ยินเสียงโวยวายก็เบิกตาโตแล้วพุ่งเข้าไป จากนั้นก็เห็นคราบเลือดที่อยู่ใต้โลงศพ…

“องค์จักรพรรดิ เลือดนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

องค์ชายคังกับเหล่าขุนนางเองก็เข้ามาเช่นกัน องค์ชายคังจึงใช้ผ้าเช็ดเล็กน้อยแล้วนำออกมา

เขาถือผ้าที่มีคราบเลือดสีแดงสดแล้วตะคอกเซียวหลินเทียนอย่างโกรธเกรี้ยว “ไหนว่าไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์จากพระทัยวายเฉียบพลันมิใช่หรือ? เหตุใดจึงมีเลือด?”

“หรือว่าไทฮองไทเฮามิได้สิ้นพระชนม์จากพระทัยวายเฉียบพลัน แต่ถูกวางยาพิษ?”